Massive angry protest stops military parade

October 28 is the National Day of Greece. On October 28, 1940 Mussolini asked Greek government to surrender. When the Greeks replied “NO”, Italians invaded the country. Surprisingly, Greek army won the war over the wanna-be Roman Empire of Mussolini. Only after a second German invasion, Greek army collapsed. Every year after the Liberation, on October 28 Greeks celebrate the historic “No” with a huge military parade in Thessaloniki and school parades in all municipalities.

But this year’s October 28 was different. All over the country, parades turned to anti-government and anti-austerity demonstrations. People who lost their jobs, students and pupils, “indignados”, professors and teachers, everyday working people with no political background, expressed their anger for the IMF-EU-Greek government austerity plans. They demanded government officials to leave the parades and in many cases politicians were forced to leave.

In Thessaloniki there was the most massive protest (photo). Thousands of demonstrators were shouting “Bread, Education Freedom. Dictatorship was not over in 1973” and “Government are traitors”. Finally, Carolos Papoulias, the President of the Republic, had to leave for security reasons. For the first time since Liberation, the Armed Forces didn’t parade on October 28. A very angry Papoulias said “I was an antifascist partisan when I was 15. I don’t allow anybody to call me traitor”. People accuse Papoulias for signing all the austerity bills voted by the Parliament.

Today’s events are a considerable blow to Papandreou government. Yesterday Papandreou tried to present as a national triumph EU’s decision for cutting 50% of Greek debt. Nevertheless, it seems that people don’t share Papandreou propaganda. First of all, the agreement dictates that for the next 10 years austerity will be very strict. It is certain there will by thousands of new lay-offs in public sector, a complete sell-off of public property, and new salary cuts. In addition to that, European “surveillance” over Greek government is considered as loss of national sovereignty. There is a wide spread feeling of national humiliation and many say that this “the second German occupation of the country”.

It is highly possible that on November 10 there will be a new general strike. Keep an eye on us; this is a real hot country.

Yannis Almpanis, 28/10/11

Περισσότερα

Say no to censorship!

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=7s2_p8A3NHo&feature=youtu.be]

This is the official spot of Athens Biennale  (23/10-11/12).  It is directed by Yiorgos Zoes, one of the most promising young Greek directors. His film Casus Belli received 6 awards in the festival of Drama, Greece 2010.  It was also selected at the festivals of Venice, Rotterdam, Clermont Ferrand.

Greek state television ERT has forbidden the broadcast of  Zoes” spot. As it is obvious, this is an act of brutal censorship that violates our fundamental rights of freedom of speech and artistic creation.  There is a growing feeling in Greek society that our country looks more and more like the third world countries ruled by the IMF. This is a country of mass poverty and authoritarian rule.

In the circumstances, it is a democratic duty to reveal everything that the authorities are trying to hide. Please circulate widely Zoes’s work. Defend freedom of artistic creation in Greece. Say no to censorship!

Yannis Almpanis, 25/10/11

Περισσότερα

October 20: second day of 48h general strike (clashes between demonstrators)

 

The 48th general strike of October 19-20 has been by far the most successful strike in Greece since the fall of the dictatorship in 1974. It was the first time since many many years that private sector had a huge participation in a labor mobilization. And nobody I asked can remember any other day of action where so many shops and small business were closed or so many middle class people got in the streets. The success of the 48h strike is an unquestionable proof that Papandreou government has lost any social consensus. This is a clinically dead government which still remains in office due to the institutional framework, despites the real balance of power in the society.

The austerity bill was finally voted by 153 socialists MPs. Louka Katseli, former minister and close friend of Papandreou, refused to vote article 34 which in reality abolishes collective labor agreements and promotes individual negotiation between employers and employees. She was immediately thrown out of the PASOK parliamentarian group. In addition to that, a significant number of PASOK trade unionists have left the party, par example in the railway. Since the inauguration of the austerity plan, one and a half year ago, 5 socialist MP’s have been expelled from the party for refusing to vote several austerity bills.

October 20 rally in Syntagma square was marked by fierce clashes between Communist Party militants and anarchists. Communist Party occupied the upper part of Syntagma square, just in front of the Parliament. Its “service d’ ordre” didn’t allow anyone else to pass, even trade unions which are in the front line of resistance against austerity plan. The anarchists tried to break the communist blockade in a totally unproportionally violent way, communists reacted, and the whole thing exploded in violent clashes between demonstrators. Although KKE (Communist Party) considers itself as an “owner” of the movement and many demonstrators got angry with the blockade in front of the Parliament, there can be no moral and political excuses for the anarchists who attacked communists with petrol bombs and stones. Blood is not water, human beings are not replaceable.

During the rally, Dimitris Kotzaridis, trade unionist of PAME (sectarian KKE trade unions) died from heart attack. He had no wounds, but we are still waiting for the toxicological tests to come out, in order to see if tear gas had had to do anything with his death. Anyway, Kotzaridis was a militant who died fighting for a better world and he will always be remembered for that.

Although clashes between demonstrators are a real setback for the movement, the general political picture is not changed. Greece is a country falling into the abyss of default, working people’s lives are ruined, government is a “dead man walking”, and everything can explode in anytime.

Yannis Almpanis 23/10/11

Περισσότερα

Άκραμ Ισμαήλ Μοχάμεντ: Καμιά πολιτική δύναμη δεν μπορεί να ελέγξει την Αίγυπτο αυτή τη στιγμή

Συνέντευξη που δημοσιέυτηκε στο Δρόμο της 22 Οκτώβρη


Ο Άκραμ Ισμαήλ Μοχάμεντ είναι μέλος της κεντρικής επιτροπής της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Συμμαχίας, με βασικό τομέα υπευθυνότητας τις κομματικές οργανώσεις της Άνω Αιγύπτου. Η Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα στην Αίγυπτο και το μόνο που κατάφερε να συγκεντρώσει μέχρι τώρα τις απαιτούμενες 5.000 υπογραφές για να αναγνωριστεί επίσημα. Ιδρύθηκε μετά την επανάσταση της 25 Γενάρη, και προήλθε από τη συνένωση μιας αριστερής διάσπασης του Ταγκάμο (πρόκειται για το Εθνικό Προοδευτικό Συνδικαλιστικό Κόμμα, το μόνο νόμιμο «αριστερό» κόμμα της περιόδου Μουμπάρακ) με άλλες αριστερές ομάδες (όπως το Σοσιαλιστικό Ανανεωτικό Ρεύμα), καθώς κι ανένταχτους αγωνιστές.

Γιάννης Αλμπάνης

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συζήτηση μας μια γενική επισκόπηση της πολιτικής συγκυρίας στην Αίγυπτο. Έχει όντως δρομολογηθεί μια επιχείρηση αντεπανάστασης.

 

Το πρόβλημα της αιγυπτιακής επανάστασης είναι ότι δεν πήρε στα χέρια της τη διακυβέρνηση της χώρας. Η Αίγυπτος κυβερνάται από το SCAF (Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων), που είναι βέβαια κομμάτι του παλιού καθεστώτος και της αστικής τάξης. Στην πραγματικότητα, ο λαός συμφώνησε να αναλάβει ο στρατός τη διακυβέρνηση, φοβούμενος μια ενδεχόμενη κατάρρευση του κράτους. Ήθελαν να καταρρεύσει το καθεστώς, αλλά όχι το κράτος. Οπότε συμφωνήθηκε ο συμβιβασμός να φύγει μεν ο Μπουπάρακ, αλλά να αναλάβει την εξουσία ο στρατός. Αυτή ήταν η επιλογή της πλειονότητας των εκατομμυρίων που ήταν στους δρόμους και αυτή την επιλογή εμείς τη θεωρούμε πισωγύρισμα.

Ο λαός αποδέχτηκε το συμβιβασμό με το στρατό γιατί αυτός ήταν ο πολιτικός ορίζοντας της επανάστασης ή γιατί δεν μπορούσε να υπάρξει ένα κοινό σχέδιο των πολλών και πολύ διαφορετικών πολιτικών ρευμάτων που συμμετείχαν στην
Ταχρίρ;

 

Πρώτα απ’ όλα, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που ήταν στο δρόμο ούτε ελέγχονταν ούτε καθοδηγούνταν από οποιαδήποτε οργανωμένη πολιτική δύναμη. Τα εκατομμύρια κινητοποιήθηκαν ενάντια στο καθεστώς, καθώς και για την αποχώρηση του Μουμπάρακ. Εκείνη τη στιγμή αυτός ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος να συνεχίσει την κινητοποίηση. Υπήρξαν όμως χιλιάδες που έκαναν την καθαρή επιλογή να κινητοποιηθούν και ενάντια στο στρατό. Αναλόγως με την πλειονότητα του κόσμου συμπεριφέρθηκαν και τα πολιτικά κόμματα, με την εξαίρεση μικρών ριζοσπαστικών ομάδων. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, που είναι το μεγαλύτερο αιγυπτιακό κόμμα, από την αρχή είχε συμφωνήσει να διαχειριστεί το SCAF αυτή τη μεταβατική περίοδο και στήριξε μαζί με τους στρατιωτικούς το «ΝΑΙ» στο πρόσφατο δημοψήφισμα (σ.σ. το δημοψήφισμα αφορούσε τον τρόπο μετάβασης στη δημοκρατία. Η Αριστερά και τα κινήματα νεολαίας στήριξαν το «ΟΧΙ»). Μόνο το τελευταίο διάστημα έχουν αρχίσει τριβές μεταξύ της Αδελφότητας και του SCAF.

Γιατί συνέβη αυτό;

 

Νομίζω ότι αρχικά το SCAF έβλεπε την Αδελφότητα ως την κύρια δύναμη μέσα στην επανάσταση και ήθελε να διαπραγματευτεί μαζί της τη νομή της εξουσίας. Στη συνέχεια, όμως, οι στρατιωτικοί διαπίστωσαν ότι η Αδελφότητα δεν ελέγχει την επανάσταση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Αδελφότητα είναι η πιο οργανωμένη πολιτική δύναμη της Αιγύπτου. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ελέγξει την επανάσταση. Κοιτάξτε τι γίνεται με την τωρινή απεργία των δασκάλων. Σε αυτήν την κινητοποίηση συμμετέχουν χιλιάδες δάσκαλοι, παρά το ότι η Αδελφότητα της έχει εναντιωθεί. Η Αδελφότητα είναι συνολικά αντίθετη με τις απεργίες που ξεσπάνε συνέχεια το τελευταίο διάστημα, αλλά δεν έχει μπορέσει να τις σταματήσει. Έχει τη δύναμη να οργανώσει μια πολύ μεγάλη διαδήλωση, αλλά δεν μπορεί να ελέγξει την επανάσταση. Και αυτό το έχει καταλάβει το SCAF.

Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αποδεχτούν ένα ενδεχόμενο μοίρασμα της εξουσίας μεταξύ του στρατού και της Αδελφότητας;

 

Αυτή τη στιγμή όχι. Αλλά μετά από λίγο τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά. Νομίζω ότι οι αιγύπτιοι ισλαμιστές δεν είναι αποφασιστικοί και δεν αναλύουν ορθά τη συγκυρία. Δεν είναι όπως στο Ιράν, όπου οι ισλαμιστές και απολύτως αποφασισμένοι ήταν να πάρουν την εξουσία και έβλεπαν καθαρά προς τα πού πήγαιναν τα πράγματα. Επιπλέον, νομίζω ότι έχουν συνειδητοποιήσει ότι το να κυβερνήσεις αυτή τη στιγμή την Αίγυπτο είναι εξαιρετικά δύσκολο. Κανένα πολικό ρεύμα δεν είναι ικανό μόνο του, χωρίς συμμαχίες, να ελέγξει την κατάσταση. Η φτώχεια είναι πολύ μεγάλη, οι θεσμοί είναι διεφθαρμένοι και μετά την επανάσταση έχει ανέβει πάρα πολύ η αυτοπεποίθηση του λαού για το τι μπορεί να κάνει. Παντού γίνονται απεργίες. Επομένως, οποιαδήποτε νέα κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει πολύ σοβαρές προκλήσεις.

 

Ποια είναι τα επιχειρήματα που προβάλλει το αντεπανανστατικό κοινωνικό μπλοκ;

 

Κατά τη γνώμη μου, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει αντεπανάσταση στην Αίγυπτο. Πραγματική αντεπανάσταση θα υπάρξει μόνο όταν το αποφασίσουν οι ισλαμιστικές δυνάμεις. Αν οι ισλαμιστές δεν κάνουν την επιλογή της αντεπανάστασης, δεν θα υπάρξει σύγκρουση. Ο Μουμπάρακ δεν μπόρεσε να κατεβάσει στους δρόμους ούτε 100.000 άτομα. Η Αίγυπτος, δηλαδή, δεν είναι σαν τη Συρία ή την Υεμένη. Κατά συνέπεια, δεν μπορούμε να μιλάμε για αντεπανάσταση, υπό την έννοια ότι θα κατέβουν χιλιάδες στους δρόμους ενάντια στην επανάσταση. Κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί. Μόνο οι ισλαμιστές μπορούν να κατεβάσουν χιλιάδες στο δρόμο ενάντια στην επανάσταση. Και μέχρι τώρα δεν έχουν κάνει αυτήν την επιλογή, αν και οι ισλαμιστές μαζί με το στρατό, θέλουν να περιορίσουν την ατζέντα των αλλαγών στη μετά-Μουμπάρακ εποχή μόνο στις εκλογές και το Σύνταγμα, αφήνοντας  έξω τα ζητήματα του αστυνομικού κράτους, της αναδιανομής του εθνικού εισοδήματος και της διαφθοράς των θεσμών. Ζητήματα δηλαδή που έθεσε η επανάσταση.

Και όλα αυτά που λέγονται ότι η επανάσταση κατέστρεψε την οικονομία, ότι ο τουρισμός έχει καταρρεύσει, ότι έχουν αυξηθεί οι τιμές των τροφίμων, ότι έχει ανέβει η εγκληματικότητα και ότι τώρα είναι η ώρα να σταματήσουν οι διαμαρτυρίες και να «χτίσουμε όλοι μαζί τη νέα Αίγυπτο»;

 

Το πρόβλημα της οικονομίας δεν είναι η επανάσταση, αλλά το αστυνομικό κράτος. Η επανάσταση προκάλεσε και αμφισβήτησε το αστυνομικό κράτος. Το αστυνομικό κράτος ένιωσε την απειλή και τώρα έχουν αποσύρει από παντού την αστυνομία για να δημιουργηθεί χάος. Επιπλέον, έπαιξε βρώμικο παιχνίδι με τον εμπρησμό της κοπτικής εκκλησίας στου Ασουάν, για τον οποίο οι δυνάμεις ασφαλείας ήταν εκ των προτέρων πληροφορημένες (σ.σ. ο εμπρησμός της εκκλησία στο Ασουάν έδωσε το έναυσμα για τις διαμαρτυρίες που οδήγησαν στη σφαγή των διαδηλωτών στις 9 Οκτώβρη. Η συνέντευξη δόθηκε δύο μέρες πριν τα αιματηρά γεγονότα).

Δηλαδή δημιουργούν χάος για να επανομιμοποιήσουν το αστυνομικό κράτος και τη στρατιωτική εξουσία.

 

Ακριβώς. Μην ξεχνάτε ότι οι δυνάμεις ασφαλείας πλήρωσαν το βαρύτερο τίμημα κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Και τώρα αρνούνται να αποδεχτούν τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η επανάσταση. Αυτό λοιπόν που απειλεί τον τουρισμό, δεν είναι η επανάσταση, αλλά το αίσθημα ανασφάλειας που προκαλεί η απόσυρση της αστυνομίας από τα κανονικά καθήκοντα της.

Αλλά ποια είναι η στρατηγική του κόμματος σας, της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Συμμαχίας, σε αυτήν τη συγκυρία;

 

Η Συμμαχία πήρε την απόφαση να συμμετάσχει επίσημα στην πολιτική ζωή και να συμμορφωθεί με τον εκλογικό νόμο, ο οποίος απαιτεί να παρουσιάσεις 5.000 υπογραφές για να μπορέσεις να συμμετάσχεις στις εκλογές. Για μας ήταν σημαντικό να κινητοποιήσουμε παντού τους αριστερούς για να δημιουργήσουν ένα καινούργιο, επίσημα αναγνωρισμένο, αριστερό κόμμα. Από την εμπειρία μου μπορώ να σάς πω ότι π.χ. στην Άνω Αίγυπτο ο απλός κόσμος δεν θα προσχωρήσει σε ένα αριστερό κόμμα, παρά μόνο αν αυτό είναι επίσημα αναγνωρισμένο. Ο κόσμος στην Άνω Αίγυπτο είναι περιθωριοποιημένος και θεωρεί ότι ένα επίσημα αναγνωρισμένο κόμμα θα αποτελέσει στήριγμα στον αγώνα του. Δεν είναι τόσο ριζοσπάστες ώστε να μπουν σε κάποια άτυπη αριστερή ομάδα. Εκτιμώ ότι από τη στιγμή που θα πάρουμε την επίσημη άδεια, ακόμα περισσότεροι θα γίνουν μέλη του κόμματος μας και σύντομα θα αντικαταστήσουμε το Ταγκάμο στην πολιτική ζωή της χώρας.

Ποια είναι όμως η παρέμβαση σας στο κοινωνικό πεδίο, στα κινήματα, την Ταχρίρ, τις απεργίες;

 

Όλα τα αριστερά πολιτικά κόμματα (όπως εμείς ή το Δημοκρατικός Εργατικό Κόμμα) δουλεύουν για την ενίσχυση των απεργιών. Εργάζονται επίσης πολύ σκληρά για την οικοδόμηση ανεξάρτητων εργατικών συνδικάτων. Γενικά μιλώντας η κοινωνική μας στρατηγική έχει δύο άξονες. Ο πρώτος είναι το εργατικό κίνημα και οι απεργίες. Ο δεύτερος είναι οι συμμαχίες της νεολαίας. Είμαστε η μόνη πολιτική δύναμη που έχει στενές σχέσεις με τα κινήματα της νεολαίας, γιατί δεν παίζουμε το πολιτικό παιχνίδι με τους παραδοσιακούς όρους. Δεν προσπαθούμε δηλαδή να προσεταιριστούμε τις μεγάλες οικογένειες, τις φυλές και τους κομματάρχες.

Περισσότερα

Hundreds of thousands in the streets of Athens against austerity plan

Today in the city of Athens, and all over Greece, one of the biggest popular mobilization since the fall of the dictatorship in 1974 took place. It was the first day of 48h general strike. Hundreds of thousands (500.000 was the trade unions estimation, police said 75.000) flooded the centre of Athens demonstrating against the new austerity plan imposed by the Greek government, IMF and EU.  The crowd (not only workers and youth, but also middle class self-employed) expressed its determination to fight against 30.000 job cuts, sell-off of public services, heavy taxations, up to 40% salary decreases, unemployment boom, destruction of public health and education systems.

During the demo, demonstrators attacked riot police with thousands of stones and some petrol bombs. Although the vast majority of the demonstrators adopted non-violent tactics, those who attacked the police were not just black block, but also other people par example taxi drivers.

Today our society expressed its will to survive and get rid of Papandreou and the “Troika” (IMF, EU, European Central Bank) as well. Tunisians kicked off Ben Ali, Egyptians put Mubarak to custody, and Greeks will make the start in the old continent.

Tomorrow, the parliament will vote for the new austerity bill. For us, it will be the second date of general strike. We will meet at Syntagma square. The tide is turning!

Yannis Almpanis Athens, 19/10/11

Περισσότερα

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα χάνει τον απόλυτο έλεγχο του συνδικάτου των αιγυπτίων γιατρών

Μετά από τρεις δεκαετίες απόλυτου ελέγχου, η Μοσουλμανική Αδελφότητα φαίνεται ότι χάνει το μονοπώλιο της στη διοίκηση του συνδικάτου των αιγυπτίων γιατρών.  Τα αποτελέσματα που ανακοινώθηκαν την περασμένη Παρασκευή, δείχουν ότι οι κοσμικοί-προοδευτικοί υποψήφιοι τα πήγαν καλά, ιδιαίτερα στιςτοπικές ιατρικές ενώσεις.

Η λίστα «Γιατροί για την Αίγυπτο», που υποστηρίζεται από την Αδελφότητα, κερδίζει 18 από τις 24 έδρες στο πανεθνικό  διοικητικό συμβούλιο, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου .  Ωστόσο,  η «Ανεξάρτητη λίστα» , που υποστηρίχτηκε από τους «Γιατρούς Χωρίς Δικαιώματα»  και τους «Γιατρούς της Πλατείας Ταχρίρ», κερδίζει τα ΔΣ στις 13 από τις 27 περιφέρειες της χώραςε.

Ιδιαίτερα καλό το αποτέλεσμα για την Ανεξάρτητη λίστα στο Κάιρο, όπου με επικεφαλής την αριστερή χριστιανή Μόνα Μίνα (φωτογραφία), κέρδισει 14 από τις 16 έδρες, αν και η Αδελφότητα κατάφερε να εκλέξει τον πρόεδρο. Σην Αλεξάνδρεια τα πράγματα πήγαν ακόμα καλύτερα για την Ανεξέρτητη λίστα, μιας και κέρδισε 10 στις 12 έδρες, εκλέγοντας και τον πρόεδρο.

Είναι οι πρώτες ελεύθερες εκλογές στο συνδικάτο των γιατρών εδώ και 19 χρόνια. Μέχρι τώρα οι επεγγελματικές ενώσεις θεωρούνταν προπύργια της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

πηγή:  Al-Masry Al-Youm

Περισσότερα

Πρώτη μέρα στα (Πίσω) Θρανία

Ξεκίνησε σήμερα η σχολική χρονιά για τα Πίσω Θρανία με (τι άλλο;) τις εγγραφές των μεταναστών μαθητών. Οι εθελοντές  δάσκαλοι και οι μαθητές συναντήθηκαν στο Στέκι Μεταναστών (Τσαμαδού 13, Εξάρχεια) και διαμόρφωσαν το πρόγραμμα των μαθημάτων για την περίοδο που ανοίγει.

Τα  Πίσω Θρανία δημιουργήθηκαν το 1997 με πρωτοβουλία του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Μεταναστών. Εδώ  και δεκατέσσερα χρόνια, χάρη στην ανιδιοτελή προσφορά δεκάδων δασκάλων, περισσότεροι από 2.000 μετανανάστες έχουν μάθει ελληνικά εντελώς δωρεάν.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα Πίσω Θρανία κατάφεραν να συγκροτήσουν έναν σημαντικό κινηματικό αντιθεσμό που συμβάλλει ιδιαίτερα στην κοινωνική ένταξη τ ων μεταναστών και την ενίσχυση των δεσμών μεταξύ ντόπιων και ξένων εργαζομένων.

Για πληροφορίες για τα μαθήματα ή για να έρθετε σε επαφή με τα Πίσω Θρανία τηλ. 210 3813928 (Δευτέρα-Παρασκευή, 5:00μμ-8:00μμ)

Περισσότερα

Μετά τη Ματωμένη Κυριακή του Καϊρου: Η αιγυπτιακή επανάσταση απειλείται από ένα στρατιωτικό Θερμιδώρ

Από την Εποχή της Κυριακής 16/10/11

«Δεν είναι θρησκευτική διαμάχη, είναι σφαγή του στρατού», φώναζαν οι διαδηλωτές (τουλάχιστον 20.000 σύμφωνα με την εφημερίδα «Αλ Μάσρι Αλ Γιουμ») που συνόδεψαν στις 10 Οκτώβρη τις σορούς των 25 δολοφονημένων διαδηλωτών από το κοπτικό νοσοκομείο στον κοπτικό καθεδρικό του Καΐρου. Και πώς αλλιώς θα μπορούσαν να συνοψιστούν καλύτερα τα γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής του Καΐρου; Αυτό που είδαμε να εκτυλίσσεται έξω από το κτίριο της κρατικής τηλεόρασης στην περιοχή Μασπίρο στο κέντρο του Καΐρου, ήταν η σφαγή άοπλων διαδηλωτών από τις δυνάμεις του αιγυπτιακού στρατού. Είδαμε τα τανκς να εφορμούν εναντίον του κύριου όγκου της διαδήλωσης (μεγάλος αριθμός των νεκρών είναι λιωμένοι από τις ρόδες των τεθωρακισμένων), τους πυροβολισμούς να πέφτουν συνεχώς τόσο στο Μασπίρο όσο και αργότερα στην πλατεία Ταχρίρ και την περιοχή Μπόρσα, όπου συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις· είδαμε τα ασθενοφόρα να μεταφέρουν συνεχώς κόσμο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η οι κόπτες καθώς και οι προοδευτικοί που διαδήλωναν μαζί τους ενάντια στη θρησκευτική μισαλλοδοξία, ήταν ήδη εξαγριωμένοι όταν έφτασαν στο Μασπίρο –άλλωστε για να καταφέρουν να φτάσουν στο κέντρο της πόλης, έπρεπε πρώτα να συγκρουστούν με φανατικούς μουσουλμάνους που επιχείρησαν να τους σταματήσουν. Ωστόσο, είναι εξίσου βέβαιο ότι ο στρατός επέλεξε συνειδητά να αντιμετωπίσει μια μαχητική διαδήλωση όχι με δακρυγόνα και αντλίες νερού, αλλά με σφαίρες και τεθωρακισμένα.

«Οι κόπτες επιτίθενται στο στρατό»

Την υπόθεση της σχεδιασμένης σφαγής μοιάζει να επιβεβαιώνει η επικοινωνιακή διαχείριση των γεγονότων από το κυβερνών Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων. Το βράδυ της Κυριακής, η κρατική τηλεόραση βρισκόταν σε ντελίριο προπαγάνδας και διασποράς μίσους. Μίλαγε για χριστιανούς που επιτίθενται με πραγματικά πυρά και καίνε το Κοράνι, αναφερόταν σε νεκρούς στρατιώτες (γεγονός που δεν πιστοποιήθηκε αργότερα), καλούσε τους μουσουλμάνους πολίτες να πάρουν το νόμο στα χέρια τους και να υπερασπιστούν τον στρατό που δεχόταν επίθεση…
Πολλοί θεωρούν τα γεγονότα της 9ης Οκτώβρη τομή στις πολιτικές εξελίξεις της Αιγύπτου μετά την επανάσταση της 25ης Γενάρη και την ανατροπή του Μπουμπάρακ στις 11 Φλεβάρη. Είναι η πρώτη φορά (με την εξαίρεση ίσως της εκκένωσης της Ταχρίρ στις 9 Απρίλη) που ο στρατός διαπράττει μιας τέτοιας κλίμακας σφαγή. Από τις 25 Γενάρη έως τις 11 Φλεβάρη δολοφονήθηκαν πάνω από 1.000 διαδηλωτές. Υπεύθυνες όμως για αυτές τις δολοφονίες ήταν κατά κύριο λόγο οι δυνάμεις ασφαλείας του Μουμπάρακ. Αντιθέτως, ο στρατός εμφανιζόταν ως υπερασπιστής του λαού και θεματοφύλακας των δικαιωμάτων των Κοπτών. Γι’ αυτό και την Ταχρίρ δονούσε το σύνθημα «λαός-στρατός μια γροθιά», γι’ αυτό και έγινε αποδεκτή από τον εξεγερμένο λαό η ανάθεση της διακυβέρνησης στο Συμβούλιο κατά τη διάρκεια της μετάβασης στη δημοκρατία. Τώρα όμως ο στρατός σφάζει αυτόν τον λαό, του οποίου υποτίθεται ότι είναι ο υπέρτατος προστάτης.

Η στρατηγική του χάους

Γιατί όμως ο στρατός έκανε αυτή την επιλογή; Σύμφωνα με τον Μουσταφά Μοχί, δημοσιογράφο και ηγετικό στέλεχος της ομάδας Ρεύμα Σοσιαλιστικής Ανανέωσης που συμμετέχει στη Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία, πρόκειται για μια στρατηγική του χάους. «Το Συμβούλιο επιχείρησε να κάνει ένα βαθύ ρήγμα στην κοινωνία». Με την παλιά δοκιμασμένη τακτική του διαίρει και βασίλευε, οι στρατιωτικοί αποσκοπούν στην υποδαύλιση των θρησκευτικών συγκρούσεων και την έξαρση της βίας σε τέτοιο βαθμό, που θα δοθεί κοινωνική νομιμοποίηση στην αναβολή των εκλογών του Νοέμβρη και τη συνέχιση του ελέγχου της χώρας από το στρατό. Σε μια κατάσταση γενικευμένης αναταραχής , θα φαίνεται απολύτως λογικό να κινηθεί ο στρατιωτικός Λεβιάθαν για να συντρίψει τον Βεεμώθ της εμφύλιας σύγκρουσης. Σύμφωνα μάλιστα με τον Μαμντούχ Νταντάσι, στέλεχος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Αιγύπτου, στην ίδια λογική της πρόκλησης χάους κινείται και η πλήρης απόσυρση της αστυνομίας από τα κανονικά καθήκοντα της. Η ραγδαία άνοδος της εγκληματικότητας και της κοινωνικής ανασφάλειας δίνουν εξίσου άλλοθι στο στρατό για να νομιμοποιεί την εξουσία του.

Θερμιδόρ στρατού και συντηρητικών

Ο στρατός όμως δεν κινείται χωρίς κοινωνικά στηρίγματα. Στην πραγματικότητα, η γενική αίσθηση που αποκομίζει ο ξένος παρατηρητής, είναι ότι η δημοκρατική επανάσταση της Αιγύπτου βρίσκεται σε εκείνο το σημείο όπου ή θα πρέπει να ριζοσπαστικοποιηθεί και να βαθύνει ή να υποχωρήσει και να οδηγηθεί σε ένα συντηρητικό κλείσιμο. Τη δεύτερη επιλογή προωθούν ο στρατός, τα πολύ ισχυρά απομεινάρια του παλιού καθεστώτος, οι συντηρητικοί φιλελεύθεροι, τα περισσότερα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και (με διαφορετικό όμως τρόπο) η Μουσουλμανική Αδελφότητα. Συμμάχους σε αυτήν τους την προσπάθεια βρίσκουν πλατιά κοινωνικά στρώματα (κατά κύριο λόγο στην επαρχία) που ανησυχούν ζωηρά για τη ραγδαία πτώση του τουρισμού και την άνοδο της τιμής των τροφίμων που προκαλεί η συνεχιζόμενη κοινωνική αναταραχή. Στοχοποιώντας το πρωτοφανές κύμα απεργιακών κινητοποιήσεων («που υπονομεύει τη χειμαζόμενη εθνική οικονομία») και τις συνεχείς διαδηλώσεις Ταχρίρ («που σταματάνε την κυκλοφορία μέσα στην πόλη»), το συντηρητικό μπλοκ επιχειρεί να οργανώσει το αιγυπτιακό Θερμιδόρ, που θα «παγώσει» την επανάσταση σε μια νέα μορφή κοινοβουλευτικού αυταρχισμού, υπό την επικυριαρχία πάντοτε του στρατού. Ασφαλώς, η διατάραξη της συμπόρευσης στρατού και Μουσουλμανικής Αδελφότητας προκαλεί σοβαρές ρωγμές στη συνοχή του συντηρητικού κοινωνικού μπλοκ (πιθανόν η επιλογή της υποδαύλισης των θρησκευτικών διενέξεων να είναι αποτέλεσμα αυτών των ρωγμών). Σε καμιά περίπτωση όμως δεν σηματοδοτεί την αναίρεση του πολύ σοβαρού κινδύνου που αντιμετωπίζει η επανάσταση της 25ης Γενάρη.

Η επανάσταση πρέπει να συνεχιστεί!

Απέναντι στο συντηρητικό μπλοκ ορθώνει το ανάστημα του το δημοκρατικό επαναστατικό κίνημα, οι ηρωικοί εξεγερμένοι της Ταχρίρ, που πρωτοστάτησαν στο γκρέμισμα της δικτατορίας του Μουμπάρακ. Είναι τα δίκτυα νεολαίας (όπως το Κίνημα Νεολαίας 6 Απρίλη), τα ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα που δημιουργούνται με καταιγιστικό ρυθμό, οι οργανώσεις της Αριστεράς (με προεξάρχουσες τη Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα), οι ενώσεις δικαιωμάτων, το τμήμα εκείνο του κοπτικού κινήματος που σπάει τα δεσμά της υποταγμένης μειονοτικής παθητικότητας , είναι όλοι όσοι θέλουν τη συνέχιση της επανάστασης. Με κύρια αιτήματα τη διενέργεια τίμιων κι ελεύθερων εκλογών, την άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και της παραπομπής πολιτών σε στρατοδικεία, την τιμωρία όσων έσφαξαν το λαό στην Ταχρίρ και τον αποκλεισμό των στελεχών του πρώην Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος (του κόμματος του Μουμπάρακ) από τις εκλογές, την αντιμετώπιση της τερατώδους φτώχειας, και τον απεγκλωβισμό από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, το δημοκρατικό επαναστατικό κίνημα δίνει μια κεφαλαιώδους σημασίας μάχη όχι μόνο για το μέλλον της Αιγύπτου, αλλά συνολικά της Μέσης Ανατολής. Είναι αλήθεια ότι το τελευταίο διάστημα φαίνεται το συντηρητικό μπλοκ να κερδίζει έδαφος. Ωστόσο, οι σημαντικές νίκες απεργιακών κινητοποιήσεων (όπως αυτή των δασκάλων), η ηρωική αντίσταση των διαδηλωτών απέναντι στο στρατό το βράδυ της Ματωμένης Κυριακής του Καΐρου, αλλά και η επιτυχημένη παρέμβαση της Αριστεράς στις διαμαρτυρίες για τη σφαγή (οι οποίες πήραν προοδευτικό-πολιτικό χαρακτήρα και όχι θρησκευτικό- σεχταριστικό) δείχνουν ότι η αναμέτρηση και αμφίρροπη είναι και θα διαρκέσει πολύ. Όπως πολύ χαρακτηριστικά μάς είπε ο Άκραμ Ισμαήλ, μέλος της κεντρικής επιτροπής της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Συμμαχίας: «Αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση στην Αίγυπτο».

Γιάννης Αλμπάνης

Περισσότερα

October 15 in Prague

by Mirek Prokes (through the ESF list)

On October 15th, about 400 people participated in the demonstration
called Real Democracy Now and demanded participatory democracy, social
justice, decent life and sustainable development. The meeting took place
in the very centre of Prague (Republic Sq.) and was followed with a
march to the buildings of the Government, Parliament and President
(Prague Castle).
A very broad range of people took part, including those from the civic
initiatives SDT (Real Democracy Now!), Alternative from Below, Humanist
Movement, No to Military Bases!, For Alternatives,
Socialist Solidarity, New Anticapitalist Left, anarchists and
individuals from the Communist, Social Democrat and Green parties.
They were chanting i.a.: "Your crisis, our poverty", "Cancel debts, they
are not ours", "System against the people, people against the system",
"People are not goods", "Life is not stock exchange", "Rule of money
damages the people", "We are not sheep".

Media report (in Czech) with a photo is available at
http://www.halonoviny.cz/articles/view/228052
A much bigger demonstration and a march, organized jointly by civic
initiatives and trade unions, will be organized in a similar way on the
next Saturday, Oct 22nd.

Περισσότερα

October 15 in Budapest

By Matyas Benyik (through European Social Forum mail list)
Yesterday, about 1,000 people participated in the demonstration called World Revolution – Real Democracy Now and demanded participatory democracy, social justice, decent life and sustainable development. The program was strictly organized by individuals (but belonging to a big variety of Civil Society Organisations, including ATTAC Hungary, Hungarian Social Forum Network, Hungarian United Left Movement).
Thematical discussions focusing on the alternative proposals were held in the heart of Budapest (in Erzsebet Square) between 3 pm until 6 pm in the following fields:
1.) Real democracy
2.) Role of the state
3.) Basic human and social rights
4.) Economy and society
3.) Sustainable development
From 6 pm the demonstrators were marching with torches through the city and next to the Bank Center on Szabadsag ( Freedom) Square from 7 pm till 10 pm seven speeches and live music were delivered in a revolutionary mood, without any incidents.

Περισσότερα