Χάνι Ριάντ: Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι εχθρός της αιγυπτιακής επανάστασης

Ο Χάνι Ριόντ είναι στέλεχος των Επαναστατών Σοσιαλιστών και του Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος της Αιγύπτου. Η συνέντευξη μαζί του πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο στις 23/1/2012.

Γιάννης Αλμπάνης

Ένα χρόνο μετά την επανάσταση, τι άλλαξε και τι παραμένει το ίδιο στην αιγυπτιακή κοινωνία;

Από την επανάσταση έχουμε κερδίσει πέντε βασικές κατακτήσεις. Πρώτον, διώχτηκε ο Μουμπάρακ. Δεύτερον, αποτράπηκε η προοπτική διαδοχής του από το γιο του. Τρίτον, διαλύθηκε το Εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα του Μουμπάρακ. Τέταρτον, δημιουργήθηκε μια σειρά από ανεξάρτητα εργατικά συνδικάτα. Πέμπτον και κυριότερο, γκρεμίστηκε το τείχος του τρόμου στις συνειδήσεις των Αιγυπτίων. Έχει γίνει  πλέον πολύ πιο εύκολο να κινητοποιείς τους ανθρώπους για να κατεβαίνουν σε διαδηλώσεις ή σιτ-ιν ενάντια στο πολιτικό και οικονομικό σύστημα. Αυτή τη στιγμή έχουμε πραγματικά καλές πιθανότητες για να αλλάξουμε τα πράγματα. Πριν την επανάσταση, ο κόσμος έδειξε υπομονή με τον Μουμπάρακ για τριάντα χρόνια. Τώρα, μέσα σε ένα χρόνο εξαντλήθηκε η υπομονή του με το SCAF (ΣτΣ το κυβερνών Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων) και τού ζητάει να φύγει από την εξουσία.

Τι πιστεύετε για τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία κέρδισε τις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές; Εκτιμάτε ότι η ισλαμική πλειοψηφία στο κοινοβούλιο θα ασκήσει πίεση στους στρατιωτικούς για την άμεση μεταβίβαση της εξουσίας ή θα αναζητήσει κάποιο συμβιβασμό μαζί τους;

Πιστεύουμε ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα αποτελεί εχθρό για την επανάσταση. Σε όλη τους την ιστορία, τόσο η Αδελφότητα όσοι και τα άλλα ισλαμικά κινήματα υπήρξαν εχθρικά στις λαϊκές επαναστάσεις σε όλη την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Στην Αίγυπτο ο Σαντάντ στη δεκαετία του ’70  χρησιμοποίησε την Αδελφότητα ενάντια στην Αριστερά, ιδιαίτερα στα πανεπιστήμια. Αυτή τη στιγμή είναι ξεκάθαρο ότι η ισλαμική πλειοψηφία του κοινοβουλίου θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Εκτιμάμε ότι το SCAF θα δεχτεί να μεταβιβάσει την διακυβέρνηση, αλλά «κατά ασφαλή τρόπο». Ασφαλή για το ίδιο βέβαια. Αυτή η μεταβίβαση της διακυβέρνησης θα πρέπει να γίνει ως τον Ιούνιο, γιατί σε άλλη περίπτωση το SCAF θα αντιμετωπίσει τη λαϊκή έκρηξη.

Οι ΗΠΑ θα αποδέχονταν μια ισλαμική κυβέρνηση στην Αίγυπτο;

Γιατί όχι; Οι ΗΠΑ δεν έχουν αντίρρηση με οποιοδήποτε καθεστώς στην Αίγυπτο, στο βαθμό που εκπληρώνει δύο προϋποθέσεις: Πρώτον, τη συνέχιση της ίδιας οικονομικής πολιτικής με το καθεστώς Μουμπάρακ. Δεύτερον, τη διαφύλαξη της ασφάλειας του Ισραήλ. Δεν έχει καμία σημασία αν αυτή η κυβέρνηση είναι ισλαμική ή φιλελεύθερη ή οτιδήποτε άλλο. Στο βαθμό που εκπληρώνει αυτές τις προϋποθέσεις, η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα είναι ευπρόσδεκτη από τις ΗΠΑ. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα επιχειρήσει λοιπόν μια περιορισμένη εφαρμογή των αιτημάτων της επανάστασης για να μπορέσει να γίνει αποδεκτή.

Οι Επαναστάτες Σοσιαλιστές και το Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα δεν συμμετείχαν στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές. Μπορείτε να εξηγήσετε αυτήν την επιλογή;

Δεν συμμετείχαμε στις εκλογές γιατί: Πρώτον, θα ήταν υποχώρηση να αποδεχτούμε το συγκεκριμένο εκλογικό νόμο και τους όρους που έθεσε το SCAF. Δεύτερον, γιατί η συμμετοχή στις εκλογές μεταφέρει το κέντρο βάρους της επανάστασης από τους δρόμους στο κοινοβούλιο. Μια τέτοια μεταφορά του κέντρου βάρους είναι αρνητική για τα αιτήματα της επανάστασης, δεδομένου ότι αυτά δεν έχουν ικανοποιηθεί ακόμα. Από την αρχή, υιοθετήσαμε την καθαρή θέση ότι ο ορθός δρόμος για να  έρθει η δημοκρατία στην Αίγυπτο περνάει από τρία διαδοχικά στάδια. Το πρώτο θα ήταν  η θέσπιση νέου εκλογικού νόμου, το δεύτερο οι προεδρικές εκλογές και το τρίτο βήμα θα ήταν οι βουλευτικές εκλογές. Με τη διαδικασία που επέλεξε το SCAF ευνοήθηκαν τα παλιά κόμματα και οι άνθρωποι του Μουμπάρακ.

Επομένως επιμένετε στην Ταχρίρ…

Ακριβώς.

Περισσότερα

Αίγυπτος: ένα χρόνο μετά, η επανάσταση συνεχίζεται

Από τη σημερινή Εποχή

Στις 25 Γενάρη 2011 ξεκίνησε στην πλατεία Ταχρίρ η Αιγυπτιακή επανάσταση, της οποίας η πρώτη φάση έληξε στις 11 Φλεβάρη με την ανατροπή του δικτάτορα Χόσνι Μουμπάρακ και την ανάληψη της εξουσία από το SCAF (Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων). Ένα χρόνο μετά, στην πρώτη επέτειο της έναρξης της επανάστασης, είχε γίνει φανερό σε όλους ότι στην πλατεία Ταχρίρ  θα συμβολοποιούταν το δίλημμα με το οποίο είναι αντιμέτωπη η Αιγυπτιακή κοινωνία: η επανάσταση έχει ολοκληρώσει τους στόχους της, ιδιαίτερα μετά το πέρας των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, ή θα πρέπει να συνεχιστεί μέχρι να ικανοποιηθεί το σύνολο των αιτημάτων του κινήματος της Ταχρίρ; Από τη μια μεριά, ο στρατός και η νικήτρια των εκλογών Μουσουλμανική Αδελφότητα καλούσαν τον Αιγυπτιακό λαό να κατέβει στις 25 Γενάρη στους δρόμους για να γιορτάσει τη νίκη της επανάστασης. Από την άλλη, η επαναστατική νεολαία, δηλαδή ο γαλαξία κινηματικών συλλογικοτήτων που οργάνωσε την επανάσταση, καλούσε τους Αιγύπτιους να διαδηλώσουν με στόχο την άμεση μεταβίβαση της εξουσίας σε πολιτική κυβέρνηση και την τιμωρία των αστυνομικών και στρατιωτικών που δολοφόνησαν περίπου χίλιους διαδηλωτές τον τελευταίο χρόνο. Το βράδυ της 25ης Γενάρη, επικρατούσε ενθουσιασμός στις τάξεις των ακτιβιστών, οι οποίοι θεωρούσαν ότι είχαν κερδίσει το στοίχημα.

Οι επιδιώξεις του στρατού

Ο Αιγυπτιακός στρατός δεν ελέγχει απλώς το κράτος, αλλά το έχει οικοδομήσει εξ αρχής, ήδη από την εποχή του Μοχάμεντ Άλι. Κάτω από την πίεση της λαϊκής έκρηξης, αναγκάστηκε στις 11 Φλεβάρη 2011 να θυσιάσει τον Μουμπάρακ. Ωστόσο, στην πραγματικότητα το καθεστώς δεν έχει αλλάξει. Ο στρατιωτικός δεσποτισμός συνεχίζει να κυβερνάει τη χώρα, όπως την κυβερνούσε και επί  Μουμπάρακ, με τη σημαντική διαφορά βέβαια ότι η επανάσταση έχει διευρύνει το χώρο ελευθερίας της πολιτικής δράσης.
Οι όροι που θέτει σήμερα το SCAF για να μεταβιβάσει την εξουσία, δείχνουν ότι αυτό που έχουν κατά νου οι στρατιωτικοί είναι να αποτραβηχτούν μεν από το προσκήνιο, διατηρώντας όμως τον ουσιαστικό έλεγχο της εξουσίας. Συγκεκριμένα οι στρατιωτικοί θέτουν τους εξής όρους για να μεταβιβάσουν τη διακυβέρνηση της χώρας: Πρώτον, να υπάρξει ρητή αναφορά στο νέο Σύνταγμα ότι ο στρατός αποτελεί τον υπέρτατο εγγυητή του Συντάγματος, πράγμα που θα σημάνει ότι αυτός (και όχι ο πρόεδρος της δημοκρατίας) θα έχει το δικαίωμα της κήρυξης πολέμου ή κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.  Δεύτερον, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός καθώς και οι επιχειρηματικές δραστηριότητες του στρατού (ο στρατός ελέγχει το 40% της Αιγυπτιακής οικονομάς) να μην υπόκεινται στον έλεγχο του κοινοβουλίου.  Τρίτον, να μην υπάρξει καμιά δίωξη σε βάρος στελεχών του στρατεύματος για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει σε βάρος των διαδηλωτών.

H Μουσουλμανική Αδελφότητα επιδιώκει το συμβιβασμό

Με το 47% των εδρών, η Μουσουλμανική Αδελφότητα ήταν ο μεγάλος νικητής των πρόσφατων εκλογών. Πιστή στη γραμμή που χάραξε μετά τη στρατιωτική συντριβή της από τον Νάσερ το 1954, η Αδελφότητα θέλει να αποφύγει με κάθε τρόπο τη ρήξη με το στρατό, θεωρώντας ότι μια τέτοια εξέλιξη θα απέβαινε καταστροφική γι ‘αυτήν. Γι’ αυτό δεν συμμετείχε στο αρχικό κάλεσμα της Ταχρίρ στις 25 Γενάρη 2011, γι’ αυτό υπερψήφισε στο δημοψήφισμα μια διαδικασία μεταβίβασης της εξουσίας κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του στρατού, γι’ αυτό διαπραγματεύεται συνεχώς με το στρατό έναν συμβιβασμό για τη νομή της εξουσίας. Στην κατεύθυνση της επίτευξης αυτού συμβιβασμού, η Αδελφότητα δίνει συνεχώς διαπιστευτήρια τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό: δηλώνει ότι θα συνεχίσει την (απολύτως αντιλαϊκή) οικονομική πολιτική του Μουμπάρακ, διαβεβαιώνει ότι η άνοδος του τουρισμού αποτελεί προτεραιότητα γι’ αυτήν (κάτι που σημαίνει ότι δεν πρόκειται να απαγορεύσει τα μπικίνι στα τουριστικά θέρετρα ή να περιορίσει τις άδειες του αλκοόλ), συναντιέται με το Νο2 του State Deparment Ρίτσαρντ Περλ και ξεκαθαρίζει ότι θα σεβαστεί τη συνθήκη του Καμπ Ντέιβιντ. Από τη μεριά τους, οι ΗΠΑ δείχνουν ότι δεν έχουν πρόβλημα με μια ενδεχόμενη κυβέρνηση των ισλαμιστών, στο βαθμό που δεν θα θιγούν η ασφάλεια του Ισραήλ καθώς και τα αμερικάνικα οικονομικά συμφέροντα. Το πρόβλημα το έχει βέβαια η Αδελφότητα. Για να ικανοποιήσει τους στρατιωτικούς εξοργίζει τους ακτιβιστές και δυσαρεστεί εκείνο το κομμάτι του εκλογικού ακροατηρίου της που θέλει πραγματικά τον εκδημοκρατισμό. Για να ικανοποιήσει την τουριστική βιομηχανία δίνει χώρο στο σαλαφίτικο κόμμα Αλ Νουρ που καταγράφηκε ως δεύτερη πολιτική δύναμη με 24% των εδρών και πλειοδοτεί σε θρησκοληψία. Τέλος, για να ικανοποιήσει τις ΗΠΑ, θα πρέπει να απαντήσει στα ερωτήματα του κόσμου της, που επί σειρά ετών έχει διαδηλώσει για το θέμα της Γάζας. Μα πάνω απ’ όλα, για να γίνει ο οποιοσδήποτε συμβιβασμός θα πρέπει οι στρατιωτικοί να είναι διατεθειμένοι να κάνουν όντως κάποιες παραχωρήσεις, πράγμα που δεν απολύτως βέβαιο. Με δυο λόγια, ο δρόμος προς τον συμβιβασμό με το SCAF που αυτή τη στιγμή έχει επιλέξει να ακολουθήσει η Μουσουλμανική Αδελφότητα, δεν είναι στρωμένος με ρόδα.

Η επαναστατική νεολαία επιμένει

Η επαναστατική νεολαία αποτελεί την τρίτη μεταβλητή της Αιγυπτιακής εξίσωσης. Αυτό που σίγουρα κάνει εντύπωση στο δυτικό παρατηρητή είναι το ότι τα πολιτικά χαρακτηριστικά της ανατρέπουν το στερεότυπο περί αρχαϊκότητας των αραβικών κοινωνιών: πληθώρα οργανώσεων χωρίς ενιαίο ηγετικό κέντρο, δυσπιστία απέναντι στα πολιτικά κόμματα και τη συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία που έλαβε χώρα, πολύ ισχυρή κουλτούρα ανθρώπινων δικαιωμάτων και πολιτικών ελευθεριών, κοσμικότητα, πατριωτισμός, ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στην πολιτική δράση. Ένα μοναδικό και καινοτόμο μείγμα δηλαδή, που συνδυάζει αρκετά από αυτά που ξέρουμε από τα κινήματα Occupy, με ορισμένα γνωρίσματα που σχετίζονται με την ιδιαιτερότητα της Αιγύπτου.
Το τελευταίο διάστημα, η επαναστατική νεολαία πέρασε πραγματικό σκοτσέζικο ντους. Τον Οκτώβριο, μετά την αναιμική αντίδραση της κοινωνίας στη σφαγή των Κοπτών στο Μασπέρο, φάνηκε να μπαίνουμε στο Αραβικό Φθινόπωρο. Το Νοέμβριο όμως, με τις τεράστιες συγκεντρώσεις στην Ταχρίρ και την εκατόμβη των νεκρών στην οδό Μοχάμεντ  Μαχμούντ, η επαναστατική νεολαία κατάφερε το πρώτο ισχυρό πλήγμα στη  νομιμοποίηση των στρατιωτικών. Το Δεκέμβριο βρέθηκε και πάλι απομονωμένη, όταν η κοινωνία δεν αντέδρασε στην αστυνομική βία μπροστά στο κτίριο του Υπουργικού Συμβούλιου και τη βάρβαρη κακοποίηση διαδηλωτριών. Αυτές οι συνεχείς μεταπτώσεις θα μπορούσαν να γίνουν κατανοητές αν αναλογιστούμε ότι οι νέοι και οι νέες  της Ταχρίρ δεν είναι μόνο αντιμέτωποι  με τη βία του καθεστώτος, αλλά με τον παραδοσιακό συντηρητισμό της Αιγυπτιακής κοινωνίας, τη δυσαρέσκεια που προκαλούν η καθίζηση του τουρισμού και η άνοδος της τιμής των τροφίμων λόγω της αναταραχής, την εκστρατεία ψεύδους των ΜΜΕ.
Απέναντι στην επαπειλούμενη κοινωνική απομόνωση της, η επαναστατική νεολαία επέλεξε μια στρατηγική εξωστρέφειας, με κύριο όχημα την καμπάνια «Ψεύτες». Οι ακτιβιστές/τριες πηγαίνουν στις γειτονιές και προβάλλουν βίντεο από το τι πραγματικά συμβαίνει στις διαδηλώσεις και των πώς συμπεριφέρονται οι δυνάμεις καταστολής. Ο στόχος είναι να αποκαλυφθεί η προπαγάνδα του SCAF και των ΜΜΕ, κάτι που φαίνεται ότι επιτυγχάνεται ως ένα βαθμό. Στην ίδια κατεύθυνση της εξωστρέφειας κινείται και η διαφοροποίηση του σιτ-ιν στην Ταχρίρ. Ο κόσμος δεν παραμένει απλώς στην πλατεία, αλλά οργανώνει συνεχώς πορείες από και προς αυτήν. Για τις 25 Γενάρη, η επαναστατική νεολαία έριξε όλες τις δυνάμεις της στο να μην αφήσει τους στρατιωτικούς και την Αδελφότητα να μετατρέψουν την επέτειο σε εθνική εορτή. Η πρώτη επέτειος της επανάστασης έπρεπε να είναι διαδήλωση ενάντια στο SCAF και οι διαδηλωτές να παραμείνουν στην Ταχρίρ και τις επόμενες μέρες.

«Είναι επανάσταση, δεν είναι γιορτή!»

Την ώρα που στις 25 Γενάρη ανθρώπινα ποτάμια που ξεκινούσαν από διάφορα σημεία του Καϊρου, συνέκλιναν στην Ταχρίρ, φαινόταν ότι η επαναστατική νεολαία τα είχε καταφέρει. Δεν ήταν μόνο η συγκλονιστική μαζικότητα της συμμετοχής που δημιούργησε το πολιτικό γεγονός . Εξίσου σημαντικά ήταν το ότι επρόκειτο σαφώς για διαδήλωση και όχι για εορτασμό, καθώς και το ότι το πλήθος φώναζε τα συνθήματα της επαναστατικής νεολαίας και όχι της Αδελφότητας. Η ατμόσφαιρα δονούταν από τα «Κάτω η στρατιωτική εξουσία», «Είναι επανάσταση, δεν είναι γιορτή», και από το μυριόστομο «Χορέγια» (Ελευθερία).
Η μάχη για την ηγεμονία συνεχίστηκε και μέσα στην Ταχρίρ. Οι αντικρυστές εξέδρες της επαναστατικής νεολαίας και της Μουσουλμανικής Αδελφότητας προσπαθούσαν να δώσουν η καθεμιά το δικό της πολιτικό τόνο. Από τη μια μεριά διαδήλωση, από την άλλη εορτασμός∙ από τη μια συνθήματα εναντίον του στρατού, από την άλλη στίχοι από το Κοράνι. Μετά από δύο μέρες συνεχούς μάχης των μικροφώνων, τα πνεύματα οξύνθηκαν την Παρασκευή 27 Γενάρη, όπου και πάλι δεκάδες χιλιάδες κατέκλυσαν την Ταχρίρ. Δεν έλειψαν μάλιστα και τα τζατζαρίσματα μεταξύ των διαδηλωτών, όταν ακτιβιστές κινήθηκαν προς την εξέδρα της Αδελφότητας φωνάζοντας «Ψεύτες». Τέτοια ένταση μεταξύ ακτιβιστών και Αδελφότητας σημειώνεται για πρώτη φορά.
Τις επόμενες μέρες θα φανεί το μέγεθος της επιτυχίας της επαναστατικής νεολαίας. Αν συνεχιστεί η μαζική κινητοποίηση μετά τη σημερινή (Σάββατο 28/1) αποχώρηση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, τότε θα μπορούμε να μιλάμε για νέα φάση της επανάστασης. Αν στην πλατεία μείνουν λίγοι, τότε θα αυξηθεί ιδιαίτερα ο κίνδυνος της αστυνομικής επίθεσης. Όπως και να  έχει,  δεν πρέπει να υπάρχουν αμφιβολίες για το ότι η Αιγυπτιακή επανάσταση συνεχίζεται.

Γιάννης Αλμπάνης, Κάιρο 28/1/2012

Περισσότερα

Ράμι Σαάθ: Το μεγαλύτερο όφελος της επανάστασης είναι η αφύπνιση του Αιγυπτιακού λαού


Ο Ράμι Σάαθ είναι ηγετικό στέλεχος του Κινήματος Ελεύθερης Αιγύπτου, μιας από τις πολλές οργανώσεις που απαρτίζουν το γαλαξία της «επαναστατικής νεολαίας». Το Κίνημα Ελεύθερης Αιγύπτου ιδρύθηκε στην Ταχρίρ τον περασμένο Φλεβάρη. Η συζήτηση μας πραγματοποιήθηκε μια μέρα μετά από τη μαζική κινητοποίηση της 25ης Γενάρη για την πρώτη επέτειο της επανάστασης.

Γιάννης Αλμπάνης, Κάιρο 27/1/2012

Ποια είναι η πολιτική σημασία της χτεσινής τεράστιας λαϊκής κινητοποίησης για την πρώτη επέτειο της επανάστασης της 25ης Γενάρη; Τι αλλάζει για την πολιτική ζωή της Αιγύπτου;

Η χτεσινή διαδήλωση ήταν πολύ σημαντική. Δώδεκα μήνες μετά την έναρξη της επανάστασης, ο λαός έχει συνειδητοποιήσει ότι τελικά τίποτα δεν έχει αλλάξει και ότι το καθεστώς παραμένει ανέπαφο. Μπορεί ο Μουμπάρακ να έπεσε, αλλά μεταβίβασε την εξουσία στους επιτελείς του. Οι ίδιοι άνθρωποι ακολουθούν τις ίδιες πολιτικές για να καταλύουν τις ελευθερίες των Αιγυπτίων. Χτες, εκατομμύρια κατέβηκαν στους δρόμους κόντρα στα  εορταστικά καλέσματα του στρατού. Χτες δεν ήταν γιορτή, ήταν η συνέχιση της επανάστασης. Ο κόσμος φώναζε σε όλη τη χώρα «Κάτω η στρατιωτική εξουσία», «κάτω η καταπίεση», «δικαιοσύνη». Οι διαδηλωτές διεκδικούσαν τα δικαιώματα τους, καθώς και την τιμωρία όσων δολοφόνησαν ή τραυμάτισαν τους μάρτυρες της επανάστασης, όχι μόνο τις πρώτες δεκαοχτώ μέρες (ΣτΣ από τις 25 Γενάρη έως τις 11 Φλεβάρη, οπότε κι έπεσε ο Μουμπάρακ), αλλά όλους αυτούς τους 11 μήνες της στρατιωτικής βαρβαρότητας. Ο κόσμος ζητούσε την τιμωρία όχι μόνο των ανθρώπων του Μουμπάρακ αλλά κι εκείνων των μελών του SCAF (ΣτΣ του κυβερνώντος Ανώτατου Συμβούλιου Ενόπλων Δυνάμεων) που έδωσαν τις εντολές για τις δολοφονίες.

Ποια είναι αυτή τη στιγμή η ατζέντα της επαναστατικής νεολαίας; Ποια είναι τα συγκεκριμένα αιτήματα που διεκδικείτε;

Πρώτον, άμεση μεταβίβαση της εξουσίας από τους στρατιωτικούς σε πολιτική κυβέρνηση. Δεύτερον, δικαιοσύνη για τους μάρτυρες της επανάστασης, μέσω ανακριτικής έρευνας και προσαγωγής των υπευθύνων σε δίκες. Τρίτον, επιμονή σε όλα τα αιτήματα αυτής της επανάστασης: ελευθερία, κοινωνική δικαιοσύνη, ανεξαρτησία του δικαστικού συστήματος, παύση τους ελέγχου των μίντια από την κυβέρνηση, νέο δίκαιο Σύνταγμα, που θα ενώνει το λαό και δεν θα αποκλείει τις γυναίκες, τους Κόπτες, τους Βεδουίνους του Σινά. Απαιτούμε την άμεση εφαρμογή των αιτημάτων της επανάστασης.

Ποια θα είναι η τακτική σας στο εξής για να πετύχετε την ικανοποίηση των αιτημάτων σας; Θα παραμείνετε στην Ταχρίρ;

Αυτή τη φορά θα ακολουθήσουμε μια πιο έξυπνη τακτική απέναντι στο καθεστώς. Θα αποφασίζουμε εμείς πότε και πώς θα τους αντιμετωπίζουμε, υιοθετώντας ποικίλες δράσεις. Σκοπεύουμε να οργανώνουμε πορείες από και προς την Ταχρίρ, με πρώτη αυτή σήμερα το απόγευμα (ΣτΣ η συνέντευξη δόθηκε στις 26/1/12)  προς το κτίριο της κρατικής τηλεόρασης στο Μασπέρο, μιας και η κρατική τηλεόραση είναι βασικό όργανο συκοφάντησης της επανάστασης. Επιπλέον, θα οργανώσουμε διαδηλώσεις προς το κοινοβούλιο για να το πιέσουμε να διαμορφώσει μια σαφή στρατηγική για τη μεταβίβαση της εξουσίας. Στις 28 Γενάρη καλούμε σε μεγάλη συγκέντρωση στη γέφυρα Κασρ Ελ Νιλ (ΣτΣ ενώνει την Ταχρίρ με την περιοχή Ζαμαλέκ) για να τιμηθεί η μνήμη των μαρτύρων, λόγω του ότι στις 28 Γενάρη 2011 εκεί έπεσαν οι περισσότεροι. Παράλληλα, θα συνεχίζεται το σιτ-ιν στην Ταχρίρ, καθώς και η καμπάνια «Ψεύτες» που ενημερώνει τον κόσμο στις γειτονιές για τα ψέματα του SCAF.

Ας μιλήσουμε όμως λίγο για τις εκλογές. Πολλοί στη Δύση πιστεύουν ότι εσείς κάνετε την επανάσταση, αλλά οι ισλαμιστές θα πάρουν την εξουσία. Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος για ισλαμοποίηση της Αιγύπτου;

Η Αίγυπτος είναι μια συντηρητική χώρα. Οι άνθρωποι τείνουν να ψηφίζουν να ψηφίζουν με βάση ακριβώς την ιδιαίτερη ταυτότητά τους. Ακόμα και η Κοπτική μειονότητα ψήφισε με κριτήριο την ταυτότητα. Με τον χρόνο, ο λαός θα καταλάβει ότι δεν κάναμε αυτήν την επανάσταση για να αλλάξουμε την ταυτότητα μας. Είμαστε μουσουλμάνοι, είμαστε χριστιανοί, αλλά πάνω απ’ όλα είμαστε Αιγύπτιοι. Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Κάναμε την επανάσταση για να αλλάξουμε τον τρόπο διακυβέρνησης μας, το Σύνταγμα, τους νόμους. Με το χρόνο, ο λαός θα αρχίσει να συζητάει με βάση την πολιτική, την οικονομία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Τότε θα καταλάβει ότι το ζήτημα δεν είναι να ψηφίζει με κριτήριο την ταυτότητα, αλλά το ποιος μπορεί να πετύχει τις αλλαγές που χρειαζόμαστε. Αν η Μουσουλμανική Αδελφότητα κάνει πράξει τις διεκδικήσεις του λαού, τότε θα έχει πολύ καλές πιθανότητες και στις επόμενες εκλογές. Αν όμως συνεχίσει τη συμμαχία με το SCAF και τις δυνάμεις που αρνούνται την αλλαγή στην Αίγυπτο, τότε θα χάσει πολύ γρήγορα, και όχι απαραίτητα σε τέσσερα χρόνια. Πολλοί άνθρωποι την ψήφισαν πιστεύοντας ότι θα φέρει την αλλαγή, και αν τη δουν να μην το πράττει, θα τους εγκαταλείψουν.

Πιστεύεις ότι είναι εφικτός ένας συμβιβασμός ανάμεσα στην Αδελφότητα και το SCAF ή θα ανοίξει μια νέα περίοδος εντάσεων;

Χτες τα εκατομμύρια που βγήκαν στους δρόμου ζήτησαν πολύ καθαρά τον άμεσο τερματισμό της στρατιωτικής διακυβέρνησης, καθώς και το να μη δοθούν ιδιαίτερα προνόμια στο στρατό από το νέο Σύνταγμα. Ο στρατός πρέπει να αντιμετωπιστεί όπως ακριβώς και κάθε άλλος θεσμός, να υπαχθεί δηλαδή υπό τον πλήρη έλεγχο της πολιτικής κυβέρνησης. Αν η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι διατεθειμένη να το πράξει αυτό μέσω της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας της, θα έχει την υποστήριξη του λαού. Αν παίξει παιχνίδια, θα τη χάσει.

Και μια τελευταία ερώτηση. Δεν φοβάστε μετά από τόσους νεκρούς και τόσους που έχουν χάσει τα μάτια τους; Μού έχει κάνει φοβερή εντύπωση το ότι τόσες χιλιάδες αψηφούν την απειλή του θανάτου και συνεχίζουν τον αγώνα.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο όφελος της επανάστασης. Ο λαός έχει αφυπνιστεί. Έχει αφυπνιστεί σε ό,τι αφορά το δικαίωμά του να συμμετέχει στη δημόσια σφαίρα, σε ό,τι αφορά το δικαίωμα του να ελέγχει τον προϋπολογισμό, σε ό,τι αφορά το δικαίωμα του να επιλέγει την κυβέρνηση του. Ο λαός έχει ισχυροποιηθεί και δεν είναι πλέον στο περιθώριο. Ανεξάρτητα από τι ψήφισε στις εκλογές, θα συνεχίσει τον αγώνα. Ό,τι και να γίνει, δεν πρόκειται πια  να παραιτηθούμε από τα δικαιώματα μας.

Περισσότερα

Μουσταφά Μόχι: Πρέπει να ολοκληρώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε στην Ταχρίρ στις 25 Γενάρη 2011


Ο Μουσταφά Μόχι είναι δημοσιογράφος στο αγγλόφωνο σάιτ της καθημερινής εφημερίδας Al Masry Al Youm. Επιπλέον, είναι στέλεχος του μεγαλύτερου κόμματος της Αιγυπτιακής Αριστεράς, της Σοσιαλιστικής Λαϊκής Συμμαχίας. Ο Μόχι ανήκει στην τάση Ανανεωτικό Σοσιαλιστικό Ρεύμα, η οποία απαρτίζεται από πρώην μέλη των Επαναστατών Σοσιαλιστών. Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές η Σοσιαλιστική Λαϊκή Συμμαχία συμμετείχε στον εκλογικό συνασπισμό «Η επανάσταση συνεχίζεται».

Γιάννης Αλμπάνης, Κάιρο 25/1/2012

Ένα χρόνο μετά την επανάσταση της 25ης Γενάρη, τι έχει αλλάξει και τι παραμένει το ίδιο στην Αίγυπτο;

Μέχρι τώρα δεν έχουμε καταφέρει να ολοκληρώσουμε την επανάσταση. Το παλιό καθεστώς παραμένει στην εξουσία, οι πολίτες εξακολουθούν να δικάζονται από στρατιωτικά δικαστήρια, η βία σε βάρος των διαδηλωτών συνεχίζεται, τόσο στα αστυνομικά τμήματα όσο και στους δρόμους. Ωστόσο, αυτό που έχει αλλάξει  είναι ο αριθμός όσων αγωνίζονται  εναντίον του καθεστώτος. Δεν είμαστε πλέον οι λίγες εκατοντάδες του 2005-6, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες. Σήμερα, βρισκόμαστε σε μια πολύ σημαντική φάση της επανάστασης, όπου πρέπει να ολοκληρώσουμε αυτό που αρχίσαμε στην Ταχρίρ στις 25 Γενάρη 2011.

Είπες ότι πρέπει να ολοκληρώσετε αυτό που έχετε αρχίσει. Ποια είναι λοιπόν η πολιτική ατζέντα του Αιγυπτιακού επαναστατικού κινήματος;

Πρώτα απ’όλα πρέπει να ρίξουμε το SCAF (ΣτΣ το κυβερνών Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων). Πλέον είναι καθαρό σε όλους ότι το SCAF ηγείται της αντεπανάστασης. Δεν πρόκειται να κατακτήσουμε κανένα δικαίωμα που διεκδικούμε, όσο το SCAF παραμένει στην εξουσία. Όπως ξέρεις, μετά τις πρόσφατες εκλογές έχουμε κοινοβούλιο, ένα εκλεγμένο κοινοβούλιο. Πρόκειται για τον μόνο εκλεγμένο θεσμό στην κοινωνία μας. Επομένως, πιέζουμε για την άμεση μεταβίβαση της εξουσίας από τους στρατιωτικούς στο κοινοβούλιο.

Πολλοί στη Δύση φοβούνται ότι η Αραβική Άνοιξη οδηγεί στην εγκαθίδρυση ισλαμικών καθεστώτων. Πιστεύεις ότι η Αιγυπτιακή επανάσταση θα φέρει την ισλαμοποίηση του κράτους και της κοινωνίας;

Αν πιστεύουμε και σεβόμαστε τη δημοκρατία, τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι ισλαμιστές μπορεί και να κερδίσουν τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές.  Όμως τόσο στην Αίγυπτο όσο και στις υπόλοιπες χώρες της Αραβικής Άνοιξης, ο κόσμος δεν εξεγέρθηκε μόνο για τίμιες εκλογές, αλλά για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Εδώ νομίζω βρίσκεται το ζήτημα που θα κάνει τον κόσμο να ξεπεράσει τους ισλαμιστές. Δεν πιστεύω ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. Δεν πιστεύω ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα αλλάξει το φορολογικό σύστημα ή θα σταματήσει τις ιδιωτικοποιήσεις. Η Αδελφότητα λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές καθ’αυτές, αλλά η διαφθορά στη διαδικασία τους. Γι’ αυτό εκτιμώ ότι ο κόσμος θα αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις και η επανάσταση θα συνεχιστεί.

Πριν από δύο μέρες (ΣτΣ η συνέντευξη δόθηκε στις 22 Γενάρη) ανακοινώθηκαν τα επίσημα τελικά αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών. Με τους ισλαμιστές να κατέχουν πλέον του 70% των εδρών (ΣτΣ η Μουσουλμανική Αδελφότητα και ο συνασπισμός γύρω από το ακόμα πιο θρησκευτικό κόμμα Αλ Νουρ), πώς εκτιμάς ότι προδιαγράφονται οι πολιτικές εξελίξεις; Θα βρεθεί κάποιος συμβιβασμός ανάμεσα στη στρατιωτική εξουσία και το υπό ισλαμική πλειοψηφία κοινοβούλιο ή θα μπούμε σε μια περίοδο έντασης ανάμεσα στους δύο πόλους;

Θα εξαρτηθεί από την κατάληξη των διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο πλευρών, καθώς και από επαναστατικό κίνημα.  Προς τo παρόν η Αδελφότητα δεν θέλει να συγκρουστεί με το SCAF. Το αν θα επιμείνει σε αυτήν την  πολιτική σχετίζεται με την πρόοδο των διαπραγματεύσεων. Από τη μεριά του, το SCAF δεν επιθυμεί την τυπική κατοχή της κυβέρνησης, αλλά τον ουσιαστικό έλεγχο της εξουσίας από το παρασκήνιο, καθώς και τη διατήρηση των προνομίων του, όπως η ασυλία των στρατιωτικών για τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει. Επιπλέον, τα πράγματα θα εξαρτηθούν και από το κίνημα. Αν ο κόσμος στους δρόμους συνεχίζει να διαμαρτύρεται εναντίον του SCAF, η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα πιεστεί να αλλάξει θέση.

Μιας και ανέφερες το κίνημα, ας εστιάσουμε λίγο σε αυτό τώρα. Πολλοί πιστεύουν ότι η επαναστατική νεολαία είναι κατά κάποιο τρόπο απομονωμένη από την υπόλοιπη κοινωνία; Είναι αλήθεια;

Ως ένα βαθμό. Το Γενάρη και το Φλεβάρη του 2011 κάτσαμε στην Ταχρίρ μέχρι που έπεσε ο Μουμπάρακ. Νομίζω ότι δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε την ίδια τακτική τώρα για να πέσει το SCAF. Οι ακτιβιστές χρειάζονται χρόνο για να το καταλάβουν αυτό. Κι έχουν αρχίσει να το καταλαβαίνουν, ιδιαίτερα μετά τις συγκρούσεις του Δεκεμβρίου, όταν αισθάνθηκαν απομονωμένοι, χωρίς την υποστήριξη των καθημερινών ανθρώπων. Άρχισαν να καταλαβαίνουν δηλαδή ότι πρέπει να πάνε στις γειτονιές και τους χώρους δουλειάς για να συναντήσουν τους απλούς ανθρώπους και να συζητήσουν μαζί τους. Τώρα οι ακτιβιστές αρχίζουν  να κινούνται έξω από την Ταχρίρ, κάτι που βρίσκω πολύ θετικό.

Τι ακριβώς εννοείς λέγοντας ότι το κίνημα αρχίζει να βγαίνει από την Ταχρίρ;

Για παράδειγμα, βρίσκεται σε εξέλιξη «Η Καμπάνια των Ψευτών». Με τη λέξη «ψεύτες» εννοούμε το SCAF. Είναι μια πολύ απλή καμπάνια που ξεκίνησε μετά τις συγκρούσεις του Δεκεμβρίου. Οι ακτιβιστές πάνε στις γειτονιές με προτζέκτορες και προβάλλουν βίντεο και φωτογραφίες από το τι πραγματικά συνέβη στις συγκρούσεις του Νοέμβρη και του Δεκέμβρη. Στη συνέχεια, ανοίγουν συζήτηση με τον κόσμο της γειτονιάς για την πολιτική του SCAF, τη βία κατά των διαδηλωτών, τις στρατιωτικές δίκες από τις οποίες έχουν περάσει χιλιάδες πολίτες, τη διαφθορά. Και είναι αρκετοί αυτοί που μετά τη συζήτηση αλλάζουν την άποψη τους για το SCAF  και την επανάσταση.

Ας κλείσουμε τη συζήτηση μας με την Αριστερά. Πώς βλέπεις το εκλογικό αποτέλεσμα του συνασπισμού «Η επανάσταση συνεχίζεται», στον οποίο συμμετείχατε

Η «Επανάσταση συνεχίζεται» πήρε περίπου 800.000 ψήφους κι έβγαλε 10 έδρες. Το αποτέλεσμα αυτό είναι μικρό, αλλά κάτι τέτοιο δεν πρέπει να εκπλήσσει. Για πολλά χρόνια η Αριστερά ήταν απούσα και δεν δούλευε στην κοινωνία με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι ισλαμιστές. Πιστεύω όμως ότι κάναμε μια καλή αρχή, γιατί σχεδόν ένα εκατομμύριο κόσμος αρχίζει να μαθαίνει τις ιδέες της Αριστεράς, να καταλαβαίνει ότι πέρα από τους ισλαμιστές και τους φιλελεύθερους, υπάρχει μια τρίτη εναλλακτική λύση.

Περισσότερα

Ταμέρ Φουάντ: Θα πάμε στην Ταχρίρ για να ξαναρχίσουμε την επανάσταση

Μια μέρα πριν από την πρώτη επέτειο της επανάστασης που έφερε το τέλος του Μουμπάρακ, φαίνεται ότι και πάλι στην πλατεία Ταχρίρ θα συμπυκνωθούν τα διλήμματα που αντιμετωπίζει η Αιγυπτιακή κοινωνία. Από τη μια μεριά, οι στρατιωτικοί και η ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (που μόλις θριάμβευσε στις βουλευτικές εκλογές) καλούν τον κόσμο να έρθει στην πλατεία για να γιορτάσει τη «νίκη της επανάστασης». Από την άλλη, τα κινήματα της επαναστατικής νεολαίας καλούν το λαό να διαδηλώσει στην Ταχρίρ και να παραμείνει στην πλατεία μέχρι να δοθεί τέλος στη στρατιωτική διακυβέρνηση.
Συνάντησα τον εικοσιπεντάχρονο Ταμέρ Φουάντ στο κέντρο του Καϊρου. Ο Φουάντ είναι ακτιβιστής του Κινήματος Νεολαίας 6 Απρίλη, της σημαντικότερης οργάνωσης της Αιγυπτιακής επαναστατικής νεολαίας. Νομίζω ότι η συζήτηση μαζί του αναδεικνύει με ενάργεια τις αντιλήψεις πολλών ακτιβιστών του κινήματος της Ταχρίρ

Γιάννης Αλμπάνης, Κάιρο 24/1/2012

Ένα χρόνο μετά την επανάσταση, τι άλλαξε και τι παραμένει το ίδιο στην Αιγυπτιακή κοινωνία;

Τίποτα δεν έχει αλλάξει. Τι έχει κάνει η επανάσταση για μας; Τίποτα μέχρι τώρα. Όποιος λέει τη γνώμη του, εξακολουθεί να συλλαμβάνεται.  Μετά τις 11 Φλεβάρη (ΣτΣ ημέρα της πτώσης του Μουμπάρακ) δεκαέξι χιλιάδες πολίτες έχουν περάσει από στρατοδικεία. Στην εξουσία είναι ακόμα το παλιό καθεστώς. Για την ακρίβεια, δεν πρέπει να λέμε το «παλιό καθεστώς» γιατί είναι το ίδιο καθεστώς που υπήρχε και πριν. Όσα συνέβησαν στην οδό Μοχάμανεντ Μαχμούντ (ΣτΣ τον περασμένο Νοέμβριο η οδός Μοχάμεντ Μαχμούντ που οδηγεί στο Υπουργείο Εσωτερικών, υπήρξε το θέατρο των αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ αστυνομίας και διαδηλωτών), το γεγονός ότι οι διαδηλώσεις παραμένουν παράνομες, η συνεχής βία κατά των διαδηλωτών, με κάνουν να αναρωτιέμαι για ποιο λόγο κάναμε την επανάσταση. Για να μας συλλαμβάνουν αν διαδηλώνουμε;

Τι πιστεύεις όμως για τις πρόσφατες εκλογές; Η γενική αίσθηση είναι ότι επρόκειτο για τις πιο δημοκρατικές εκλογές στην νεότερη πολιτική ιστορία της Αιγύπτου. Αυτό δεν σηματοδοτεί μια πραγματική αλλαγή;

Προσωπικά, δεν πιστεύω σε οτιδήποτε συμβαίνει κάτω από την εξουσία του SCAF (ΣτΣ πρόκειται για το κυβερνών Ανώτατο Συμβούλιο Ενόπλων Δυνάμεων, με επικεφαλής τον στρατηγό Μοχάμεντ Ταντάουι). Από μια άλλη σκοπιά, ήταν όντως οι πιο δημοκρατικές εκλογές που έχουν γίνει ποτέ στην Αίγυπτο. Ωστόσο, υπήρξαν και πολλές παραβιάσεις της εκλογικής νομοθεσίας. Για παράδειγμα, η προεκλογική καμπάνια έπρεπε να σταματήσει 48 ώρες πριν το άνοιγμα των καλπών. Τελικά, κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν έγινε, αλλά και κανένας δεν προσπάθησε να επιβάλει τους κανόνες. Ενώ γινόταν καμπάνια ακόμα και μέσα στα εκλογικά τμήματα, ούτε ο στρατός, αλλά ούτε και η αστυνομία έκαναν τίποτα για να τη σταματήσουν.

Όπως και να έχει, η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι ο μεγάλος νικητής των εκλογών. Τι πιστεύεις ότι θα κάνουν τώρα; Θα πιέσουν το SCAF για να επιταχυνθεί η δημοκρατική μεταβίβαση της εξουσίας ή θα αναζητήσουν ένα συμβιβασμό μαζί του στη βάση της νομής της εξουσίας;

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα δεν δρα. Αντιδρά στα γεγονότα. Θα περιμένουν να δουν τι θα γίνει στις 25 Γενάρη, και μετά θα εκφράσουν την άποψή τους. Στη συνέχεια, μπορούν πολύ εύκολα να αλλάξουν αυτό που θα πουν αρχικά.  Ας θυμηθούμε τι είχε γίνει στην αρχή της επανάστασης, στις 25 Γενάρη πέρσι. Αρχικά, η Αδελφότητα δήλωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στην κινητοποίηση της Ταχρίρ. Έπειτα, και όταν πια είχε γίνει φανερό ότι η κινητοποίηση θα νικούσε, ένωσε τις δυνάμεις της μαζί μας. Σήμερα, η ηγεσία της Αδελφότητας λέει ότι στην επέτειο της 25ης Γενάρη πρέπει να γιορτάσουμε (ΣτΣ την πτώση του Μουμπάρακ) και όχι να διαμαρτυρηθούμε (ΣτΣ για τη συνέχιση της στρατιωτικής διακυβέρνησης). Η νεολαία όμως της Αδελφότητας είναι άλλη υπόθεση. Οι νεολαίοι θα είναι στην πλατεία για να διαδηλώσουν μαζί μας και να περιφρουρήσουν την κινητοποίηση. Αν η κινητοποίηση αποκτήσει δυναμική, η ηγεσία της Αδελφότητας θα δηλώσει και πάλι ότι συμμετέχει. Σε ό,τι αφορά τώρα τη σχέση της Αδελφότητας με το SCAF, όλοι πλέον συζητάνε για τη συμφωνία που έχουν συνάψει τα δύο μέρη για τη μεταβίβαση της εξουσίας. Η Αδελφότητα ήταν το πρώτο πολιτικό κόμμα που έκανε λόγο για «ασφαλή μεταβίβαση της εξουσίας». Αλλά αν τα καταφέρουμε, θα ξεχάσουν τα περί ασφαλούς μεταβίβασης, και θα στηρίξουν τους στόχους μας, δηλαδή την πλήρη απαλλαγή της χώρας από τη στρατιωτική εξουσία.

Άκουσα απλούς ανθρώπους που ζουν από τον τουρισμό να σας κατηγορούν, εσάς την επαναστατική νεολαία, ότι υπερβάλλετε, ότι έχετε γίνει πολύ βίαιοι απέναντι στην αστυνομία, ότι καταστρέφετε τον τουρισμό, και ότι από τη στιγμή που έπεσε ο Μουμπάρακ, πρέπει να μπει ένα τέλος στην επανάσταση. Τι απαντάτε σε αυτούς τους ανθρώπους;

Σήμερα οι Αιγύπτιοι αισθάνονται αποπροσανατολισμένοι. Τι πρέπει να κάνουν; Να συνεχίσουν τις διαδηλώσεις ή να τις σταματήσουν; Είναι αλήθεια ότι πολλοί άνθρωποι έχουν κουραστεί με την επανάσταση. Δεν διαφωνούν με τους σκοπούς της, αλλά θέλουν να γυρίσουν στις δουλειές τους, να πάρει πάλι μπρος η οικονομά, να επιστρέψει ο τουρισμός στο προηγούμενο επίπεδο του. Αλλά ποιος θα έρθει να επενδύσει όσο το SCAF είναι στην εξουσία; Κανείς. Το SCAF πρέπει να φύγει για να υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας. Οι στρατιωτικοί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι της οικονομικής δυσπραγίας. Αν φύγουν, όλα θα αλλάξουν. Αυτό προσπαθούν να κρύψουν τα media που διαρκώς παραπληροφορούν και αποπροσανατολίζουν τον κόσμο. Σε ό,τι αφορά τώρα τη βία, έχουμε κάθε δικαίωμα στην αυτοάμυνα, στην προστασία του εαυτού μας και των αδελφών μας που στέκονται δίπλα μας.

Ναι, αλλά το SCAF σε μια σχετικά πρόσφατη συνέντευξη τύπου σας κατηγόρησε ότι εσείς ξεκινήσατε τις βιαιότητες στην οδό Μοχάμεντ Μαχμούντ.

Ας κάνουμε μια σύγκριση της αστυνομίας με τη νεολαία. Τι όπλα έχουμε εμείς και τι έχει η αστυνομία. Λένε ότι ξεκινάμε εμείς τη βία. Πώς την ξεκινάμε; Με το τίποτα; Απλώς υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα μας να παραμείνουμε στην πλατεία. Άσε με να μείνω στην πλατεία, άσε με να πω τη γνώμη μου, άσε με να κάνω αυτό που θέλω, και όλα θα κυλίσουν ήρεμα. Αλλά αν μού επιτεθείς, θα προστατεύσω τον εαυτό μου. Δεν υποστηρίζω τους εμπρησμούς των κτιρίων. Τι έχουν όμως να πουν για όσα υπέφεραν οι αδελφές μας στην πλατεία; Τι έχουν να που για το κορίτσι που το ξεγύμνωσαν και το ξυλοκόπησαν οι αστυνομικοί στη Ταχρίρ; Αν συμβεί ξανά κάτι τέτοιο, δεν θα κουβεντιάσω για βία. Θα πάω να τους σταματήσω, έστω και αν το πληρώσω με τη ζωή μου. Δεν με ενδιαφέρει τι θα γίνει, αλλά δεν θα ξαναγγίξεις τα κορίτσια, δεν θα ξαναγγίξεις τις αδελφές μας. Μη με ρωτάς λοιπόν τίποτα για βία, όσο κάνουν όλα αυτά στις αδελφές μας.

Ποια θα είναι η στρατηγική του Κινήματος 6 Απρίλη από εδώ και πέρα; Θα κάνετε κάλεσμα στον κόσμο να παραμείνει στην Ταχρίρ και μετά τις 25 Γενάρη για να συνεχιστεί η διαδήλωση;

Δεν πρόκειται απλά για μια διαδήλωση. Η 25η Γενάρη δεν είναι μια μέρα για να την περάσουμε στην πλατεία πίνοντας καφέ και κάνοντας πλάκα με τους φίλους μας. Στις 25 Γενάρη θα πάμε στην Ταχρίρ για να συνεχίσουμε την επανάσταση, ή μάλλον για να ξαναρχίσουμε την επανάσταση. Ό,τι συνέβη μέχρι τώρα δεν ήταν επανάσταση, αλλά κάτι που απλώς έκανε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει τα δικαιώματα του. Η πραγματική επανάσταση θα αρχίσει στις 25 Γενάρη.

Δεν φοβάσαι την αστυνομική βία; Τόσοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν, τόσοι έχασαν τα μάτια τους…

Δεν έχω τίποτα να χάσω. Το μόνο που έχω να χάσω είναι η πατρίδα  μου. Και η πατρίδα μου αξίζει να πεθάνω γι’ αυτή, να χάσω τα μάτια μου γι’ αυτή, να χάσω τα πάντα για αυτή. Τώρα είναι η τελευταία μας ευκαιρία να μείνουμε ζωντανοί. Γι’ αυτό θα μείνουμε στην πλατεία.

Περισσότερα

Οι εισαγγελείς ζητάνε τη θανατική ποινή για τον Μουμπάρακ

Από τη σημερινή Εποχή

Η είδηση θα έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας μόλις πριν ένα χρόνο. Ο αιώνιος Φαραώ Μουμπάρακ, ο απόλυτος άρχοντας ενός πανίσχυρου συστήματος καταστολής και πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ,  αντιμετωπίζει πλέον την ποινή του θανάτου. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ο πολιτικός χάρτης της Αιγύπτου και συνολικά της Μέσης Ανατολής έχει αλλάξει ριζικά. Ό,τι φάνταζε σταθερό κι ασφαλές, έχει μετατραπεί πλέον σε παρελθόν.

Η εισαγγελική πρόταση στη δίκη Μουμπάρακ αποτελεί αναμφίβολα σύμβολο του τέλους μιας ολόκληρης εποχής.

Οι εισαγγελείς ζήτησαν την εσχάτη των ποινών για τον πρώην πρόεδρο της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρακ, τον πρώην υπουργό Εσωτερικών  Χαμπίμπ Αλ Άντλι, καθώς και για έξι στενούς συνεργάτες του Άντλι. Οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουν οι οχτώ, σχετίζονται με τις δολοφονίες αδιευκρίνιστου αριθμού διαδηλωτών κατά τη διάρκεια της λαϊκής εξέγερσης που οδήγησε στην πρώση του Μουμπάρακ. Υπολογίζεται ότι από τις 25 Γενάρη που ξεκίνησε η κινητοποίηση στην Ταχρίρ μέχρι τις 11 Φλεβάρη, οπότε ο Μουμπάρακ εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, περισσότεροι από 1.000 διαδηλωτές δολοφονήθηκαν  από τις δυνάμεις ασφαλείας του καθεστώτος. Το βασικό ερώτημα στη δίκη ήταν αν ο Μουμπάρακ έδωσε ο ίδιος εντολή να χτυπηθούν με πραγματικά πυρά οι αντικαθεστωτικοί διαδηλωτές. Παρά το ότι η κατάθεση του επικεφαλής του κυβερνώντος Ανώτατου Συμβούλιου Ενόπλων Δυνάμεων Μοχάμεντ Ταντάουι ήταν  αθωωτική («Ο Μουμπάρακ δεν έδωσε εντολή στις δυνάμεις ασφαλείας να πυροβολήσουν τους διαδηλωτές»), τελικά βάρυναν (πέρα από τις πολιτικές σκοπιμότητες) οι καταθέσεις των πρώην υπουργών Εσωτερικών Μαχμούντ Ουαγκντί και Μανσούρ Ελ Εϊσάουι. Οι δύο πρώην υπουργοί, που τοποθετήθηκαν στις θέσεις τους μετά την ανατροπή Μουμπάρακ, επέμειναν ότι ο εκάστοτε υπουργός Εσωτερικών δεν έχει δικαιοδοσία να διατάξει τις δυνάμεις ασφαλείας να βάλουν με πραγματικά πυρά, χωρίς προηγούμενη έγκριση του προέδρου.

Πάντως, οφείλουμε να παρατηρήσουμε ότι πέραν της προφανούς ενοχής του Μουμπάρακ και των ανθρώπων του, η όλη διαδικασία απαλλάσσει το στρατό από τις δικές του ευθύνες, ως βασικής συνιστώσας του παλιού καθεστώτος. Τα υπό δικαστική διερεύνηση εγκλήματα αφορούν μόνο τις δυνάμεις ασφαλείας και όχι το στρατό. Μια ενδεχόμενη καταδίκη Μουμπάρακ θα μπορούσε να ικανοποίησει το πάνδημο αίτημα για απονομή δικαιοσύνης, χωρίς να κλονίσει τη στρατιωτική διακυβέρνηση της Αιγύπτου.  Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό το παράθεμα από την αγόρευση του εισαγγελέα Μουσταφά Σολιμάν, ότι η βία εναντίον των διαδηλωτών σταμάτησε όταν ο αιγυπτιακός στρατός αναπτύχθηκε στους δρόμους του Καϊρου.

Εν τω μεταξύ τα ανεπίσημα αποτελέσματα του 3ου γύρου των βουλευτικών εκλογών που διεξήχθη στις 3 και 4 Γενάρη, επιβεβαιώνουν την κυριαρχία της Μουσουλμανική Αδελφότητα και το σαλαφίτικο κόμμα Αλ Νουρ. Από τους δύο πρώτους γύρους, υπολογίζεται ότι οι ισλαμιστές έχουν κερδίσει το 70 με 75% των εδρών. Ο διαμορφωμένος συσχετισμός δυνάμεων δεν φαίνεται να αλλάζει από τον τρίτο και τελικό γύρο. Εκ των πραγμάτων λοιπόν η Αίγυπτος θα μπει σε μια περίοδο συγκατοίκησης στρατού και ισλαμιστών, κάτι που θα επιμηκύνει την πολιτική αβεβαιότητα. Όμως αυτό το παιχνίδι  δεν είναι μόνο για δύο, αφού το λαϊκό κίνημα έχει δείξει ότι μπορεί να ανατρέπει την κατάσταση των πραγμάτων. Ήδη το Κίνημα Νεολαίας 6 Απρίλη (εκ των βασικών δυνάμεων της Ταχρίρ) έχει ξεκινήσει την καμπάνια για τις κινητοποιήσεις της επετείου του ενός χρόνου της επανάστασης, στις 25 Γενάρη.

Γιάννης Αλμπάνης 6/1/2012

Περισσότερα

Ο Μίκαελ Λεβί για την κρίση της δημοκρατίας (2)

Το δεύτερο μέρος της τοποθέτησης του γάλλου φιλόσοφου Μίκαελ Λεβί στην εκδήλωση του Red Notebook με θέμα «Οι ειδικοί στην εξουσία. Και η δημοκρατία; – Κρίση, Ευρώπη, Αντικαπιταλιστική Αριστερά».. Η εκδήλωση πραγματοιποιήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2011 στην κατάληψη της Τσαμαδού 15.

French Philosopher Micael Löwy speaks about democracy in Athens

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=NC2fXuS9Jos&list=UUSONYtVYKs81a-y59qAkgcg&index=1&feature=plcp]

Περισσότερα

Ο Μίκαελ Λεβί για την κρίση της δημοκρατίας (1)

Η τοποθέτηση του γάλλου φιλόσοφου Μίκαελ Λεβί στην εκδήλωση του Red Notebook με θέμα «Οι ειδικοί στην εξουσία. Και η δημοκρατία; – Κρίση, Ευρώπη, Αντικαπιταλιστική Αριστερά».. Η εκδήλωση πραγματοιποιήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2011 στην κατάληψη της Τσαμαδού 15.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=Tv8r0vhgxBM&feature=autoplay&list=UUSONYtVYKs81a-y59qAkgcg&lf=plcp&playnext=1]

French Philosopher Micael Löwy speaks about democracy in Athens.

Περισσότερα