170105-apotelesmata-erevnas-koinis-gnomis-gia-to-kypriako-800x418

10 σημεία για την επίλυση του Κυπριακού

Δημοσιεύτηκε στο Red Notebook στις 5/1/2017

  1. Η εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο το 1974 αποτέλεσε μια κορυφαία πράξη βαρβαρότητας. Προκάλεσε το θάνατο χιλιάδων ανθρώπων, οδήγησε στην προσφυγιά ακόμα περισσότερους, κατέστρεψε τη χώρα, εγκατέστησε ένα στρατό κατοχής και παραβίασε κάθε έννοια δικαίου. Δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον για την Κύπρο όσο παραμένει εκεί ο Αττίλας.
  1. Ωστόσο, το Κυπριακό δεν έχει αφετηρία έναρξης το 1974. Ήδη από το 1964, όταν ξέσπασαν οι λεγόμενες «διακοινοτικές ταραχές», η τουρκοκυπριακή κοινότητα είχε εγκλωβιστεί σε περικυκλωμένους θύλακες και υφίστατο συστηματικά βία και διακρίσεις από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Οι απαρχές της αντιπαράθεσης Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων βρίσκονται ακόμα πιο παλιά, στα χρόνια της αγγλικής κατοχής. Κατά συνέπεια, το Κυπριακό δεν είναι μόνο ζήτημα κατοχής και παραβίασης της διεθνούς νομιμότητας, αλλά και ζήτημα εθνοτικής σύγκρουσης.

  1. Η μη λύση δεν είναι λύση. Η σημερινή διχοτόμηση της Κύπρου δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Το νησί είναι πολύ μικρό για να χωρέσει δύο κρατικές οντότητες. Η διχοτόμηση και η κατοχή εμποδίζουν την οικονομική, κοινωνική και πνευματική πρόοδο των Κυπρίων, κρατώντας τους φυλακισμένους σε μια μόνιμη κατάσταση οιονεί πολεμικής σύγκρουσης. Μια διχοτομημένη Κύπρος είναι μια αδύναμη Κύπρος, όμηρος ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και «μητέρων πατρίδων».
  1. Λύση σημαίνει ενωμένη κυρίαρχη Κύπρος, χωρίς στρατεύματα κατοχής, αλλά και με πλήρη διασφάλιση της τουρκοκυπριακής κοινότητας.
  1. Η διαδικασία επίλυσης δεν ξεκινάει από το μηδέν. Όπως συμβαίνει άλλωστε για κάθε διεθνές διπλωματικό ζήτημα που χρονίζει, η τελική λύση επηρεάζεται τόσο από το ιστορικό αυτής καθαυτής της σύγκρουσης, όσο και από τα δεδομένα των προηγούμενων διαπραγματεύσεων. Δηλαδή, όσα συνέβησαν στην Κύπρο από το 1961 και μετά, αλλά και όσα συζητήθηκαν (τουλάχιστον) από το 1977, αφήνουν το αποτύπωμά τους στη διαδικασία επίλυσης. Σε άλλη περίπτωση, δεν έχουμε να κάνουμε με πραγματικές διαπραγματεύσεις αλλά για φιλολογικές συζητήσεις.
  1. Μια αφηρημένη βέλτιστη λύση δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για την απόρριψη μιας υπαρκτής καλής λύσης. Είτε με αγαθές είτε με εκ του πονηρού προθέσεις, κατατίθενται προτάσεις οι οποίες δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τις εμπλεκόμενες πλευρές λόγω του ιστορικού του Κυπριακού. Δεν μπορεί να εθελοτυφλεί κανείς μπρος στο γεγονός ότι για παραπάνω από μισό αιώνα Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι λειτουργούν κι αισθάνονται τον εαυτό τους ως συγκροτημένες εθνοτικές κοινότητες.
  1. Η βάση της λύσης είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Όχι μόνο γιατί από το 1977 Μακάριος και Ντεκτάς έχουν συμφωνήσει σε αυτή τη βάση, ούτε μόνο γιατί ο ΟΗΕ έχει αναγνωρίσει την πολιτική ισότητα των δύο κοινοτήτων. Πιο σημαντικό είναι ότι η δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία εξασφαλίζει το ενιαίο του κράτους, παρέχοντας ταυτόχρονα στους Τουρκοκύπριους τα εχέγγυα που ζητάνε. Έξοδος από το πλαίσιο της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας σημαίνει στην πραγματικότητα μη λύση.
  1. Δεν μπορεί να είναι βιώσιμη λύση με εγγυήτριες δυνάμεις και μόνιμες στρατιωτικές βάσεις των «μητέρων πατρίδων». Το σύστημα των εγγυήσεων που προέβλεπε η συμφωνία της Ζυρίχης, αποτέλεσε το άλλοθι της διαρκούς ανάμειξης Τουρκίας κι Ελλάδας στα κυπριακά πράγματα κι εντέλει του Αττίλα. Τυχόν συνέχιση του είτε με τη μορφή εγγύησης της κάθε «μητέρας πατρίδας» για την κάθε κοινότητα είτε με τη μορφή μόνιμης στρατιωτικής παρουσίας, θα λειτουργήσει καταστρεπτικά για το μέλλον της Κύπρου. Αν συμφωνηθεί για ένα μεταβατικό στάδιο η παρουσία κάποιων τουρκικών κι ελληνικών δυνάμεων, αυτές θα πρέπει να είναι εξαιρετικά περιορισμένες και ο ορίζοντας αποχώρησης τους συγκεκριμένος.
  1. Το ομοσπονδιακό κράτος πρέπει να είναι λειτουργικό χωρίς ξένους επιδιαιτητές. Μακροχρόνια δεν μπορεί να είναι βιώσιμη μια λύση που δεν καθορίζει θεσμικές πρόνοιες για την αποφυγή αδιεξόδων στη λήψη των αποφάσεων. Ούτε μπορεί να είναι κυρίαρχο ένα κράτος με ξένους δικαστές ή διαδικασίες επίλυσης ζητημάτων έξω από το πλαίσιο του.
  1. Η Κύπρος πρέπει να μείνει έξω από το ΝΑΤΟ και να απαλλαχτεί από τις αγγλικές βάσεις. Το να μείνει το νησί έξω από διεθνείς στρατιωτικούς σχηματισμούς, δεν αποτελεί μόνο μια επιλογή προς όφελος της διεθνούς ύφεσης και ειρήνης. Με δεδομένη τη γεωγραφική θέση και την αιματοβαμμένη Ιστορία της Κύπρου, συνιστά ενδεδειγμένη κίνηση για την ασφάλεια και την ευημερία των κατοίκων της.

 

Γιάννης Αλμπάνης

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Shares