prosfuges limani

Προσφυγικό: Εφτά αντιφάσεις της κυβερνητικής πολιτικής

Στο προσφυγικό η κυβέρνηση δηλώνει ότι θέλει:

  1. Να κάνει πιο αυστηρή τη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων με την Τουρκία.
  2. Να μεταφέρει 20.000 πρόσφυγες από τα νησιά στην ενδοχώρα.
  3. Να αυξήσει τις απελάσεις ώστε να φτάσουν τις 10.000 στο τέλος του έτους.
  4. Να περιορίσει δραστικά τη χορήγηση ασύλου και να επιταχύνει τις σχετικές διαδικασίες.

Ωστόσο, τόσο στο επίπεδο των κυβερνητικών ενεργειών όσο και σε αυτό του λόγου των στελεχών της κυβέρνησης, διαπιστώνονται σοβαρές αντιφάσεις. Συγκεκριμένα:

  1. Η μεταφορά αιτούντων άσυλο από τα νησιά στην ενδοχώρα είναι σε αντίφαση με το στόχο της αύξησης των απελάσεων στην Τουρκία. Βάσει της συμφωνίας ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας, όποιος μεταφέρεται στην ενδοχώρα δεν μπορεί να απελαθεί. Επομένως, αν τα καταφέρει η κυβέρνηση και μεταφέρει τους 20.000 στην ηπειρωτική Ελλάδα, αυτοί δεν πρόκειται να απελαθούν στην Τουρκία.
  2. Ο περιορισμός της έννοιας της «ευαλωτότητας» είναι σε αντίφαση με τον στόχο της αποσυμφόρησης των νησιών. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης επανειλημμένα έχει κάνει λόγο για «φάμπρικα» γιατρών και ΜΚΟ που χαρακτήριζαν «ευάλωτους» αιτούντες άσυλο. Εντούτοις, το να χαρακτηριστεί κανείς «ευάλωτος» είναι ο μόνος νόμιμος τρόπος βάσει της συμφωνίας ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας, για να φύγει από τα νησιά. Όσο λιγότεροι «ευάλωτοι» τόσο περισσότεροι εγκλωβισμένοι στα νησιά.
  3. Η επιτάχυνση των διαδικασιών του ασύλου είναι σε αντίφαση με τη μεταφορά προσφύγων στην ενδοχώρα. Στη συζήτηση στη Βουλή για το νόμο περί ασύλου, τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο Μ. Χρυσοχοΐδης είπαν ότι ο μακρύς χρόνος της διαδικασίας ασύλου λειτουργεί ως «pull factor» (παράγοντας έλξης της μετανάστευσης) γιατί ο αιτών άσυλο παραμένει στην Ελλάδα και δεν απελαύνεται. Ωστόσο, οι αξιωματούχοι της ΕΕ θεωρούν κατεξοχήν «pull factor» τις μεταφορές προσφύγων στην ενδοχώρα. Ο γεωγραφικός αποκλεισμός των αιτούντων άσυλο αποτελεί πυλώνα της συμφωνίας με την Τουρκία, μιας και λογίζεται ως κορυφαίος παράγοντας αποτροπής της μετανάστευσης. Από αυτή τη σκοπιά, η κυβέρνηση δημιουργεί έναν «pull factor» την ώρα που παίρνει μέτρα για να αναιρέσει έναν άλλο -το αν είναι πράγματι pull factor τίποτα από όλα αυτά, είναι διαφορετική ιστορία.
  4. Τα push back (βίαιη αποτροπή) που φαίνεται ότι έχει αρχίσει να εφαρμόζεται, είναι σε αντίφαση με τις πιέσεις προς την Τουρκία να εφαρμόσει τη Συμφωνία. Το push back είναι παράνομο και μπορεί να αποβεί θανατηφόρο αν η προσφυγική βάρκα ανατραπεί από τα απόνερα που της ρίχνει το σκάφος του λιμενικού. Πέρα από την ανθρωπιστική και ηθική διάσταση, υπάρχει και η πολιτική. Δεν μπορείς να εγκαλείς την Τουρκία για παραβίαση της Συμφωνίας, την ίδια στιγμή που την παραβιάζεις κι εσύ. Πόσο μάλλον όταν οι παραβιάσεις γίνονται σε ένα θαλάσσιο στενό όπου όλα μπορούν να βιντεοσκοπηθούν εύκολα και να παρουσιαστούν όταν και όπου κριθεί απαραίτητο.
  5. Η υποχωρητικότητα στις τοπικές αντιδράσεις στην ενδοχώρα είναι σε αντίφαση με τον στόχο της αποσυμφόρησης και τις σχετικές υποσχέσεις στους νησιώτες. Η αποδοχή του αιτήματος μερίδας κατοίκων στα Βρασνά της Βόλβης να μην εγκατασταθούν στην περιοχή τους οι πρόσφυγες από τη Σάμο, πυροδότησε κύμα ανάλογων αντιδράσεων σε όλη την Ελλάδα. Η κυβέρνηση έδειξε ότι είναι πολιτικά ευάλωτη απέναντι σε αντιδράσεις από τον χώρο της Δεξιάς, καθώς και ότι δεν έχει την πολιτική βούληση να εφαρμόσει την πολιτική που η ίδια εξαγγέλλει. Σε αυτή τη φάση, ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει η μεταφορά στην ενδοχώρα, είναι η σύγκρουση με μερίδες των τοπικών κοινωνιών -με ό,τι πολιτικό κόστος αυτή συνεπάγεται.
  6. Οι κυβερνητικές διακηρύξεις ότι έχουμε μεταναστευτικό και όχι προσφυγικό ζήτημα, είναι σε αντίφαση με την προσπάθεια να δεχτούν οι τοπικές κοινωνίες αιτούντες άσυλο. Από τη μια μεριά η κυβέρνηση λέει ότι όσοι είναι στα νησιά δεν χρήζουν αλληλεγγύης, και από την άλλη καλεί τις τοπικές κοινωνίες να δείξουν την αλληλεγγύη τους στους ίδιους ακριβώς ανθρώπους.
  7. Οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών είναι σε αντίφαση με εκείνες των βουλευτών και των αυτοδιοικητικών της Νέας Δημοκρατίας. Την ώρα που οι Πέτσας και Θεοδωρικάκος λένε ότι οι πολίτες πρέπει να δείξουν ανθρωπιά και να βάλουν πλάτη στο προσφυγικό, οι Μπογδάνος και Μουτζούρης μιλάνε για εισβολή και δημογραφική αλλοίωση, χωρίς να αποδοκιμάζονται από την κυβέρνηση. Αν οι πρόσφυγες είναι εισβολείς γιατί να τους δεχτεί κανείς δίπλα από το σπίτι του; Το να πατάς σε δύο βάρκες είναι ένας εύκολος τρόπος εσωκομματικής διαχείρισης, αλλά οδηγεί σε παραλυσία την κυβερνητική πολιτική.

Η κυβέρνηση είναι αυτή τη στιγμή μεταξύ σφύρας και άκμονος: Από τη μια μεριά οι υποχρεώσεις της μη βιώσιμης Συμφωνία με την Τουρκία και το διογκούμενο προσφυγικό ρεύμα. Από την άλλη, η προεκλογική ρητορική της και η υιοθέτηση από μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων της ακροδεξιών θέσεων. Το πολιτικό κόστος είναι βέβαιο. Μένει να δούμε πόσο μεγάλο θα είναι.

Η φωτογραφία είναι του Στέλιου Μισίνα.

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Shares