Benito-Mussolini-Adolf-Hitler-Italian-Neville-Chamberlain-September-29-1938

Ροτζάβα: Το «Μόναχο» της εποχής μας

Ένα σημείωμα από το Δελτίο Θυέλλης 54.

Τον Σεπτέμβριο του 1938 υπογράφηκε το Σύμφωνο του Μονάχου. Η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία έδωσαν τη συγκατάθεσή τους στην προσάρτηση στη ναζιστική Γερμανία της Σουδητίας, γερμανόφωνης περιοχής της Τσεχοσλοβακίας. Στη διάσκεψη του Μονάχου συμμετείχε και η φασιστική Ιταλία, αλλά όχι η άμεσα ενδιαφερόμενη Τσεχοσλοβακία.

Η Συμφωνία του Μονάχου πέρασε στην ιστορία ως μια επονείδιστη πράξη προδοσίας, ένα ακραίο δείγμα του κυνισμού και του αμοραλισμού της διεθνούς διπλωματίας. Βρετανοί και Γάλλοι «πούλησαν» τους συμμάχους τους Τσεχοσλοβάκους, προκειμένου να διατηρήσουν την ειρήνη με τον Χίτλερ. Η ειρήνη δεν διήρκησε για πολύ, η ντροπή της προδοσίας παραμένει όμως για πάντα.

Το πράσινο φως

Την ιστορία του Μονάχου φέρνουν στο νου όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στη Ροτζάβα στη Βορειοανατολική Συρία. Τραμπ και Πούτιν δέχτηκαν να εισβάλει ο Ερντογάν στα εδάφη που ελέγχουν οι SDF (Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις) στις οποίες κυριαρχούν οι Κούρδοι των YPG ( Μονάδες Προστασίας του Λαού). Επιπλέον, έδωσαν πράσινο φως στη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας, τουρκικής κατοχής δηλαδή, στην οποία θα μεταφερθούν Σύροι πρόσφυγες από τη Τουρκία. Παρά τη σθεναρή αντίστασή τους στην τουρκική εισβολή, οι SDF υπό το βάρος ενός συντριπτικού συσχετισμού δύναμης, δέχτηκαν την απόσυρσή τους από τη ζώνη ασφαλείας και κάλεσαν τον Άσαντ να βάλει τα στρατεύματά του στη Ροτζάβα.

Η προδοσία

Με πιο απλά λόγια, οι Κούρδοι και οι σύμμαχοί τους πουλήθηκαν όπως ακριβώς είχαν πουληθεί πριν 80 χρόνια οι Τσεχοσλοβάκοι. ΗΠΑ και Ρωσία τα βρήκαν με τον Ερντογάν παρά το ότι:

  • Οι SDF είχαν σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος του νικηφόρου αγώνα κατά του κτηνώδους ISIS, με περισσότερους από 11.000 νεκρούς.
  • Οι ΗΠΑ είχαν επανειλημμένα διαβεβαιώσει τις SDF ότι δεν θα επιτρέψουν τουρκική εισβολή, προτρέποντας μάλιστα στο ξήλωμα οχυρωματικών έργων.
  • Η Δημοκρατική Αυτοδιοίκηση της Βορειοανατολικής Συρίας (Ροτζάβα) αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα σεβασμού των ατομικών ελευθεριών σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
  • Στον στρατό του Ερντογάν συμμετέχουν σειρά «αναβαπτισμένων» τζιχαντιστικών οργανώσεων.
  • Ο στόχος της τουρκικής εισβολής που παραβιάζει απροκάλυπτα το διεθνές δίκαιο και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας (την οποία υποτίθεται ότι εγγυάται η Ρωσία), είναι η εθνοκάθαρση, η δημογραφική μεταβολή κι εντέλει η προσάρτηση εδαφών.

Εν ολίγοις, το δίκιο είναι με τη Ροτζάβα, αλλά η ισχύς και οι διεθνείς συμμαχίες με τον Ερντογάν. Οι μεγάλες δυνάμεις δεν ενδιαφέρονται να κρατήσουν ούτε τα προσχήματα -εκκωφαντική άλλωστε και η σιωπή του ΟΗΕ.

Το όνειρο

Δεν πρέπει να βαυκαλιζόμαστε. Το όνειρο της Ροτζάβα, ένα όνειρο δημοκρατίας και πολυεθνικής ειρηνικής συνύπαρξης, σβήνει. Για την ακρίβεια, συντρίβεται από τη μπότα του μιλιταρισμού και του γεωπολιτικού κυνισμού. Ωστόσο, ο αγώνας δεν έχει σταματήσει. Οι SDF μαζί με δεκάδες ξένους διεθνιστές, εξακολουθούν να μάχονται για να αποτραπεί η εθνοκάθαρση και διαφυλαχτούν τα δικαιώματα που κερδήθηκαν με μεγάλες θυσίες. Ο αγώνας των SDF πρέπει να υποστηριχτεί. Γιατί είναι ένας αγώνας δίκαιος, ένας δικός μας αγώνας. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποδεχτούμε επιλογή της ηγεσίας των SDF. Σημαίνει όμως να πάρουμε καθαρή θέση, να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας.

Το ψέμα και ο κυνισμός

Η προδοσία της Ροτζάβα συνιστά, νομίζω, ένα «Μόναχο» της εποχής μας. Μια κυνική παράδοση του αδυνάμου στον αδίστακτο ισχυρό, μια ανερυθρίαστη καταπάτηση των υποσχέσεων και των εγγυήσεων που είχαν δοθεί. Αυτή η ντροπή θα μείνει στην ιστορία όπως ακριβώς έμεινε και η Συμφωνία του Μονάχου, προκαλώντας την καταισχύνη των γενιών που θα έρθουν.

Πέρα από την υπεράσπιση του εκτυλισσόμενου αγώνα στη Ροτζάβα, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μας υπενθυμίζουν ένα δεύτερο εξίσου σημαντικό καθήκον: Να μην αποδεχτούμε ούτε στιγμή το οργανωμένο ψεύδος αυτού του κόσμου. Αυτού του κόσμου που ονομάζει τον πόλεμο εκεχειρία, την εθνοκάθαρση ζώνη ασφαλείας, το χυδαίο αλισβερίσι διεθνείς σχέσεις. Να μη σταματήσουμε ούτε στιγμή να λέμε ότι τα ωραία περί δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι παρά πομφόλυγες πίσω από τις οποίες κρύβονται η βαρβαρότητα και η καταρράκωση της αξίας του ανθρώπου. Να μη δεχτούμε ρητά ή σιωπηρά ότι αυτή η αθλιότητα είναι «λογική», ότι «έτσι είναι τα πράγματα». Να μη μιλήσουμε ποτέ τη γλώσσα τους. Η Ροτζάβα φωνάζει ξανά τις δικές μας λέξεις, έτσι όπως τις είχε διατυπώσεις ο Μιχάλης Κατσαρός:

«Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών

και διαβατηρίων

στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματία

στα εργοστάσια πολεμικών υλών

σ’ αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια

στα θούρια

στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους

στους θεατές

στον άνεμο

σ’ όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς

στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας.»

Η Ροτζάβα θα είναι για πάντα μια διαρκής υπενθύμιση ότι ακόμα  δεν πρέπει να συνθηκολογήσουμε με το ψέμα και τον κυνισμό.

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Shares