Ìüíç óõæÞôçóç êáé øÞöéóç åðß ôçò áñ÷Þò, ôùí Üñèñùí êáé ôïõ óõíüëïõ ôïõ ó÷åäßïõ  íüìïõ ôïõ Õðïõñãåßïõ Õãåßáò: «Êýñùóç á) ôçò áðü 25.2.2020 Ð.Í.Ð. "Êáôåðåßãïíôá ìÝôñá áðïöõãÞò êáé ðåñéïñéóìïý ôçò äéÜäïóçò êïñùíïúïý" (Á´ 42), â) ôçò áðü 11.3.2020 Ð.Í.Ð. "Êáôåðåßãïíôá ìÝôñá áíôéìåôþðéóçò ôùí áñíçôéêþí óõíåðåéþí ôçò åìöÜíéóçò ôïõ êïñùíïúïý COVID-19 êáé ôçò áíÜãêçò ðåñéïñéóìïý ôçò äéÜäïóÞò ôïõ" (Á´ 55) êáé ã) ôçò áðü 14.3.2020 Ð.Í.Ð. "Êáôåðåßãïíôá ìÝôñá áíôéìåôþðéóçò ôçò áíÜãêçò ðåñéïñéóìïý ôçò äéáóðïñÜò ôïõ êïñùíïúïý COVID-19" (Á´ 64)».
ÅÉÓÇÃÇÔÅÓ:  ÅõÜããåëïò ËéÜêïò êáé Néêüëáïò ÐáððÜò.

Η στρατηγική αμηχανία του ΚΙΝΑΛ

Μερικές σκέψεις για τη συζήτηση στη Βουλή για την ερώτηση της Γεννηματά αναφορικά με οικονομία.

Νομίζω ότι ο Μητσοτάκης νίκησε κατά κράτος για δύο λόγους:

Πρώτον, είχε καθαρό επιχείρημα, ενώ η Γεννηματά δεν είχε. Δεν μπορείς ταυτοχρόνως να κάνεις αντιπολίτευση από «σοσιαδημοκρατική» σκοπιά και να εγκαλείς τον Μητσοτάκη για το… αντιμνημονιακό παρελθόν της ΝΔ επί Σαμαρά. Οι αντιφάσεις και η στρατηγική αμηχανία του ΚΙΝΑΛ δεν αφορούν μόνο την οικονομία, αλλά χαρακτηρίζουν συνολικά την πολιτική γραμμή του. Συμπυκνώνονται στο σύνθημα «ούτε ΝΔ, ούτε ΣΥΡΙΖΑ». Ένα κόμμα όμως καθορίζεται πάντα θετικά με βάση την προγραμματική πρότασή του και όχι αρνητικά με βάση την προγραμματική πρόταση των άλλων κομμάτων. Το «ούτε-ούτε» πρέπει να προκύπτει ως συμπέρασμα από τον ίδιο τον πολίτη όταν ακούει τη θέση σου. Εν προκειμένω, το ΚΙΝΑΛ δεν είναι «ούτε ΝΔ, ούτε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «ολίγον ΝΔ και ολίγον ΣΥΡΙΖΑ».

Δεύτερον, το μπαλκονάτο ύφος της Γεννηματά αντιφάσκει με το περιεχόμενο του λόγου της. Δεν μπορείς να έχεις γραμμή «μετριοπάθειας» και «μέση οδού», την οποία να εκφωνείς με παπανδρεϊκό παλαιοπασοκικό στόμφο. Πόσο μάλλον όταν δεν ταιριάζει και στο προσωπικό στυλ σου. Γενικά μιλώντας, δεν μπορείς να είσαι ταυτοχρόνως ΚΙΝΑΛ και ΠΑΣΟΚ.

Από εκεί και πέρα, οι δύο τοποθετήσεις Μητσοτάκη επιβεβαίωσαν για πολλοστή φορά ότι το στρατηγικό σχέδιο Μητσοτάκη είναι η σταδιακή κατάληψη από τον ίδιο του μεγαλύτερου μέρους του χώρου που καλύπτει αυτή τη στιγμή το ΚΙΝΑΛ. Νομίζω ότι αυτό το σχέδιο έχει τρεις φάσεις:

  1. Υιοθέτηση ενός πολιτικού λόγου που θέλγει την πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ, ενώ ταυτόχρονα έχει εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται οι σαμαρικοί και οι ακροδεξιοί για να αναγνωρίζουν τον εαυτό τους. Πρόκειται βέβαια για ακροβασία που δεν μπορεί να διαρκέσει για πολύ. Προς το παρόν λειτουργεί πάντως.
  2. Εκλογές είτε στις αρχές Σεπτέμβρη είτε όταν βελτιωθεί η κατάσταση στην οικονομία. Από τις εκλογές αυτές γίνεται να προκύψει κυβέρνηση ΝΔ με είτε με το ΚΙΝΑΛ ως σύνολο είτε με το μεγαλύτερο μέρος της ΚΟ του. Μπορεί αριθμητικά η κυβερνητική πλειοψηφία να είναι μικρότερη, αλλά ο ίδιος ο Μητσοτάκης θα είναι πολιτικά και ιδεολογικά ισχυρότερος. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει ζωτικό χώρο στα δεξιά του.
  3. Μετά τις εκλογές, μετεξέλιξη της ΝΔ σε ένα «κόμμα Μητσοτάκη» (κατά το πρότυπο του κόμματος Μακρόν) στο οποίο θα ενσωματωθούν οι πρόθυμοι ΚΙΝΑΛίτες και λοιποί ακροκεντρώοι. Είναι πιο δύσκολο μέρος του εγχειρήματος λόγω της αντίδρασης του Σαμαρά και της «βαθιάς ΝΔ».

Βεβαίως, κάθε πολιτικός σχεδιασμός έχει ως προϋπόθεση να πάει κάπως η οικονομία η οποία προς το παρόν δεν πηγαίνει καθόλου.

Φωτογραφία: Γιώργος Ζάχος / ΙNTIME

Σχολιάστε

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Shares