Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Νοέμβριο του 2023.
Πριν 10 μέρες γράφαμε ότι είναι πολλές οι συμπτώσεις που συμβαίνουν όταν η ΕΛΑΣ αντιμετωπίζει τους φασίστες. Ανάλογο φαινόμενο συσσώρευσης συμπτώσεων παρατηρείται όταν η αστυνομία αντιμετωπίζει Ρομά. Μόνο που στην περίπτωση των Ρομά δεν έχουμε συμπτώσεις «επιεικούς» αντιμετώπισης από τα όργανα του Νόμου όπως με τους φασίστες, αλλά «τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων» μετά από καταδιώξεις.
Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Γενάρη του 2023.
ι μπορεί να συνδέει τον βασανισμό του 35χρονου Ρομ στην Πάτρα με τον βιασμό του 15χρονου στην Αθήνα; Αν εξετάσουμε τις δύο φρικιαστικές υποθέσεις, μπορούμε να ανιχνεύσουμε κοινά στοιχεία.
Στοιχεία που κανονικά θα έπρεπε να προκαλέσουν ευρύ προβληματισμό -αλλά πολύ αμφιβάλλω αν τελικά συμβεί κάτι τέτοιο.
Δημοσιεύτηκε στο News24 τον Δεκέμβριο του 2022.
Ο Κώστας Φραγκούλης είναι νεκρός. Ήταν δεκαέξι χρονών, ήταν Ρομά, έκλεψε βενζίνη αξίας 20 ευρώ, κυνηγήθηκε από τους αστυνομικούς, πυροβολήθηκε δύο φορές, η μία σφαίρα τον βρήκε στο κεφάλι. Ο αστυνομικός είπε ότι σημάδεψε στα λάστιχα, αλλά η μηχανή αναπήδησε στις γραμμές του τρένου και η σφαίρα αντί να πάει χαμηλά, πήγε ψηλά.
Στα χαμηλά είχαν πει ότι σημάδεψαν και οι αστυνομικοί που είχαν σκοτώσει πριν ένα χρόνο, έναν άλλο Ρομά, τον Νίκο Σαμπάνη. Από την άλλη, στον αέρα είχε πει ότι είχε στοχεύσει ο δολοφόνος του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Επαμεινώνδας Κορκονέας.
Γενικά, οι αστυνομικοί αλλού στοχεύουν και αλλού πηγαίνουν οι σφαίρες τους…
Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Δεκέμβριο του 2022.
Στην η υπόθεση του βαρύτατου τραυματισμού του δεκαεξάχρονου Κώστα Φραγκούλη από αστυνομικό της ομάδας Δίας, παρατηρείται η αντιστροφή της συνήθους δημόσιας συζήτησης για ένα έγκλημα. Αυτή τη φορά, όχι μόνο δεν έχουμε τις συνήθεις κραυγές για επιβολή θανατικής ποινής, αυστηροποίηση των νόμων ή ακόμα και αυτοδικία. Αυτή τη φορά είναι το θύμα που φταίει. Και φταίει διπλά. Όχι μόνο για όσα (υποτίθεται ότι) έκανε ο ίδιος, αλλά κυρίως γιατί ανήκει στην κοινότητα των Ρομά.
Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει εξωφρενικό το να συζητάμε αν πρέπει να ενοχοποιείται το θύμα, ιδιαίτερα όταν αυτό χαροπαλεύει. Ωστόσο, είναι εξίσου αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια συζητάμε διάφορα εξωφρενικά, γιατί τίποτα πια δεν είναι αυτονόητο.
Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Δεκέμβριο του 2022.
Μπορεί οι τιμές γενικά να έχουν πάρει την ανηφόρα, αλλά η αποτίμηση της ανθρώπινης ζωής έχει αντίστροφη φορά. Τουλάχιστον, αυτό προκύπτει από όσα τραγικά συνέβησαν στη Θεσσαλονίκη.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο δεκαεξάχρονος Κώστας Φραγκούλης χαροπαλεύει, έχοντας δεχτεί μια σφαίρα στο κεφάλι από αστυνομικό. Ο Φραγκούλης έφυγε με το αυτοκίνητό του από βενζινάδικο, χωρίς να πληρώσει τη βενζίνη που έβαλε, αξίας 20 ευρώ. Ακολούθησε αστυνομική καταδίωξη και οδηγηθήκαμε στην τραγωδία.
Από το left.gr
Τα λεξικά λένε ότι μαύρος δεν είναι μόνο ο σκούρος το χρώμα. Είναι και ο δυστυχισμένος, ο παράνομος, ο κακός, ο αντιδραστικός, ο τρομακτικός. Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες, μαύρη εργασία, μαύρη αντίδραση, το μέλλον προμηνύεται μαύρο, μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, να τους μαυρίσουμε στις κάλπες… Το φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό. Η ανάγνωση του λεξικού έκανε αντιρατσιστή τον Malcom X –το είδα στην ταινία του Σπάικ Λι.
Στον αντίποδα του μαύρου, είναι ο λευκός. Λευκός δεν είναι μόνο ο άσπρος το χρώμα, αλλά και ο καθαρός, α άσπιλος, ο αμόλυντος, ο αγαθός, ο ηθικός. Λευκός σαν περιστερά, λευκό ποινικό μητρώο, λευκός ιππότης, εν λευκώ, και βέβαια λευκό αγγελούδι… Ο λευκός είναι καλός σε τέτοιο βαθμό που ο Τζεφιρέλι κάνει το Χριστό του κατάλευκο και γαλανομάτη, πράγμα μάλλον απίθανο, διότι ο θεάνθρωπος γεννήθηκε στην αραπιά, βέρος Μεσανατολίτης.
Στην καθ’ ημάς Ανατολή, ό,τι πιο κοντινό σε μαύρο, είναι ο γύφτος. Ο γύφτος δεν είναι βέβαια ακριβώς μαύρος, αλλά σίγουρα είναι πιο σκούρος από τον μέσο Έλληνα –που, μεταξύ μας, δεν είναι και κατάλευκος. Ο γύφτος επιβαρύνει περαιτέρω τη θέση του γιατί είναι νομάδας ή μένει σε παράγκα, κάνει δουλειές του ποδαριού και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι είναι μεγάλος κλεφτοκοτάς. Ο γύφτος είναι λοιπόν διπλά ένοχος: είναι και μαύρος και φτωχός. Γι’ αυτό άμα θες να την πεις σε κάποιον, τινάζεις την πλάτη πίσω, τεντώνεις μπροστά τα χέρια, και φωνάζεις «μα τι γύφτος είσαι ρε παιδάκι μου;».
Τα τελευταία χρόνια τον γύφτο δεν τον φωνάζουμε γύφτο. Βασικά, από μέσα μας πάντα γύφτο τον λέμε, αλλά ένεκα της ΕΕ, του Μούιζνιεκ, και του ΕΣΠΑ που περιμένουμε για να ρεφάρουμε, στις τηλεοράσεις και τα σάιτ τον λέμε Ρομά. Επειδή λοιπόν από μέσα μας ο γύφτος παραμένει πάντοτε γύφτος, η υποψία ότι δύο από δαύτους έκλεψαν ένα δικό μας παιδί, ένα λευκό ξανθό αγγελούδι, είναι αυτονόητα γκραν ταρατατζούμ θέμα. Ειδικά όταν το μόνο θέμα που παίζει είναι τα υποβρύχια, που δεν μπορούμε να το παίξουμε ένεκα που είναι λοβιτούρα των εθνικών δυνάμεων, και οι αίθουσες σύνταξης μοιάζουν με την αυλή του Jack Daniel’s, με τους δαιμόνιους ρεπόρτερ να πετάνε φελλούς στα άδεια βαρέλια, το γκραν θέμα γίνεται ακόμα πιο γκραν. Γκραν κάσα που έλεγε και ο Αυλωνίτης.
Οι γύφτοι κλέβουν τα παιδιά μας! Οι αποδείξεις είναι ατράνταχτες, αφού η ίδια η μανούλα με τον γύφτο μάς απειλούσε όταν δεν τρώγαμε το φαγάκι μας. Βαράνε οι τηλεοράσεις, παρεμβαίνει το Χαμόγελο της Μαριάννας Βαρδινογιάννη, λέει ο καθένας τη μαλακία του, οι γονείς δεν πρόκειται να ξαναφήσουν τα παιδιά τους να βγουν από το facebook, η Χρυσή Αυγή χάνει τη μεγάλη ευκαιρία να κάψει (με αρχαιοελληνικό τρόπο…) δυο-τρεις αραπάδες, ένεκα που είναι απασχολημένη με το να φτιάχνει την υπερασπιστική γραμμή της.
Δυστυχώς, τα θαύματα κρατάνε τρεις ημέρες. Την τέταρτη προέκυψε ότι μάλλον δεν το είχαν αρπάξει, και μάλλον τους βρήκαμε τους κανονικούς γονείς, και μάλλον τώρα πρέπει να συμμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα. Το ξανθό αγγελούδι μάς προκύπτει γυφτάκι –μα καλά υπάρχουν λευκοί ξανθοί γύφτοι; Οπότε αρχίζουμε να την κάνουμε με ελαφριά, πλάγια πηδηματάκια. Λίγο τουμπεκί για το επίμαχο, λίγο το νηπιαγωγείο του Τσίπρα, λίγο οι αριστεροί που κινούνται αντεθνικά εναντίον των παρελάσεων, μπορεί και να προκύψει και κανένας Πακιστανός που έκλεψε τον φιλήσυχο Έλληνα. Το μεροκάματο να βγαίνει.
Γιάννης Αλμπάνης
Πρόσφατα σχόλια