Από την Εποχή της 15/7/12
Ο Σαλέμ Μπεν Γιαχία είναι αρισυντάκτης της εφημερίδας Φωνή του Λαού, οργάνου του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος της Τυνησίας (PCOT). Βρέθηκε στην Ελλάδα προσκεκλημένος της ΚΟΕ για το φεστιβάλ Resistance 2012.
Το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα της Τυνησίας είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της χώρας. Στο παρελθόν ανήκε στο χώρο των αλβανόφιλων μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων. Αγωνίστηκε με συνέπεια ενάντια στη δικτατορία του Μπεν Αλί και είχε ιδιαίτερη συμμετοχή στην επανάσταση που τον έριξε. Στις εκλογές του 2011 (τις πρώτες δημοκρατικές στην ιστορία της χώρας) το PCOT εξέλεξε 3 βουλευτές επί συνόλου 216.
Λίγες μέρες μετά τη συνομιλία μας με τον Σαλέμ Μπεν Γιαχία, ο ιστορικός ηγέτης του κόμματος Χαμά Χαμαμί ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου ότι απαλείφεται ο όρος “κομμουνιστικό” από τον τίτλο του. Σύμφωνα με τον Χαμαμί, οστόχος αυτή της κίνησης είναι η προσέγγιση των φτωχών εργαζομένων “που έχουν προκατλήψεις σχετικά με τον κομμουνισμό, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά θέματα ταυτότητας και θρησκείας.”
Πώς βλέπετε τη συμμαχική κυβέρνηση της Τυνησίας στην οποία ηγείται το ισλαμιστικό κόμμα Ενάχντα; Τι αλλαγές έχει φέρει αυτή η πρώτη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο;
Στην πραγματικότητα τίποτα δεν έχει αλλάξει. Είναι χαρακτηριστικό ότι πριν από 25 μέρες το κόμμα μας εγκαινίασε μια καμπάνια με αυτόν ακριβώς τον τίτλο: “Τίποτα δεν έχει αλλάξει”. Ο κόσμος καταλαβαίνει πια ότι όλες οι υποσχέσεις του Ενάχντα ήταν ψέματα. Οι ισλαμιστές είναι πιο νεοφιλελεύθεροι ακόμα και από το προηγούμενο καθεστώς. Ποτέ στη ζωή μου δεν είδα τις τιμές των λαχανικών να είναι τόσο ψηλά όσο σήμερα. Μιλάμε για δέκα φορές πάνω από το κανονικό. Για τις λαϊκές τάξεις το κρέας αποτελεί άγνωστη λέξη. Πλέον, και η μεσαία τάξη δυσκολεύεται να το προμηθευτεί λόγω της ιλιγγιώδους ανόδου της τιμής του. Στην τεράστια φτώχεια να προσθέσουμε τη συνεχιζόμενη αστυνομική βία εναντίον των πολιτών, καθώς και τη διατήρηση στις θέσεις τους των περισσότερων διεφθαρμένων στελεχών του παλαιού καθεστώτος. Γι” αυτό άλλωστε, αρνηθήκαμε την πρόταση των ισλαμιστών να συμμετάσχουμε στην κυβέρνηση, τόσο το Γενάρη όσο και το Μάη, όταν μάς πρόσφεραν δύο κυβερνητικά πόστα. Για μας το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά η πολιτική, που παραμένει η ίδια με αυτήν του Μπεν Αλί.
Πέρα όμως από την οικονομική πολιτική και τις δημοκρατικές ελευθερίες, η κυβέρνηση του Ενάχντα επιχειρεί να συρρικνώσει τα δικαιώματα των γυναικών και να προωθήσει την ισλαμοποίηση της κοινωνίας;
Το προσπαθούν πολύ, αλλά συναντούν την πολύ σκληρή αντίσταση της κοινωνίας. Τον τελευταίο μήνα έχασαν μια πολύ σημαντική μάχη από εμάς. Οι ισλαμιστές άνοιξαν έναν δημόσιο διάλογο με αντικείμενο την αναγόρευση της Σαρία σε πρωταρχική πηγή του Νόμου. Μέσα σε τέσσερις μέρες, πενήντα χιλιάδες διαδήλωσαν στην Τύνιδα εναντίον της Σαρία, αριθμός πολύ μεγάλος για μια μικρή χώρα σαν την Τυνησία. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας προσκεκλημένος των ισλαμιστών Αιγύπτιος ιμάμης πρότεινε την καθιέρωση και στην Τυνησία της γυναικείας περιτομής. Η κοινωνική κατακραυγή που ξεσήκωσε η πρόταση του ήταν τόσο μεγάλη, που αποτέλεσε σημαντική πολιτική ήττα για τους ισλαμιστές. Μην ξεχνάτε ότι η Τυνησία είναι μια πολύ αστικοποιημένη χώρα, όπου δεν γίνονται ανεκτά πράγματα που μπορεί να συμβαίνουν πχ στη Σομαλία. Γενικά μιλώντας, οι ισλαμιστές χάνουν τη μια μετά την άλλη, όποια μάχη προσπαθούν να δώσουν στο πεδίο των γυναικείων δικαιωμάτων.
Αλλά αν δεν έχει αλλάξει τίποτα μετά την πτώση του Μπεν Αλί, τότε η επανάσταση που αποτέλεσε την απαρχή της Αραβικής Άνοιξης, ήταν μάταιη;
Σε καμία περίπτωση. Πετύχαμε κάποιους από τους στόχους μας, και κάποιοι άλλοι παραμένουν ανεκπλήρωτοι. Το κοινωνικοπολιτικό κίνημα είναι ισχυρότερο τώρα και παλεύει για την εκπλήρωση όλων των στόχων της επανάστασης.
Ποιο ακριβώς είναι το σχέδιο αυτού του αντιπολιτευόμενου κοινωνικοπολιτικού κινήματος στο οποίο μόλις αναφερθήκατε;
Το σχέδιο όμως είναι ο καθημερινός αγώνας για τον ριζικό πολιτικό μετασχηματισμό της Τυνησιακής κοινωνίας. Ταυτόχρονα, επειδή ο κόσμος υποφέρει, κάνουμε συνεχείς κινητοποιήσεις με κοινωνικό περιεχόμενο, ζητώντας μέτρα για την ανακούφιση του λαού. Για παράδειγμα, πρόσφατα οργανώσαμε μια μεγάλη διαδήλωση μπροστά από την Κεντρική Τράπεζα, για να καταβληθούν πόροι φέτος για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους, αλλά να διοχετευτούν αυτά τα ποσά προς όφελος των φτωχών.
Και η Αριστερά; Ποιο είναι είναι το σχέδιο του δικού σας κόμματος;
Παρ” όλο που πάρα πολλοί Τυνήσιοι θέλουν να γίνουν μέλη του κόμματος μας, προτιμάμε μια πιο αργή και προσεκτική ανάπτυξη. Δεν θέλουμε να γίνουμε ένα πολιτικό “παζάρι”. Δεύτερον, προσπαθούμε να επεκτείνουμε την οργανωτική δομή μας σε όλη τη χώρα. Αυτή της στιγμή έχουμε πενήντα πέντε γραφεία σε όλη την Τυνησία, τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα, όσο και στην περιφέρεια. Τρίτον, συμμετέχουμε στο Λαϊκό Μέτωπο της 14ης Γενάρη μαζί με άλλα αριστερά κι εθνικιστικά κόμματα,. Αυτό το Μέτωπο είναι σημαντικό εργαλείο για μας και συμμετέχουμε με πολύ ανοιχτό πνεύμα, στηριζόμενοι βέβαια σε μια πολύ καθαρή προγραμματική συμφωνία. Το Λαϊκό Μέτωπο 14ης Γενάρη δρα πλέον σε όλη τη χώρα και είμαι πολύ αισιόδοξος για το μέλλον του.
Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης