Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Ιούνιο του 2022.
Ο Γιώργος Τράγκας βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας ακόμα και μετά θάνατον. Η αποκάλυψη της αμύθητης περιουσίας του των 100 εκατομμυρίων ευρώ και η δέσμευσή της από την Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες αποτελούν μεγάλες ειδήσεις που συζητούνται στα καφενεία της εποχής μας, τα social media. Μια τόσο μεγάλη περιουσία έτσι κι αλλιώς προκαλεί αίσθηση. Πόσο μάλλον όταν η επαγγελματική δραστηριότητα του κατόχου της δεν μπορεί εύκολα να τη δικαιολογήσει. Εύλογα γεννάται το ερώτημα από πού βγήκαν όλα αυτά τα λεφτά;
Η δημοσιογραφία
Εξίσου εύλογη είναι η απάντηση ότι αυτά τα χρήματα δεν μπορούν να βγουν από τη δημοσιογραφία -υπενθυμίζεται ότι ο μακαρίτης δήλωνε δημοσιογράφος. Ο Γιώργος Καρελιάς στο οξύ σχόλιό του στο NEWS 24/7 επισημαίνει ότι ο Τράγκας ήταν δημοσιογράφος μόνο στα νιάτα του. Από εκεί και πέρα, «έγινε ο ίδιος εκδότης, δηλαδή επιχειρηματίας. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκην κακό, αλλά στην δική του περίπτωση ήταν. Διότι τα έντυπα που εξέδιδε ποτέ δεν είχαν αξιοσημείωτες κυκλοφοριακές επιδόσεις, αλλά κατάφεραν να τον κάνουν πλούσιο. Πώς γίνεται αυτό; Γίνεται, αν ο ιδιοκτήτης ξέρει να κάνει εκβιασμούς».
Ο Καρελιάς έχει απόλυτο δίκιο στο ότι αυτό που έκανε ο Τράγκας δεν ήταν δημοσιογραφία με την κυριολεκτική έννοια του όρου. Είναι επίσης ορθό ότι η μεγάλη πλειονότητα των βιοποριζόμενων από τη δημοσιογραφία δεν έχουν καμία σχέση με ανθρώπους όπως ο Τράγκας, ούτε ως προς τις απολαβές ούτε ως προς το ήθος.
Το φαινόμενο
Ωστόσο, ξέρουμε καλά ότι ο Τράγκας εκπροσώπησε την πιο ακραία ίσως εκδοχή ενός φαινομένου που δεν είναι σπάνιο στο χώρο των ΜΜΕ. Στη χώρα μας είναι οικεία αυτή η φιγούρα του «δημοσιογράφου/εκδότη» που «αποκαλύπτει» πολλά και αποσιωπά πολύ περισσότερα, που διατηρεί πολυδαίδαλες εκδοτικές δραστηριότητες, οι οποίες εμφανώς δεν είναι βιώσιμες με στενά επιχειρηματικούς όρους, που «μπιστολιάζει» τους εργαζόμενούς του και χρωστάει σε όποιον μιλάει ελληνικά χωρίς να υφίσταται καμία συνέπεια, που δεν σηκώνει μύγα στο πατριωτικό σπαθί του, αλλά έχει τα λεφτά του στο εξωτερικό, που μιλάει διαρκώς στο όνομα του «κοσμάκη», αλλά διάγει βίο τρυφηλό στο ανέμελο οικοσύστημα της επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ.
Αν ο Τράγκας ήταν μοναδική περίπτωση, πώς μπορεί να δικαιολογηθεί η πληθώρα των ΜΜΕ των οποίων η απήχηση δεν μπορεί να δικαιολογήσει ούτε κατά διάνοια το αναγκαίο διαφημιστικό έσοδο για την κάλυψη των εξόδων τους; Γιατί κανείς δεν μοιάζει έκπληκτος όταν γίνεται λόγος για εκδοτικά εγχειρήματα που προσπορίζονται τα προς το ζην με εκβιασμούς; Ή πάλι γιατί αποτελεί κοινό τόπο ότι πάνω στην κρατική διαφήμιση/επιχορήγηση της οποίας βασικοί αποδέκτες είναι πάντα τα «δικά μας» παιδιά, μπορούν να στηθούν ολόκληρα ΜΜΕ και να βγουν περιουσίες;
Και κάτι ακόμα που δείχνε πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα των ΜΜΕ. Μπορεί για δεκαετίας ο Τράγκας να μην ασκούσε επί της ουσίας δημοσιογραφία, εντούτοις, για το ευρύ κοινό ήταν ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες δημοσιογράφους. Την ίδια ώρα, σημαντικοί δημοσιογράφοι ζουν στην αφάνεια ή πετιούνται έξω από το επάγγελμα.
Ο λαϊκισμός
Η συζήτηση για την περιουσία Τράγκα έχει και μια αμιγώς πολιτική χροιά. Πολιτικοί και δημοσιολογούντες του χώρου ΝΔ/ΠΑΣΟΚ απέδωσαν την ιλιγγιώδη περιουσία του Γιώργου Τράγκα στις «λαϊκίστικες» τοποθετήσεις του ενάντια στο Μνημόνιο και το εμβόλιο. Η αλήθεια είναι ο Τράγκας υπήρξε ο κατεξοχήν εκπρόσωπος του λαϊκίστικου Τύπου.
Ωστόσο, η μνήμη ορισμένων είναι επιλεκτική. Θυμούνται το εμβόλιο και το μνημόνιο, αλλά ξεχνάνε πως ο Τράγκας χαρακτήριζε προδοτική τη συμφωνία των Πρεσπών.
Ξεχνάνε ότι ο Τράγκας έκανε καριέρα στα ΜΜΕ του χώρου της Νέας Δημοκρατίας, από την εποχή που δούλευε στη Μεσημβρινή και τη Βραδυνή.
Ξεχνάνε τις τοξικές θεωρίες συνωμοσίας που διέδιδε για την ανεξιχνίαστη δολοφονία του Τζώρτζη Αθανασιάδη, οι οποίες έριχναν σκιές στους πολιτικούς αντιπάλους της Δεξιάς. Ξεχνάνε τα κίτρινα ρεπορτάζ όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν στο Χέρφιλντ.
Ξεχνάνε ότι η εκτίναξη της καριέρας του Τράγκα έγινε στην έξαρση του Μακεδονικού, όταν από τα μικρόφωνα του Σκάι καλλιεργούσε την υστερία που μας οδήγησε ένα αδιέξοδο 30 ετών.
Ξεχνάνε ότι ήταν η κυβέρνηση Καραμανλή που χορήγησε πακτωλό κρατικής διαφήμισης στην εφημερίδα «Χώρα» του Τράγκα, εφημερίδα με μηδαμινή κυκλοφορία.
Ξεχνάνε, τέλος, τη στενή σύνδεση του με την ΝΔ του Σαμαρά, κατά τη διάρκεια της «αντιμνημονιακής» περιόδου της.
Ο Τράγκας δεν ήταν λοιπόν απλώς ένας λαϊκιστής, αλλά ένα από τα διακεκριμένα τέκνα του δεξιού Τύπου.
Ο έλεγχος
Στην υπόθεση της περιουσίας Τράγκα θα πρέπει να επισημανθεί ακόμα το ζήτημα του (μη) ελέγχου. Αν δεν είχαν έρθει σε διαμάχη οι κληρονόμοι και αν ο θανών δεν έχει συντάξει πρόχειρα τη διαθήκη του, δεν θα είχε μαθευτεί απολύτως τίποτα. Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται ότι οι έλεγχοι για το αδήλωτο χρήμα είναι μόνο για το θεαθήναι. Οι δηλώσεις του πόθεν έσχες στις οποίες υποχρεώνονται δημοσιογράφοι και δημόσιοι λειτουργοί δεν υπόκεινται σε ενδελεχή έλεγχο για να διαπιστωθεί η ειλικρίνειά τους. Εν προκειμένω, ισχύει ακριβώς το κλασικό «στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις, είσαι».
Πέρα από το πόθεν έσχες, οι αρμόδιες Αρχές δεν πράττουν τα στοιχειώδη για κρατηθούν έστω τα προσχήματα. Επί πολλά χρόνια, ήταν γνωστό ότι ο Γιώργος Τράγκας είχε ως μόνιμη κατοικία τη Νότια Γαλλία. Όλα αυτά τα χρόνια δεν βρέθηκε κανένας μα κανένας στον ελεγκτικό μηχανισμό που να αναρωτηθεί «πώς γίνεται αυτός ο άνθρωπος να μπορεί να μένει στο Μονακό». Όπως δεν βρέθηκε κανείς στις τράπεζες (τις οποίες έχουμε πληρώσει χρυσές) που να αναρωτηθεί γιατί εμφανίζεται εξοφληθέν το απλήρωτο δάνειο του Τράγκα, όπως αναφέρεται στο πόρισμα της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες.
Με δυο λόγια, η ιστορία του Γιώργου Τράγκα ούτε μοναδική είναι ούτε προκαλεί έκπληξη. Είναι μια ελληνική ιστορία που συνοψίζει τι πάει άσχημα σε αυτή τη χώρα.