Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Νοέμβριο του 2022.
Τρίζουν τα κόκαλα των νεκρών του Πολυτεχνείου. Ανήμερα της επετείου της ηρωικής αντιδικτατορικής εξέγερσης η Ομάδα Αλήθειας, δηλαδή ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας, κυκλοφορεί ένα οκτάλεπτο βίντεο με τίτλο «Η αλήθεια για το Πολυτεχνείο».
Ακολουθώντας τα διδάγματα του Γκέμπελς, το βίντεο είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λέει ο τίτλος του. Πρόκειται για μια αναίσχυντη προσπάθεια διαστρέβλωσης της Ιστορίας, μια ντροπιαστική αναπαραγωγή των ακροδεξιών φληναφημάτων που ξεπλένει τη χούντα και προσβάλλει τη μνήμη όσων θυσιάστηκαν στον ωραίο αγώνα.
Τα σημεία
- Το μεγαλύτερο μέρος του βίντεο είναι αφιερωμένο στην «καπηλεία του Πολυτεχνείου από την Αριστερά». Δηλαδή η δήθεν καπηλεία κρίνεται πιο σημαντική στη νεοδημοκρατική αφήγηση από την ίδια την εξέγερση και τη σφαγή των αγωνιστών/τριών. Είναι προφανής η ηθική αθλιότητα αυτής της προσέγγισης. Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία ότι η μετατροπή της ιστορίας του Πολυτεχνείου σε μια ιστορία «αριστερής καπηλείας» είναι βγαλμένη από τον πυρήνα του ακροδεξιού μεταπολιτευτικού λόγου.
- Στο βίντεο δεν αναφέρεται ότι την κυβέρνηση Μαρκεζίνη τη διόρισε η χούντα και αποτελούσε μαριονέτα της.
- Στο βίντεο ακούμε ότι «οι φοιτητές αποφάσισαν να διανυκτερεύσουν στο χώρο του Πολυτεχνείου». Προκαλεί γέλιο το ότι μιλάνε για «διανυκτέρευση» (σε ξενοδοχείο ίσως;), προκειμένου να αποφευχθεί η επάρατος λέξη «κατάληψη».
- Στο βίντεο ακούμε ότι οι φοιτητές δεν φρόντισαν να υπάρχει έλεγχος για το ποιος μπαίνει στο Πολυτεχνείο, καθώς και ότι ο χώρος έγινε στίβος πολιτικών αντιθέσεων. Αυτή η προσπάθεια ενοχοποίησης των φοιτητών μοιάζει βγαλμένη από την προπαγανδιστική «συνέντευξη» του Μαστοράκη στο ΚΕΒΟΠ του Χαϊδαρίου αμέσως μετά το Πολυτεχνείο.
- Στο βίντεο ακούμε ότι τα σπουδαστικά αιτήματα μετατρέπονται σε πολιτικά, το οποίο πέραν του ότι είναι ο πιο γελοίος τρόπος για να περιγράψεις το πώς μια φοιτητική διαμαρτυρία μετατρέπεται σε αντιδικτατορική εξέγερση, έχει δημαγωγικό χαρακτήρα, αφού αποτελεί μέρος της αφήγησης περί καπηλείας και χειραγώγησης της εξέγερσης.
- Στο βίντεο ακούμε για πληροφορίες ότι εντός του κτιρίου μεταφέρονταν όπλα που φόβισαν τη χούντα, πράγμα που αντικειμενικά αποτελεί προσπάθεια δικαιολόγησης της στάσης των χουντικών.
- Στο βίντεο ακούμε για τη διαπραγμάτευση των Λαλιώτη και Σταμέλλου με το στρατό, χωρίς να αναφέρεται ότι η διαπραγμάτευση κατέληξε σε αδιέξοδο -για να υπονοείται ότι μπορεί να υπήρξε και συμφωνία.
- Στο βίντεο γίνεται συστηματική προσπάθεια να ξεπλυθούν οι χουντικοί στρατιωτικοί οι οποίοι, όπως ακούμε, προειδοποίησαν τους φοιτητές να απομακρυνθούν πριν μπει το τανκς. Ακούμε επίσης ότι οι φαντάροι έκαναν διάδρομο για να προστατεύσουν την έξοδο των φοιτητών. Υπενθυμίζεται ότι στη δίκη του Πολυτεχνείου πέρα από τους Ιωαννίδη, Παπαδόπολου και Ντερτιλή, καταδικάστηκαν άλλοι 4 ανώτεροι αξιωματικοί τους στρατού -προφανώς χωρίς λόγο, κατά την Ομάδα Αλήθειας. Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι η σφαγή έγινε από κοινού από το στρατό, την αστυνομία και τις μυστικές υπηρεσίες του καθεστώτος.
- Το χειρότερο όμως σημείο του βίντεο της Ομάδας Αλήθειας είναι η αναφορά ότι δεν υπήρξαν νεκροί μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου, αλλά έξω από αυτόν. Εύλογα θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί τι σημασία έχει το πού ακριβώς δολοφονήθηκαν οι εξεγερμένοι. Η χωροταξία του θανάτου έχει σημασία μόνο αν θέλεις να αναπαραγάγεις καλυμμένα το γκεμπελίστικο ψέμα περί μύθου του Πολυτεχνείου. Αυτό είναι ένα τρικ που επινόησε ο Άδωνις Γεωργιάδης στα χρόνια του ΛΑΟΣ. Λες λοιπόν ότι δεν υπήρχαν νεκροί μέσα στο Πολυτεχνείο (οπότε μύθος η υπόθεση) και προσθέτεις ότι οι νεκροί ήταν απ’ έξω, για να μη σε κατηγορήσουν ότι δεν είσαι δημοκράτης και φας και καμιά μήνυση. Αυτό που μένει όμως είναι η αμφισβήτηση των νεκρών του Πολυτεχνείου.
Ο κίνδυνος
Τις αθλιότητες του βίντεο της Ομάδας Αλήθειας, τις ακούγαμε τα τελευταία 49 χρόνια μόνο από τους ακροδεξιούς και τους χουντικούς. Το ότι τις υιοθετεί πια το κυβερνών κόμμα αποτελεί άγος για την ελληνική Δεξιά και δείχνει σε τι επικίνδυνα μονοπάτια οδηγεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία.
Γιάννης Αλμπάνης