Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Η Εποχή των Βιβλίων της Εποχής τον Μάρτιο του 2022.

«Τους έλαχε παράξενη εποχή».¹

Κανονικά σε αυτήν την Εποχή των Βιβλίων θα έγραφα για τον Μπόρχες. Έχω εδώ και καιρό τρεις ιστορίες να πω για τον Αργεντινό (ή μήπως Εγγλέζο;), η οποία μπορεί να είναι η εξής μία και να μην είναι καν δικιά μου. Λέγεται ότι την είχε αφηγηθεί πρώτος ο Άνσελμος τον 11ο αιώνα, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα απόσπασμα του Διόδωρου του Σικελιώτη, το οποίο υπάρχει μόνο στη μορφή που το διέσωσε ο Ιμπν Ρουσντ, ο μεγάλος Αβερρόης. Η ομιχλώδης ταυτότητά της δεν πρέπει να εκπλήσσει. Άλλωστε όλες οι ιστορίες έχουν ήδη λεχθεί και απλώς επαναλαμβάνονται. Η γραφή είναι μια μορφή αρχαιολογίας.

(περισσότερα…)

Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο Η Εποχή των Βιβλίων της εφμερίδας Εποχή τον Φεβρουάριο του 2022.

Στα νοσοκομεία, η αίθουσα αναμονής των χειρουργείων είναι ένας οριακός τόπος, ένας αλλόκοτος και μεταφυσικός χώρος εγκατάλειψης. Οι οικείοι των ασθενών κάθονται μόνοι (ειδικά τώρα με την πανδημία), περιμένοντας τους αγαπημένους τους, φοβισμένοι και αδύναμοι, ανήμποροι να επηρεάσουν την εξέλιξη των πραγμάτων. Έχουν πια εγκαταλειφθεί στην ικανότητα των γιατρών, τα θετικά ποσοστά του νόμου των πιθανοτήτων, τη χάρη του Θεού, την εύνοια της Τύχης, δηλαδή σε εξωτερικές δυνάμεις, πολύ πέρα από τον έλεγχο ή ακόμα και τη στοιχειώδη επιρροή τους. Απέραντα μόνοι, απόλυτα φοβισμένοι, ολότελα αδύναμοι, ολοκληρωτικά εγκαταλελειμμένοι, προσμένουν τη μεγάλη είδηση είτε για τη ζωή και τον θάνατο, είτε για το είδος ζωής που θα έχουν στο εξής οι αγαπημένοι τους κι επομένως και οι ίδιοι.

(περισσότερα…)

Περισσότερα

(περισσότερα…)

Περισσότερα