Δημοσιεύτηκε στην Εποχή των Βιβλίων τον Απρίλη του 2023.

«Ο Γαλάτης δολοφονήθηκε από τον Αθανάσιο Τσακάλωφ και τον Παναγιώτη Δημητρόπουλο στην Ερμιονίδα περί τα τέλη Ιανουαρίου ή τις αρχές Φεβρουαρίου 1819.»¹

«Το κλειδί για τα σχέδια της Εταιρείας ήταν η Μάνη, η απομακρυσμένη, ημιαυτόνομη βραχώδης χερσόνησος της νότιας Πελοποννήσου απ’ όπου θα ξεκινούσε η εξέγερση. Κυβερνήτης της στο οθωμανικό σύστημα εξουσίας ήταν ουσιαστικά ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ένας ξύπνιος και προσεκτικός άνθρωπος, που είχε προσχωρήσει μεν στην Εταιρεία, αλλά είχε στείλει και κάποιον στον Καποδίστρια για να μάθει αν ίσχυαν τα λεγόμενα περί ρωσικής υποστήριξης. Στην Αγία Πετρούπολη, ο Καποδίστριας έδωσε στον απεσταλμένο του Μαυρομιχάλη, έναν έμπορο ονόματι Καμαρηνό, μια επιστολή που βεβαίωνε ότι η αυτοκρατορική κυβέρνηση δεν ευνοούσε τον ξεσηκωμό και εκτιμούσε ιδιαίτερα την ειρήνη με τον Οθωμανό γείτονά της. Αυτό το έγγραφο μπορούσε να έχει εκρηκτικές συνέπειες και η συμπεριφορά του Καμαρηνού μεγάλωνε τις ανησυχίες των Φιλικών. […] Ο Υψηλάντης ήρθε σε επαφή μ’ έναν άντρα που είχε συναντήσει στο Ισμαήλ, και διέταξε τη δολοφονία του Καμαρηνού. […] Ήταν η δεύτερη επίσημα εγκεκριμένη δολοφονία στη σύντομη ιστορία της Εταιρείας.»²

(περισσότερα…)

Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στην Εποχή των Βιβλίων τον Δεκέμβριο του 2022.

Η λέξη αχούρι δεν αρκεί για να περιγράψει το ξενοδοχείο. Ήταν τόσο βρώμικο που άπλωνες την πετσέτα που είχες φέρει μαζί σου για να μην ακουμπάνε τα μαλλιά σου στην ελεεινή μαξιλαροθήκη, ενώ ήταν απαραίτητο να έχεις και σλίπινγκ μπαγκ γιατί τα σεντόνια ήταν σε ανάλογη κατάσταση. Στην μπανιέρα έμπαινες φορώντας τις παντόφλες για να μην πατήσεις με γυμνά πόδια στην κάποτε λευκή επιφάνεια η οποία από τη βρώμα είχε πάρει το σκούρο γκρι χρώμα που έχει ο πνεύμονας του μακροχρόνιου καπνιστή. Σε όλο το χώρο έβλεπες κάτι θρασύτατες κατσαρίδες να σουλατσάρουν αμέριμνες, χωρίς καθόλου να ενοχλούνται από την ανθρώπινη παρουσία, θεωρώντας προφανώς αδιαφιλονίκητη την κυριαρχία τους στο habitat του αχουριού.

(περισσότερα…)

Περισσότερα

Δημοσιεύτηκε στην Εποχή των Βιβλίων τον Ιούλιο του 2023

Ο Μισίμα υποστήριζε ότι ο Σταντάλ αφιερώθηκε στο γράψιμο όταν ηττήθηκε από τη ζωή και αποσύρθηκε κατά κάποιο τρόπο από τον κόσμο. Από την άλλη, ο Μαλρώ έγραψε την Ελπίδα μέσα στο καμίνι του Ισπανικού Εμφυλίου. Όποια και αν είναι η σχέση της γραφής με τη δράση, το πυρετικό πρώτο εξάμηνο του 2015 εκείνος ο κειμενογράφος που γενικά του άρεσε πολύ η λογοτεχνία, όχι μόνο δεν είχε γράψει, αλλά είχε διαβάσει κι ελάχιστα. Δεν είχε καθόλου χρόνου – τουλάχιστον αυτό έλεγε στον εαυτό του. Μάλλον ήταν όμως η διάθεση που του έλειπε. Από τα λίγα βιβλία που είχε πιάσει στα χέρια του, ήταν η Χαμένη Άνοιξη¹ – ενδεχομένως γιατί στα ίδια μέρη εκτυλίσσονταν γεγονότα που τότε έμοιαζαν ανάλογης σημασίας.

(περισσότερα…)

Περισσότερα