Πάμπλο Σολόν: Μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει διέξοδος από την κρίση του συστήματος-Γη

solon

Από το Red Notebook

Ο Βολιβιανός Πάμπλο Σολόν ήταν ένας από τους βασικούς ομιλητές στο συνέδριο «Δημοκρατία, Σοσιαλισμός και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη. Ο Σολόν υπήρξε εκ των ιδρυτικών μελών του Κινήματος για τον Σοσιαλισμό (MAS) του Έβο Μοράλες. Από το 2009 έως το 2012 ήταν ο πρεσβευτής της Βολιβίας στον ΟΗΕ. Σήμερα είναι ο εκτελεστικός διευθυντής της διεθνούς ΜΚΟ Focus on the Global South (Εστίαση στον Παγκόσμιο Νότο).
Στην τοποθέτησή σας στο συνέδριο τονίσατε ότι η τρέχουσα κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι συνολικά συστημική και γι΄ αυτό απαιτεί συστημικές εναλλακτικές λύσεις. Θα μπορούσατε να αναπτύξετε την άποψή σας;

Προφανώς εκτυλίσσεται μια οικονομική κρίση, μια οικολογική κρίση και μια διατροφική κρίση. Όλες αυτές οι κρίσεις συνιστούν την κρίση του συστήματος. Κι όταν λέω σύστημα, εννοώ το σύστημα-Γη. Είναι πολύ εύκολο να το καταλάβουμε εάν εξετάσουμε το κλίμα. Το επίπεδο του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, τα τελευταία οχτακόσιες χιλιάδες χρόνια, ουδέποτε ξεπέρασε το όριο των 300 ppm (μέρη ανά εκατομμύριο). Τα τελευταία 150 χρόνια, εξαιτίας του καπιταλιστικού συστήματος, έχει φτάσει τα 400 ppm. Κάτι που έχει επίπτωση στην αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 0,86 °C. Κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα. Ο κύκλος του νερού αλλάζει, οι πάγοι λιώνουν. Όλες οι κρίσεις συνδέονται μεταξύ τους. Η διατροφική κρίση συνδέεται με την κλιματική κρίση. Η κλιματική κρίση δεν είναι απλώς μια περιβαλλοντική κρίση, αλλά συνδέεται ευθέως με την οικονομική κρίση. Θα πρέπει, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε συνολικά το ζήτημα. Δεν μπορούμε να επιλύσουμε τη διατροφική κρίση ανεξάρτητα από την οικονομική κρίση. Όλες οι κρίσεις προκλήθηκαν από το καπιταλιστικό σύστημα. Τώρα όμως ξεπερνάνε τα όριά του, ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ελέγξει όσα έχει κάνει στο σύστημα-Γη. Χρειαζόμαστε λοιπόν συνολικές συστημικές εναλλακτικές λύσεις. Δεν μπορούμε να βρούμε διέξοδο απλά με μια οικονομική πρόταση.

Είναι δυνατόν να αντιμετωπίσουμε την τεράστια φτώχεια που μαστίζει τον πλανήτη προστατεύοντας ταυτόχρονα το περιβάλλον;

Συνολικά, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη μπορούν να καλύψουν τις θεμελιώδεις ανάγκες όλων μας. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει φτώχεια. Η φτώχεια δεν οφείλεται στην έλλειψη παραγωγής, αλλά στο ότι αυτή είναι συγκεντρωμένη σε ένα πολύ μικρό μέρος του πληθυσμού, η σπατάλη του οποίου είναι τεράστια. Μια τέτοια συγκέντρωση δεν είναι μόνο μη βιώσιμη, αλλά και απαράδεκτη, αφού, την ίδια στιγμή, πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι πεινάνε. Το πρόβλημα δεν έγκειται λοιπόν στην έλλειψη πλουτοπαραγωγικών πηγών, αλλά στον τρόπο με τον οποίο διανέμονται. Η διανομή είναι πολύ άνιση, τόσο στο επίπεδο των τάξεων όσο και στο επίπεδο των χωρών. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να αντιληφθούμε την αναδιανομή τόσο με παγκόσμιους όσο και με εθνικούς όρους. Σε κάποιες χώρες θα πρέπει να υπάρξει ανάπτυξη σε ορισμένους τομείς για να καταστεί δυνατή η κάλυψη των βασικών αναγκών του πληθυσμού.

Για παράδειγμα, σήμερα στην Ινδία δεν παράγεται αρκετή ενέργεια για να καλύψει τις βασικές ανάγκες όλου του πληθυσμού της. Την ίδια στιγμή στην Ινδία, αλλά και σε άλλες χώρες, ένα 10-15% καταναλώνει περισσότερο από το 50% της ενέργειας που παράγεται στη χώρα. Στο πλαίσιο της αναδιανομής, θα πρέπει να μειώσουμε το επίπεδο κατανάλωσης αυτού του τμήματος του πληθυσμού που σήμερα υπερκαταναλώνει, για να μπορέσουμε να καλύψουμε τις βασικές ανάγκες όλων αυτών που καταναλώνουν λιγότερο από όσο αντιστοιχεί στην κάλυψη των βασικών αναγκών τους. Πιστεύω ότι είναι εφικτό να τα καταφέρουμε, όχι όμως στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος. Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει ορθολογισμός, δεν μπορείς να πεις «ας βρούμε το μέσο σημείο μεταξύ των αναγκών των ανθρώπων και των αναγκών της Γης».

Η λογική του καπιταλισμού είναι να βγάζεις κέρδη, κι άλλα κέρδη, και ακόμα περισσότερα κέρδη. Το σημείο-κλειδί στο καπιταλιστικό σύστημα είναι να βγάλεις το μάξιμουμ όφελος από το κεφάλαιό σου, χωρίς να έχει σημασία το πώς αυτό θα επιτευχθεί. Δεν έχει σημασία αν θα δώσεις χαμηλότερους μισθούς, αν θα απολύσεις εκατό χιλιάδες εργαζόμενους, αν θα καταστρέψεις ένα βουνό ή ένα ολόκληρο δάσος. Το μόνο που έχει σημασία είναι να βγάλεις κέρδος. Αποδεχόμενοι την κυρίαρχη λογική του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορούμε να επιλύσουμε την συστημική κρίση, γιατί είναι ακριβώς ο καπιταλισμός που την προκάλεσε.

Αναφέρεστε πολύ στην έννοια της Μητέρας-Γης, που είναι διαφορετική από τη Μητέρα-Φύση. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε παραπάνω γι΄ αυτήν την έννοια;

Οι ιθαγενείς της Λατινικής Αμερικής όταν χρησιμοποιούν την έννοια Μητέρα-Γη (Πάτσα Μάμα) δεν αναφέρονται μόνο στη φύση. Αναφέρονται στην κοινότητα της Γης που περιλαμβάνει τη φύση, όπως επίσης και τους ανθρώπους. Η αντίληψη των ιθαγενών είναι ότι πρέπει να ζούμε όλοι μαζί σε αρμονία, άνθρωποι και φύση. Η φύση δεν είναι μόνο τα φυτά και τα ζώα, αλλά και τα βράχια, τα ποτάμια, η ατμόσφαιρα. Η ιθαγενική σκέψη αποδεικνύεται πλέον πολύ επιστημονική, γιατί η πλειονότητα των επιστημόνων πιστεύουν ότι ζούμε στο ζωντανό σύστημα-Γη. Το σύστημα-Γη βρίσκεται σε διαρκή κίνηση και αλλαγή. Διέπεται από νόμους και αποτελείται από αλληλοσυνδεόμενους ζωτικούς κύκλους. Αν σπάσεις έναν από αυτούς τους κύκλους, τότε θα σπάσει κι ο επόμενος, και τότε θα αλλάξει συνολικά το σύστημα-Γη. Η υπερβολική συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα έχει άμεσες επιπτώσεις στον κύκλο του νερού, αφού θα λιώσουν οι πάγοι κοκ. Όλα συνδέονται σε μια εύθραυστη ισορροπία.

Μπορεί να υπάρξουν ορισμένες διαφοροποιήσεις, αλλά αν το τραβήξεις πολύ μακριά, τότε θα επηρεαστεί η ζωή όπως την ξέρουμε. Ο πλανήτης Γη θα συνεχίσει να υπάρχει για εκατομμύρια και εκατομμύρια χρόνια. Όμως, η ζωή όπως την ξέρουμε (και δεν εννοώ μόνο την ανθρώπινη ζωή), θα αλλάξει. Η έννοια της Μητέρας-Γης σημαίνει λοιπόν ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε οι γιοί και οι κόρες της Γης, κι επειδή έχουμε συνείδηση πρέπει να νοιαζόμαστε για το σύνολο του πλανήτη. Πρόκειται για μια πρόταση που δεν αναζητά μόνο την εναλλακτική λύση για μια νέα ανθρώπινη κοινωνία. Είναι η εναλλακτική λύση για μια νέα οικολογική κοινωνία, όπου άνθρωποι και φύση θα βρίσκονται σε διαρκή διάλογο κι αλληλεπίδραση. Οι ιθαγενείς πιστεύουν ότι η φύση μάς μιλάει, αλλά δεν την ακούμε. Πρέπει να μάθουμε να την ακούμε για να αναζητήσουμε την ισορροπία μαζί της. Και δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε αυτήν την ισορροπία με τη φύση, αν δεν έχουμε ισορροπία μεταξύ των ανθρώπων, αν το 1% του πληθυσμού συνεχίζει να παίρνει τα πάντα από το υπόλοιπο 99% και τη φύση.

 

Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης

Περισσότερα

Πρακάς Καράτ, γ.γ. ΚΚ Ινδίας (M): Το οικονομικό μοντέλο της Ινδίας δεν είναι βιώσιμο

IMG_20140307_193735

Από το left.gr

Συναντήσαμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) στο περιθώριο του συνεδρίου «Σοσιαλισμός, Δημοκρατία και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη.

Ο Πρακάς Καράτ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Ινδίας στη δεκαετία του ’70. Το 2005 στο 18ο συνέδριο του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό) είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ινδίας, με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και 16 βουλευτές. Προήλθε από διάσπαση του φιλοσοβιετικού ΚΚΙ το 1964. Το 1966 καταδικάστηκε από την Κίνα κι έκτοτε ακολούθησε αυτόνομη πορεία

Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μού πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα ολοκληρωθούν στα μέσα Μάη;

-Στην Ινδία έχουμε δύο βασικές συμμαχίες κομμάτων. Η μία είναι γύρω από το Κόμμα του Κογκρέσου, κι έχει την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Η άλλη σχηματίζεται γύρω από το δεξιό BJP (Μπαρατίγια Τζανάτα) και βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα αριστερά κόμματα, καθώς και τα τοπικά κόμματα. Εμείς μαχόμαστε ενάντια και στις δύο μεγάλες συμμαχίες γιατί και οι δύο εκπροσωπούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο βασικός στόχος μας είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής παρουσίας της Αριστεράς.

-Οι σύντροφοι σας λένε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις εν όψει των εκλογών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δυτική Βεγγάλη. Τι ακριβώς συμβαίνει;

-Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία από το 1952, όταν ψηφίστηκε μετά την Ανεξαρτησία το νέο Σύνταγμα. Η Αριστερά απέκτησε ισχυρές ρίζες σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Δυτική Βεγγάλη των 90 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκεί η Αριστερά κατάφερε να κερδίζει τις εκλογές για 34 χρόνια και να σχηματίζει την τοπική κυβέρνηση Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτών των τοπικών κυβερνήσεων της Αριστεράς ήταν η αγροτική μεταρρύθμιση χάρη στην οποία απέκτησαν γη οι ακτήμονες. Μιας και ο στόχος μας είναι η ενότητα τη Αριστεράς, δέκα αριστερά κόμματα (μεγάλα και μικρά) συμμαχήσαμε στο Αριστερό Μέτωπο, κάτω από την ομπρέλα του οποίου κατεβαίνουμε στις εκλογές.
Δυστυχώς , το 2011 χάσαμε τις τοπικές εκλογές για πρώτη φορά από το 1977. Παρά τις επιτυχίες των αριστερών κυβερνήσεων, εργαστήκαμε κάτω από ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο , στο οποίο οι τοπικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και το κεντρικό κράτος ελέγχει απόλυτα τις χρηματοδοτήσεις. Παλέψαμε ασταμάτητα ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, χωρίς όμως να καταφέρουμε πολλά. Η έλλειψη οικονομικών πόρων σε συνδυασμό με τη φθορά από τη μακροχρόνια διακυβέρνηση έκαναν τον κόσμο να θελήσει την αλλαγή.
Μετά την εκλογική μας ήττα, το Αριστερό Μέτωπο υφίσταται άγρια καταστολή. Από το Μάιο του 2011 εκατόν σαράντα εφτά σύντροφοί μας (συνδικαλιστές, αγροτοσυνδικαλιστές, μέλη κοινωνικών ενώσεων) έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικές αντικομμουνιστικές συμμορίες. Κάτω από την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου, η αστυνομία αδρανεί και δεν εφαρμόζει πλήρως το νόμο. Ωστόσο, παρά την καταστολή, έχουμε την πεποίθηση ότι θα ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος.

-Κάνατε λόγο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Ωστόσο η ινδική Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Έχουμε το ΚΚΙ (Μ), το ΚΚΙ, τα πολλά ΚΚ των ναξαλιτών (ΣτΜ: Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα έχει πάρει αυτό το όνομα του χωριού Ναξαλμπαρί της Δυτικής Βεγγάλης όπου το 1967 ξεκίνησε ένοπλη εξέγερση ). Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο;

-Σε εθνικό επίπεδο έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε την ενότητα μεταξύ τεσσάρων κομμάτων, τα οποία είναι τα ΚΚΙ (Μ), ΚΚΙ, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και το Προοδευτικό Μέτωπο (All India Forward Block). Με τους ναξαλίτες και τις άλλες αριστερές οργανώσεις συνεργαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο και στο μαζικό κίνημα. Εξαίρεση αποτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) που διεξάγει ακόμα ένοπλο αγώνα σε μερικές περιοχές. Με αυτό το κόμμα δεν έχουμε σχέσεις γιατί μας αντιμετωπίζει (όπως και άλλα αριστερά κόμματα) ως ταξικούς εχθρούς, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να δολοφονήσει μέλη μας.

-Επομένως, τουλάχιστον τα τέσσερα κόμματα θα έχετε ενοποιημένες λίστες στις εκλογές;

-Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αναλογική. Το σύστημα είναι πλειοψηφικό, οπότε αλληλοϋποστηριζόμαστε όπου είναι αυτό δυνατό.

-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η εικόνα της Ινδίας στα δυτικά ΜΜΕ. Δεν είναι πλέον η φτωχή τριτοκοσμική χώρα, αλλά μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ,κατάφερε ένα οικονομικό μπουμ, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%. Πώς κρίνετε εσείς το ινδικό οικονομικό μοντέλο; Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης οδήγησαν σε περιορισμό της φτώχειας;

-Είναι αλήθεια ότι η Ινδία πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά η ανάπτυξη ωφέλησε μόνο τους καπιταλιστές και τους πιο εύπορους. Γι’ αυτό η ινδική κοινωνία είναι πιο άνιση απ’ ό,τι υπήρξε στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε 122 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), ενώ πριν δέκα χρόνια είχαμε μόλις 13. Στην Ινδία τους 1,2 δισεκατομμυρίου, μόνο το 10% του πληθυσμού επωφελήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προφανώς πρόκειται για μεγάλο αριθμό, αφού το 10% είναι 120.000.000 άνθρωποι. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο 90%; Γι ‘αυτό εμείς λέμε ότι το ιδικό οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο. Ήδη τα τελευταία χρόνια ο ρυθμός ανάπτυξης έχεις πέσει από το 8% στο 4,5%, η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνεται, η αγροτική μένει στάσιμη, και οι συνθήκες ζωής των πιο φτωχών χειροτερεύουν. Η ανάπτυξη διατηρείται χάρη στην κατανάλωση των πιο πλούσιων και το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο που δρα στη χώρα. Δημιουργούνται έτσι φούσκες, που έχουν όμως ήδη αρχίσει να σπάνε. Η Ινδία δεν πρόκειται να επιστρέψει στους παλιούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γι’ αυτό η κυβέρνησης παίρνει μέτρα λιτότητας, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες. Δηλαδή και στην Ινδία επαναλαμβάνεται το σενάριο μιας κρίσης που προκαλείται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη χρηματιστοποίηση. Θα στραγγίξουν τον λαό για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, πράγμα που θα γεννήσει νέες αντιφάσεις και κοινωνικούς αγώνες.

-Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, πώς διαμορφώνεται η πολιτική ατζέντα του ΚΚΙ (Μ);

-Κατ’ αρχάς, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χάρη στους αγώνες των συνδικάτων και της Αριστεράς η Ινδία δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το δημόσιο είναι κυρίαρχο στον τραπεζικό τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε γλιτώσαμε τα χειρότερα της κρίσης τους 2008. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση έχει ανοίξει μόνο εν μέρει στους ιδιώτες. Έχουμε επίσης καταφέρει να διατηρηθούν ακόμα ορισμένες ρυθμίσεις στις ροές κεφαλαίων. Αν και γίνονται ιδιωτικοποιήσεις, οι σιδηρόδρομοι και η βιομηχανία χάλυβα παραμένουν στα χέρια του δημοσίου. Επιχειρούμε λοιπόν να διατηρήσουμε όσα έχουμε κατακτήσει, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκεί που έχουν προχωρήσει (όπως στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας), να διατηρήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες έξω από την αγορά, και , κυρίως, να προβάλουμε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο.
Πέρα όμως από την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, το άλλο μεγάλο μας πεδίο είναι η κοινωνική καταπίεση. Όπως γνωρίζετε , η Ινδία έχει ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου γίνονται διακρίσεις με βάση την κάστα, το φύλο ή το αν ένας πληθυσμός ανήκει στις ιθαγενικές φυλές. Αγωνιζόμαστε λοιπόν κόντρα στην καταπίεση και τις διακρίσεις, για να εμπεδωθεί η κοινωνική ισότητα.

-Και με τα πυρηνικά; Η Ινδία διαθέτει πια πυρηνικά όπλα. Ξέρω ότι έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η θέση του κόμματός σας;

-Αντιτεθήκαμε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ινδία. Η χώρα έκανε από παλιά χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά η απόκτηση πυρηνικών όπλων ήταν επιλογή του δεξιού BJP το 1998. Σήμερα καλούμε στο από κοινού με το Πακιστάν πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, και σε δεύτερο στάδιο την καταστροφή όσων τέτοιων όπλων ήδη υπάρχουν. Η υπόθεση όμως των πυρηνικών συνδέεται και με την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ινδία ως αντίβαρο στην Κίνα. Έτσι της επέτρεψαν να αποκτήσει πυρηνικά στο βαθμό που θα οικοδομούσε συμμαχία μαζί τους. Εμείς παραμένουμε λοιπόν σφοδρά αντίθετοι στην κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ινδία.

-Κλείνοντας, θα ήθελα να συζητήσουμε την μακροχρόνια αντιπαράθεση της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και το καυτό θέμα του Κασμίρ.

-Παρά τα προβλήματα που έχουμε με το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων Πακιστανών ισλαμιστών που διαπράττουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία, υποστηρίζουμε τον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών για τη βελτίωση των σχέσεων τους. Στο ίδιο το Πακιστάν οι δημοκρατικές δυνάμεις μια πολύ δύσκολοι μάχη εναντίον των ακραίων ισλαμιστών και των αντιδραστικών δυνάμεων. Είναι πολύ σημαντικό να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Όλα τα ανοιχτά ζητήματα, όπως το Κασμίρ, πρέπει να συζητηθούν. Στο εσωτερικό της Ινδίας, υποστηρίζουμε ότι το Κασμίρ έχει ένα ειδικό στάτους και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κρατίδια. Πρέπει να του δοθεί η μάξιμουμ αυτονομία. Ο διάλογος με το Πακιστάν μπορεί να οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτή πολιτική λύση για το Κασμίρ. Είμαστε αντίθετοι στον σωβινισμό που χρησιμοποιείται από τη Δεξιά για να στρέφει τους ινδουιστές ενάντια στη μουσουλμανική μειονότητα,
Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης

 

 

Συναντήσαμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) στο περιθώριο του συνεδρίου «Σοσιαλισμός, Δημοκρατία και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη.

Ο Πρακάς Καράτ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Ινδίας στη δεκαετία του ’70. Το 2005 στο 18ο συνέδριο  του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό) είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ινδίας, με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και 16 βουλευτές. Προήλθε από διάσπαση του φιλοσοβιετικού ΚΚΙ το 1964. Το 1966 καταδικάστηκε από την Κίνα κι έκτοτε ακολούθησε αυτόνομη πορεία

Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μού πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) για τις  επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα ολοκληρωθούν στα μέσα Μάη;

-Στην Ινδία έχουμε δύο βασικές συμμαχίες κομμάτων. Η μία είναι γύρω από το Κόμμα του Κογκρέσου, κι έχει την κυβέρνηση  αυτή τη στιγμή. Η άλλη σχηματίζεται γύρω από το δεξιό BJP (Μπαρατίγια Τζανάτα) και βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα αριστερά κόμματα, καθώς και τα τοπικά κόμματα. Εμείς μαχόμαστε ενάντια και στις δύο μεγάλες συμμαχίες γιατί και οι δύο εκπροσωπούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο βασικός στόχος μας είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής παρουσίας της Αριστεράς.

-Οι σύντροφοι σας λένε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις  εν όψει των εκλογών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δυτική Βεγγάλη. Τι ακριβώς συμβαίνει;

-Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία από το 1952, όταν ψηφίστηκε μετά την Ανεξαρτησία το νέο Σύνταγμα. Η Αριστερά απέκτησε ισχυρές ρίζες σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Δυτική Βεγγάλη των 90 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκεί η Αριστερά κατάφερε να κερδίζει τις εκλογές για 34 χρόνια και να σχηματίζει την τοπική κυβέρνηση  Η μεγαλύτερη  επιτυχία αυτών των τοπικών κυβερνήσεων της Αριστεράς ήταν η αγροτική μεταρρύθμιση χάρη στην οποία απέκτησαν γη οι ακτήμονες. Μιας και ο στόχος μας είναι η ενότητα τη Αριστεράς, δέκα αριστερά κόμματα (μεγάλα και μικρά) συμμαχήσαμε στο Αριστερό Μέτωπο, κάτω από την ομπρέλα του οποίου κατεβαίνουμε  στις εκλογές.

Δυστυχώς , το 2011 χάσαμε τις τοπικές  εκλογές  για πρώτη φορά από το 1977. Παρά τις επιτυχίες των αριστερών κυβερνήσεων, εργαστήκαμε κάτω από ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο , στο οποίο οι τοπικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και το κεντρικό κράτος ελέγχει απόλυτα τις χρηματοδοτήσεις. Παλέψαμε ασταμάτητα  ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, χωρίς όμως να καταφέρουμε πολλά. Η έλλειψη οικονομικών πόρων σε συνδυασμό με τη φθορά από τη μακροχρόνια διακυβέρνηση έκαναν τον κόσμο να θελήσει την αλλαγή.

Μετά την εκλογική μας ήττα, το Αριστερό Μέτωπο υφίσταται άγρια καταστολή. Από το Μάιο του 2011 εκατόν σαράντα εφτά σύντροφοί μας (συνδικαλιστές, αγροτοσυνδικαλιστές, μέλη κοινωνικών ενώσεων) έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικές αντικομμουνιστικές συμμορίες.  Κάτω από την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου, η αστυνομία αδρανεί και δεν εφαρμόζει πλήρως το νόμο. Ωστόσο, παρά την καταστολή, έχουμε την πεποίθηση ότι θα ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος.

-Κάνατε λόγο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Ωστόσο η ινδική Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Έχουμε το ΚΚΙ (Μ), το ΚΚΙ, τα πολλά ΚΚ των ναξαλιτών (ΣτΜ: Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα έχει πάρει αυτό το όνομα του χωριού Ναξαλμπαρί  της Δυτικής Βεγγάλης όπου το 1967 ξεκίνησε ένοπλη εξέγερση ). Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο;

-Σε εθνικό επίπεδο έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε την ενότητα μεταξύ τεσσάρων κομμάτων, τα οποία είναι τα ΚΚΙ (Μ), ΚΚΙ, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και το Προοδευτικό Μέτωπο (All India Forward Block). Με τους ναξαλίτες και τις άλλες αριστερές οργανώσεις συνεργαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο και στο μαζικό κίνημα. Εξαίρεση αποτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) που διεξάγει ακόμα ένοπλο αγώνα σε μερικές περιοχές. Με αυτό το κόμμα δεν έχουμε σχέσεις γιατί μας αντιμετωπίζει (όπως και άλλα αριστερά κόμματα) ως ταξικούς εχθρούς, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να δολοφονήσει μέλη μας.

-Επομένως, τουλάχιστον τα τέσσερα κόμματα θα έχετε ενοποιημένες λίστες στις εκλογές;

-Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αναλογική. Το σύστημα είναι πλειοψηφικό, οπότε αλληλοϋποστηριζόμαστε  όπου είναι αυτό δυνατό.

-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η εικόνα της Ινδίας στα δυτικά ΜΜΕ. Δεν είναι πλέον η φτωχή τριτοκοσμική χώρα, αλλά μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες της  νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ,κατάφερε ένα οικονομικό μπουμ, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%. Πώς κρίνετε εσείς το ινδικό οικονομικό μοντέλο; Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης οδήγησαν σε περιορισμό της φτώχειας;

-Είναι αλήθεια ότι η Ινδία πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά η ανάπτυξη  ωφέλησε μόνο τους καπιταλιστές και τους πιο εύπορους.  Γι’ αυτό η ινδική κοινωνία είναι πιο άνιση απ’ ό,τι υπήρξε στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε 122 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), ενώ πριν δέκα χρόνια είχαμε  μόλις 13. Στην Ινδία τους 1,2 δισεκατομμυρίου, μόνο το 10% του πληθυσμού επωφελήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προφανώς πρόκειται για μεγάλο αριθμό, αφού το 10% είναι 120.000.000 άνθρωποι. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο 90%; Γι ‘αυτό εμείς λέμε ότι το ιδικό οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο. Ήδη τα τελευταία χρόνια  ο ρυθμός ανάπτυξης έχεις πέσει από το 8% στο 4,5%, η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνεται, η αγροτική μένει στάσιμη, και οι συνθήκες ζωής των πιο φτωχών χειροτερεύουν. Η ανάπτυξη διατηρείται χάρη στην κατανάλωση των πιο  πλούσιων και το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο που δρα στη χώρα. Δημιουργούνται έτσι φούσκες, που έχουν όμως ήδη αρχίσει να σπάνε. Η Ινδία δεν πρόκειται να επιστρέψει στους παλιούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γι’ αυτό η κυβέρνησης παίρνει μέτρα λιτότητας, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες. Δηλαδή και στην Ινδία επαναλαμβάνεται το σενάριο μιας κρίσης που προκαλείται από τις  νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη χρηματιστοποίηση. Θα στραγγίξουν τον λαό για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, πράγμα που θα γεννήσει νέες αντιφάσεις και κοινωνικούς αγώνες.

-Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, πώς διαμορφώνεται η πολιτική ατζέντα του ΚΚΙ (Μ);

-Κατ’ αρχάς, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις  νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χάρη στους αγώνες των συνδικάτων και της Αριστεράς η Ινδία δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το δημόσιο είναι κυρίαρχο στον τραπεζικό τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε γλιτώσαμε τα χειρότερα της κρίσης τους 2008. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση έχει ανοίξει μόνο εν μέρει στους ιδιώτες. Έχουμε επίσης καταφέρει να διατηρηθούν ακόμα ορισμένες ρυθμίσεις στις ροές κεφαλαίων.  Αν και γίνονται ιδιωτικοποιήσεις, οι σιδηρόδρομοι και η βιομηχανία χάλυβα παραμένουν στα χέρια του δημοσίου. Επιχειρούμε λοιπόν να διατηρήσουμε όσα έχουμε κατακτήσει, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκεί που έχουν προχωρήσει (όπως στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας), να διατηρήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες έξω από την αγορά, και , κυρίως, να προβάλουμε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο.

Πέρα όμως από την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, το άλλο μεγάλο μας πεδίο  είναι η κοινωνική καταπίεση. Όπως γνωρίζετε , η Ινδία έχει ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου γίνονται διακρίσεις με βάση την κάστα, το φύλο ή το αν ένας πληθυσμός ανήκει στις ιθαγενικές φυλές. Αγωνιζόμαστε λοιπόν κόντρα στην καταπίεση και τις διακρίσεις, για να εμπεδωθεί η κοινωνική ισότητα.

-Και με τα πυρηνικά; Η Ινδία διαθέτει πια πυρηνικά όπλα. Ξέρω ότι έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η θέση του κόμματός σας;

-Αντιτεθήκαμε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ινδία. Η χώρα έκανε από παλιά χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά η απόκτηση πυρηνικών όπλων ήταν επιλογή του δεξιού BJP  το 1998. Σήμερα καλούμε στο από κοινού με το Πακιστάν πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, και σε δεύτερο στάδιο την καταστροφή όσων τέτοιων όπλων ήδη υπάρχουν.  Η υπόθεση όμως των πυρηνικών συνδέεται και με την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ινδία ως αντίβαρο στην Κίνα. Έτσι της επέτρεψαν να αποκτήσει πυρηνικά στο βαθμό που θα οικοδομούσε συμμαχία μαζί τους.  Εμείς παραμένουμε λοιπόν σφοδρά αντίθετοι στην κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ινδία.

-Κλείνοντας, θα ήθελα να συζητήσουμε την μακροχρόνια αντιπαράθεση της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και το καυτό θέμα του Κασμίρ.

-Παρά τα προβλήματα που έχουμε με το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων Πακιστανών ισλαμιστών που διαπράττουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία, υποστηρίζουμε τον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών για τη βελτίωση των σχέσεων τους. Στο ίδιο το Πακιστάν οι δημοκρατικές δυνάμεις  μια πολύ δύσκολοι μάχη εναντίον των ακραίων ισλαμιστών και των αντιδραστικών δυνάμεων.  Είναι πολύ σημαντικό να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Όλα τα ανοιχτά ζητήματα, όπως το Κασμίρ, πρέπει να συζητηθούν. Στο εσωτερικό της Ινδίας, υποστηρίζουμε ότι το Κασμίρ έχει ένα ειδικό στάτους και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κρατίδια. Πρέπει να του δοθεί  η μάξιμουμ αυτονομία. Ο διάλογος  με το Πακιστάν μπορεί να οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτή  πολιτική λύση για το Κασμίρ. Είμαστε αντίθετοι στον σωβινισμό που χρησιμοποιείται από τη Δεξιά για να στρέφει τους ινδουιστές ενάντια στη μουσουλμανική μειονότητα,

Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης

– See more at: http://left.gr/news/prakas-karat-oikonomiko-montelo-tis-indias-den-einai-viosimo#sthash.K7DC9pyZ.dpuf

Συναντήσαμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) στο περιθώριο του συνεδρίου «Σοσιαλισμός, Δημοκρατία και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη.

Ο Πρακάς Καράτ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Ινδίας στη δεκαετία του ’70. Το 2005 στο 18ο συνέδριο  του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό) είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ινδίας, με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και 16 βουλευτές. Προήλθε από διάσπαση του φιλοσοβιετικού ΚΚΙ το 1964. Το 1966 καταδικάστηκε από την Κίνα κι έκτοτε ακολούθησε αυτόνομη πορεία

Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μού πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) για τις  επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα ολοκληρωθούν στα μέσα Μάη;

-Στην Ινδία έχουμε δύο βασικές συμμαχίες κομμάτων. Η μία είναι γύρω από το Κόμμα του Κογκρέσου, κι έχει την κυβέρνηση  αυτή τη στιγμή. Η άλλη σχηματίζεται γύρω από το δεξιό BJP (Μπαρατίγια Τζανάτα) και βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα αριστερά κόμματα, καθώς και τα τοπικά κόμματα. Εμείς μαχόμαστε ενάντια και στις δύο μεγάλες συμμαχίες γιατί και οι δύο εκπροσωπούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο βασικός στόχος μας είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής παρουσίας της Αριστεράς.

-Οι σύντροφοι σας λένε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις  εν όψει των εκλογών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δυτική Βεγγάλη. Τι ακριβώς συμβαίνει;

-Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία από το 1952, όταν ψηφίστηκε μετά την Ανεξαρτησία το νέο Σύνταγμα. Η Αριστερά απέκτησε ισχυρές ρίζες σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Δυτική Βεγγάλη των 90 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκεί η Αριστερά κατάφερε να κερδίζει τις εκλογές για 34 χρόνια και να σχηματίζει την τοπική κυβέρνηση  Η μεγαλύτερη  επιτυχία αυτών των τοπικών κυβερνήσεων της Αριστεράς ήταν η αγροτική μεταρρύθμιση χάρη στην οποία απέκτησαν γη οι ακτήμονες. Μιας και ο στόχος μας είναι η ενότητα τη Αριστεράς, δέκα αριστερά κόμματα (μεγάλα και μικρά) συμμαχήσαμε στο Αριστερό Μέτωπο, κάτω από την ομπρέλα του οποίου κατεβαίνουμε  στις εκλογές.

Δυστυχώς , το 2011 χάσαμε τις τοπικές  εκλογές  για πρώτη φορά από το 1977. Παρά τις επιτυχίες των αριστερών κυβερνήσεων, εργαστήκαμε κάτω από ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο , στο οποίο οι τοπικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και το κεντρικό κράτος ελέγχει απόλυτα τις χρηματοδοτήσεις. Παλέψαμε ασταμάτητα  ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, χωρίς όμως να καταφέρουμε πολλά. Η έλλειψη οικονομικών πόρων σε συνδυασμό με τη φθορά από τη μακροχρόνια διακυβέρνηση έκαναν τον κόσμο να θελήσει την αλλαγή.

Μετά την εκλογική μας ήττα, το Αριστερό Μέτωπο υφίσταται άγρια καταστολή. Από το Μάιο του 2011 εκατόν σαράντα εφτά σύντροφοί μας (συνδικαλιστές, αγροτοσυνδικαλιστές, μέλη κοινωνικών ενώσεων) έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικές αντικομμουνιστικές συμμορίες.  Κάτω από την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου, η αστυνομία αδρανεί και δεν εφαρμόζει πλήρως το νόμο. Ωστόσο, παρά την καταστολή, έχουμε την πεποίθηση ότι θα ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος.

-Κάνατε λόγο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Ωστόσο η ινδική Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Έχουμε το ΚΚΙ (Μ), το ΚΚΙ, τα πολλά ΚΚ των ναξαλιτών (ΣτΜ: Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα έχει πάρει αυτό το όνομα του χωριού Ναξαλμπαρί  της Δυτικής Βεγγάλης όπου το 1967 ξεκίνησε ένοπλη εξέγερση ). Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο;

-Σε εθνικό επίπεδο έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε την ενότητα μεταξύ τεσσάρων κομμάτων, τα οποία είναι τα ΚΚΙ (Μ), ΚΚΙ, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και το Προοδευτικό Μέτωπο (All India Forward Block). Με τους ναξαλίτες και τις άλλες αριστερές οργανώσεις συνεργαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο και στο μαζικό κίνημα. Εξαίρεση αποτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) που διεξάγει ακόμα ένοπλο αγώνα σε μερικές περιοχές. Με αυτό το κόμμα δεν έχουμε σχέσεις γιατί μας αντιμετωπίζει (όπως και άλλα αριστερά κόμματα) ως ταξικούς εχθρούς, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να δολοφονήσει μέλη μας.

-Επομένως, τουλάχιστον τα τέσσερα κόμματα θα έχετε ενοποιημένες λίστες στις εκλογές;

-Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αναλογική. Το σύστημα είναι πλειοψηφικό, οπότε αλληλοϋποστηριζόμαστε  όπου είναι αυτό δυνατό.

-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η εικόνα της Ινδίας στα δυτικά ΜΜΕ. Δεν είναι πλέον η φτωχή τριτοκοσμική χώρα, αλλά μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες της  νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ,κατάφερε ένα οικονομικό μπουμ, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%. Πώς κρίνετε εσείς το ινδικό οικονομικό μοντέλο; Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης οδήγησαν σε περιορισμό της φτώχειας;

-Είναι αλήθεια ότι η Ινδία πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά η ανάπτυξη  ωφέλησε μόνο τους καπιταλιστές και τους πιο εύπορους.  Γι’ αυτό η ινδική κοινωνία είναι πιο άνιση απ’ ό,τι υπήρξε στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε 122 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), ενώ πριν δέκα χρόνια είχαμε  μόλις 13. Στην Ινδία τους 1,2 δισεκατομμυρίου, μόνο το 10% του πληθυσμού επωφελήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προφανώς πρόκειται για μεγάλο αριθμό, αφού το 10% είναι 120.000.000 άνθρωποι. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο 90%; Γι ‘αυτό εμείς λέμε ότι το ιδικό οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο. Ήδη τα τελευταία χρόνια  ο ρυθμός ανάπτυξης έχεις πέσει από το 8% στο 4,5%, η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνεται, η αγροτική μένει στάσιμη, και οι συνθήκες ζωής των πιο φτωχών χειροτερεύουν. Η ανάπτυξη διατηρείται χάρη στην κατανάλωση των πιο  πλούσιων και το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο που δρα στη χώρα. Δημιουργούνται έτσι φούσκες, που έχουν όμως ήδη αρχίσει να σπάνε. Η Ινδία δεν πρόκειται να επιστρέψει στους παλιούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γι’ αυτό η κυβέρνησης παίρνει μέτρα λιτότητας, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες. Δηλαδή και στην Ινδία επαναλαμβάνεται το σενάριο μιας κρίσης που προκαλείται από τις  νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη χρηματιστοποίηση. Θα στραγγίξουν τον λαό για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, πράγμα που θα γεννήσει νέες αντιφάσεις και κοινωνικούς αγώνες.

-Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, πώς διαμορφώνεται η πολιτική ατζέντα του ΚΚΙ (Μ);

-Κατ’ αρχάς, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις  νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χάρη στους αγώνες των συνδικάτων και της Αριστεράς η Ινδία δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το δημόσιο είναι κυρίαρχο στον τραπεζικό τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε γλιτώσαμε τα χειρότερα της κρίσης τους 2008. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση έχει ανοίξει μόνο εν μέρει στους ιδιώτες. Έχουμε επίσης καταφέρει να διατηρηθούν ακόμα ορισμένες ρυθμίσεις στις ροές κεφαλαίων.  Αν και γίνονται ιδιωτικοποιήσεις, οι σιδηρόδρομοι και η βιομηχανία χάλυβα παραμένουν στα χέρια του δημοσίου. Επιχειρούμε λοιπόν να διατηρήσουμε όσα έχουμε κατακτήσει, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκεί που έχουν προχωρήσει (όπως στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας), να διατηρήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες έξω από την αγορά, και , κυρίως, να προβάλουμε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο.

Πέρα όμως από την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, το άλλο μεγάλο μας πεδίο  είναι η κοινωνική καταπίεση. Όπως γνωρίζετε , η Ινδία έχει ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου γίνονται διακρίσεις με βάση την κάστα, το φύλο ή το αν ένας πληθυσμός ανήκει στις ιθαγενικές φυλές. Αγωνιζόμαστε λοιπόν κόντρα στην καταπίεση και τις διακρίσεις, για να εμπεδωθεί η κοινωνική ισότητα.

-Και με τα πυρηνικά; Η Ινδία διαθέτει πια πυρηνικά όπλα. Ξέρω ότι έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η θέση του κόμματός σας;

-Αντιτεθήκαμε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ινδία. Η χώρα έκανε από παλιά χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά η απόκτηση πυρηνικών όπλων ήταν επιλογή του δεξιού BJP  το 1998. Σήμερα καλούμε στο από κοινού με το Πακιστάν πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, και σε δεύτερο στάδιο την καταστροφή όσων τέτοιων όπλων ήδη υπάρχουν.  Η υπόθεση όμως των πυρηνικών συνδέεται και με την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ινδία ως αντίβαρο στην Κίνα. Έτσι της επέτρεψαν να αποκτήσει πυρηνικά στο βαθμό που θα οικοδομούσε συμμαχία μαζί τους.  Εμείς παραμένουμε λοιπόν σφοδρά αντίθετοι στην κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ινδία.

-Κλείνοντας, θα ήθελα να συζητήσουμε την μακροχρόνια αντιπαράθεση της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και το καυτό θέμα του Κασμίρ.

-Παρά τα προβλήματα που έχουμε με το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων Πακιστανών ισλαμιστών που διαπράττουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία, υποστηρίζουμε τον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών για τη βελτίωση των σχέσεων τους. Στο ίδιο το Πακιστάν οι δημοκρατικές δυνάμεις  μια πολύ δύσκολοι μάχη εναντίον των ακραίων ισλαμιστών και των αντιδραστικών δυνάμεων.  Είναι πολύ σημαντικό να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Όλα τα ανοιχτά ζητήματα, όπως το Κασμίρ, πρέπει να συζητηθούν. Στο εσωτερικό της Ινδίας, υποστηρίζουμε ότι το Κασμίρ έχει ένα ειδικό στάτους και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κρατίδια. Πρέπει να του δοθεί  η μάξιμουμ αυτονομία. Ο διάλογος  με το Πακιστάν μπορεί να οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτή  πολιτική λύση για το Κασμίρ. Είμαστε αντίθετοι στον σωβινισμό που χρησιμοποιείται από τη Δεξιά για να στρέφει τους ινδουιστές ενάντια στη μουσουλμανική μειονότητα,

Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης

– See more at: http://left.gr/news/prakas-karat-oikonomiko-montelo-tis-indias-den-einai-viosimo#sthash.K7DC9pyZ.dpuf

Συναντήσαμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) στο περιθώριο του συνεδρίου «Σοσιαλισμός, Δημοκρατία και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη.

Ο Πρακάς Καράτ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Ινδίας στη δεκαετία του ’70. Το 2005 στο 18ο συνέδριο  του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό) είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ινδίας, με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και 16 βουλευτές. Προήλθε από διάσπαση του φιλοσοβιετικού ΚΚΙ το 1964. Το 1966 καταδικάστηκε από την Κίνα κι έκτοτε ακολούθησε αυτόνομη πορεία

Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μού πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) για τις  επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα ολοκληρωθούν στα μέσα Μάη;

-Στην Ινδία έχουμε δύο βασικές συμμαχίες κομμάτων. Η μία είναι γύρω από το Κόμμα του Κογκρέσου, κι έχει την κυβέρνηση  αυτή τη στιγμή. Η άλλη σχηματίζεται γύρω από το δεξιό BJP (Μπαρατίγια Τζανάτα) και βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα αριστερά κόμματα, καθώς και τα τοπικά κόμματα. Εμείς μαχόμαστε ενάντια και στις δύο μεγάλες συμμαχίες γιατί και οι δύο εκπροσωπούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο βασικός στόχος μας είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής παρουσίας της Αριστεράς.

-Οι σύντροφοι σας λένε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις  εν όψει των εκλογών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δυτική Βεγγάλη. Τι ακριβώς συμβαίνει;

-Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία από το 1952, όταν ψηφίστηκε μετά την Ανεξαρτησία το νέο Σύνταγμα. Η Αριστερά απέκτησε ισχυρές ρίζες σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Δυτική Βεγγάλη των 90 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκεί η Αριστερά κατάφερε να κερδίζει τις εκλογές για 34 χρόνια και να σχηματίζει την τοπική κυβέρνηση  Η μεγαλύτερη  επιτυχία αυτών των τοπικών κυβερνήσεων της Αριστεράς ήταν η αγροτική μεταρρύθμιση χάρη στην οποία απέκτησαν γη οι ακτήμονες. Μιας και ο στόχος μας είναι η ενότητα τη Αριστεράς, δέκα αριστερά κόμματα (μεγάλα και μικρά) συμμαχήσαμε στο Αριστερό Μέτωπο, κάτω από την ομπρέλα του οποίου κατεβαίνουμε  στις εκλογές.

Δυστυχώς , το 2011 χάσαμε τις τοπικές  εκλογές  για πρώτη φορά από το 1977. Παρά τις επιτυχίες των αριστερών κυβερνήσεων, εργαστήκαμε κάτω από ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο , στο οποίο οι τοπικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και το κεντρικό κράτος ελέγχει απόλυτα τις χρηματοδοτήσεις. Παλέψαμε ασταμάτητα  ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, χωρίς όμως να καταφέρουμε πολλά. Η έλλειψη οικονομικών πόρων σε συνδυασμό με τη φθορά από τη μακροχρόνια διακυβέρνηση έκαναν τον κόσμο να θελήσει την αλλαγή.

Μετά την εκλογική μας ήττα, το Αριστερό Μέτωπο υφίσταται άγρια καταστολή. Από το Μάιο του 2011 εκατόν σαράντα εφτά σύντροφοί μας (συνδικαλιστές, αγροτοσυνδικαλιστές, μέλη κοινωνικών ενώσεων) έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικές αντικομμουνιστικές συμμορίες.  Κάτω από την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου, η αστυνομία αδρανεί και δεν εφαρμόζει πλήρως το νόμο. Ωστόσο, παρά την καταστολή, έχουμε την πεποίθηση ότι θα ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος.

-Κάνατε λόγο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Ωστόσο η ινδική Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Έχουμε το ΚΚΙ (Μ), το ΚΚΙ, τα πολλά ΚΚ των ναξαλιτών (ΣτΜ: Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα έχει πάρει αυτό το όνομα του χωριού Ναξαλμπαρί  της Δυτικής Βεγγάλης όπου το 1967 ξεκίνησε ένοπλη εξέγερση ). Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο;

-Σε εθνικό επίπεδο έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε την ενότητα μεταξύ τεσσάρων κομμάτων, τα οποία είναι τα ΚΚΙ (Μ), ΚΚΙ, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και το Προοδευτικό Μέτωπο (All India Forward Block). Με τους ναξαλίτες και τις άλλες αριστερές οργανώσεις συνεργαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο και στο μαζικό κίνημα. Εξαίρεση αποτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) που διεξάγει ακόμα ένοπλο αγώνα σε μερικές περιοχές. Με αυτό το κόμμα δεν έχουμε σχέσεις γιατί μας αντιμετωπίζει (όπως και άλλα αριστερά κόμματα) ως ταξικούς εχθρούς, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να δολοφονήσει μέλη μας.

-Επομένως, τουλάχιστον τα τέσσερα κόμματα θα έχετε ενοποιημένες λίστες στις εκλογές;

-Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αναλογική. Το σύστημα είναι πλειοψηφικό, οπότε αλληλοϋποστηριζόμαστε  όπου είναι αυτό δυνατό.

-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η εικόνα της Ινδίας στα δυτικά ΜΜΕ. Δεν είναι πλέον η φτωχή τριτοκοσμική χώρα, αλλά μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες της  νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ,κατάφερε ένα οικονομικό μπουμ, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%. Πώς κρίνετε εσείς το ινδικό οικονομικό μοντέλο; Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης οδήγησαν σε περιορισμό της φτώχειας;

-Είναι αλήθεια ότι η Ινδία πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά η ανάπτυξη  ωφέλησε μόνο τους καπιταλιστές και τους πιο εύπορους.  Γι’ αυτό η ινδική κοινωνία είναι πιο άνιση απ’ ό,τι υπήρξε στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε 122 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), ενώ πριν δέκα χρόνια είχαμε  μόλις 13. Στην Ινδία τους 1,2 δισεκατομμυρίου, μόνο το 10% του πληθυσμού επωφελήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προφανώς πρόκειται για μεγάλο αριθμό, αφού το 10% είναι 120.000.000 άνθρωποι. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο 90%; Γι ‘αυτό εμείς λέμε ότι το ιδικό οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο. Ήδη τα τελευταία χρόνια  ο ρυθμός ανάπτυξης έχεις πέσει από το 8% στο 4,5%, η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνεται, η αγροτική μένει στάσιμη, και οι συνθήκες ζωής των πιο φτωχών χειροτερεύουν. Η ανάπτυξη διατηρείται χάρη στην κατανάλωση των πιο  πλούσιων και το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο που δρα στη χώρα. Δημιουργούνται έτσι φούσκες, που έχουν όμως ήδη αρχίσει να σπάνε. Η Ινδία δεν πρόκειται να επιστρέψει στους παλιούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γι’ αυτό η κυβέρνησης παίρνει μέτρα λιτότητας, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες. Δηλαδή και στην Ινδία επαναλαμβάνεται το σενάριο μιας κρίσης που προκαλείται από τις  νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη χρηματιστοποίηση. Θα στραγγίξουν τον λαό για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, πράγμα που θα γεννήσει νέες αντιφάσεις και κοινωνικούς αγώνες.

-Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, πώς διαμορφώνεται η πολιτική ατζέντα του ΚΚΙ (Μ);

-Κατ’ αρχάς, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις  νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χάρη στους αγώνες των συνδικάτων και της Αριστεράς η Ινδία δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το δημόσιο είναι κυρίαρχο στον τραπεζικό τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε γλιτώσαμε τα χειρότερα της κρίσης τους 2008. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση έχει ανοίξει μόνο εν μέρει στους ιδιώτες. Έχουμε επίσης καταφέρει να διατηρηθούν ακόμα ορισμένες ρυθμίσεις στις ροές κεφαλαίων.  Αν και γίνονται ιδιωτικοποιήσεις, οι σιδηρόδρομοι και η βιομηχανία χάλυβα παραμένουν στα χέρια του δημοσίου. Επιχειρούμε λοιπόν να διατηρήσουμε όσα έχουμε κατακτήσει, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκεί που έχουν προχωρήσει (όπως στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας), να διατηρήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες έξω από την αγορά, και , κυρίως, να προβάλουμε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο.

Πέρα όμως από την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, το άλλο μεγάλο μας πεδίο  είναι η κοινωνική καταπίεση. Όπως γνωρίζετε , η Ινδία έχει ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου γίνονται διακρίσεις με βάση την κάστα, το φύλο ή το αν ένας πληθυσμός ανήκει στις ιθαγενικές φυλές. Αγωνιζόμαστε λοιπόν κόντρα στην καταπίεση και τις διακρίσεις, για να εμπεδωθεί η κοινωνική ισότητα.

-Και με τα πυρηνικά; Η Ινδία διαθέτει πια πυρηνικά όπλα. Ξέρω ότι έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η θέση του κόμματός σας;

-Αντιτεθήκαμε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ινδία. Η χώρα έκανε από παλιά χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά η απόκτηση πυρηνικών όπλων ήταν επιλογή του δεξιού BJP  το 1998. Σήμερα καλούμε στο από κοινού με το Πακιστάν πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, και σε δεύτερο στάδιο την καταστροφή όσων τέτοιων όπλων ήδη υπάρχουν.  Η υπόθεση όμως των πυρηνικών συνδέεται και με την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ινδία ως αντίβαρο στην Κίνα. Έτσι της επέτρεψαν να αποκτήσει πυρηνικά στο βαθμό που θα οικοδομούσε συμμαχία μαζί τους.  Εμείς παραμένουμε λοιπόν σφοδρά αντίθετοι στην κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ινδία.

-Κλείνοντας, θα ήθελα να συζητήσουμε την μακροχρόνια αντιπαράθεση της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και το καυτό θέμα του Κασμίρ.

-Παρά τα προβλήματα που έχουμε με το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων Πακιστανών ισλαμιστών που διαπράττουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία, υποστηρίζουμε τον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών για τη βελτίωση των σχέσεων τους. Στο ίδιο το Πακιστάν οι δημοκρατικές δυνάμεις  μια πολύ δύσκολοι μάχη εναντίον των ακραίων ισλαμιστών και των αντιδραστικών δυνάμεων.  Είναι πολύ σημαντικό να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Όλα τα ανοιχτά ζητήματα, όπως το Κασμίρ, πρέπει να συζητηθούν. Στο εσωτερικό της Ινδίας, υποστηρίζουμε ότι το Κασμίρ έχει ένα ειδικό στάτους και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κρατίδια. Πρέπει να του δοθεί  η μάξιμουμ αυτονομία. Ο διάλογος  με το Πακιστάν μπορεί να οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτή  πολιτική λύση για το Κασμίρ. Είμαστε αντίθετοι στον σωβινισμό που χρησιμοποιείται από τη Δεξιά για να στρέφει τους ινδουιστές ενάντια στη μουσουλμανική μειονότητα,

Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης

– See more at: http://left.gr/news/prakas-karat-oikonomiko-montelo-tis-indias-den-einai-viosimo#sthash.K7DC9pyZ.dpuf

Περισσότερα