Από το left.gr
Συναντήσαμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) στο περιθώριο του συνεδρίου «Σοσιαλισμός, Δημοκρατία και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη.
Ο Πρακάς Καράτ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Ινδίας στη δεκαετία του ’70. Το 2005 στο 18ο συνέδριο του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό) είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ινδίας, με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και 16 βουλευτές. Προήλθε από διάσπαση του φιλοσοβιετικού ΚΚΙ το 1964. Το 1966 καταδικάστηκε από την Κίνα κι έκτοτε ακολούθησε αυτόνομη πορεία
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μού πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα ολοκληρωθούν στα μέσα Μάη;
-Στην Ινδία έχουμε δύο βασικές συμμαχίες κομμάτων. Η μία είναι γύρω από το Κόμμα του Κογκρέσου, κι έχει την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Η άλλη σχηματίζεται γύρω από το δεξιό BJP (Μπαρατίγια Τζανάτα) και βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα αριστερά κόμματα, καθώς και τα τοπικά κόμματα. Εμείς μαχόμαστε ενάντια και στις δύο μεγάλες συμμαχίες γιατί και οι δύο εκπροσωπούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο βασικός στόχος μας είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής παρουσίας της Αριστεράς.
-Οι σύντροφοι σας λένε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις εν όψει των εκλογών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δυτική Βεγγάλη. Τι ακριβώς συμβαίνει;
-Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία από το 1952, όταν ψηφίστηκε μετά την Ανεξαρτησία το νέο Σύνταγμα. Η Αριστερά απέκτησε ισχυρές ρίζες σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Δυτική Βεγγάλη των 90 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκεί η Αριστερά κατάφερε να κερδίζει τις εκλογές για 34 χρόνια και να σχηματίζει την τοπική κυβέρνηση Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτών των τοπικών κυβερνήσεων της Αριστεράς ήταν η αγροτική μεταρρύθμιση χάρη στην οποία απέκτησαν γη οι ακτήμονες. Μιας και ο στόχος μας είναι η ενότητα τη Αριστεράς, δέκα αριστερά κόμματα (μεγάλα και μικρά) συμμαχήσαμε στο Αριστερό Μέτωπο, κάτω από την ομπρέλα του οποίου κατεβαίνουμε στις εκλογές.
Δυστυχώς , το 2011 χάσαμε τις τοπικές εκλογές για πρώτη φορά από το 1977. Παρά τις επιτυχίες των αριστερών κυβερνήσεων, εργαστήκαμε κάτω από ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο , στο οποίο οι τοπικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και το κεντρικό κράτος ελέγχει απόλυτα τις χρηματοδοτήσεις. Παλέψαμε ασταμάτητα ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, χωρίς όμως να καταφέρουμε πολλά. Η έλλειψη οικονομικών πόρων σε συνδυασμό με τη φθορά από τη μακροχρόνια διακυβέρνηση έκαναν τον κόσμο να θελήσει την αλλαγή.
Μετά την εκλογική μας ήττα, το Αριστερό Μέτωπο υφίσταται άγρια καταστολή. Από το Μάιο του 2011 εκατόν σαράντα εφτά σύντροφοί μας (συνδικαλιστές, αγροτοσυνδικαλιστές, μέλη κοινωνικών ενώσεων) έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικές αντικομμουνιστικές συμμορίες. Κάτω από την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου, η αστυνομία αδρανεί και δεν εφαρμόζει πλήρως το νόμο. Ωστόσο, παρά την καταστολή, έχουμε την πεποίθηση ότι θα ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος.
-Κάνατε λόγο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Ωστόσο η ινδική Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Έχουμε το ΚΚΙ (Μ), το ΚΚΙ, τα πολλά ΚΚ των ναξαλιτών (ΣτΜ: Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα έχει πάρει αυτό το όνομα του χωριού Ναξαλμπαρί της Δυτικής Βεγγάλης όπου το 1967 ξεκίνησε ένοπλη εξέγερση ). Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο;
-Σε εθνικό επίπεδο έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε την ενότητα μεταξύ τεσσάρων κομμάτων, τα οποία είναι τα ΚΚΙ (Μ), ΚΚΙ, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και το Προοδευτικό Μέτωπο (All India Forward Block). Με τους ναξαλίτες και τις άλλες αριστερές οργανώσεις συνεργαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο και στο μαζικό κίνημα. Εξαίρεση αποτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) που διεξάγει ακόμα ένοπλο αγώνα σε μερικές περιοχές. Με αυτό το κόμμα δεν έχουμε σχέσεις γιατί μας αντιμετωπίζει (όπως και άλλα αριστερά κόμματα) ως ταξικούς εχθρούς, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να δολοφονήσει μέλη μας.
-Επομένως, τουλάχιστον τα τέσσερα κόμματα θα έχετε ενοποιημένες λίστες στις εκλογές;
-Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αναλογική. Το σύστημα είναι πλειοψηφικό, οπότε αλληλοϋποστηριζόμαστε όπου είναι αυτό δυνατό.
-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η εικόνα της Ινδίας στα δυτικά ΜΜΕ. Δεν είναι πλέον η φτωχή τριτοκοσμική χώρα, αλλά μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ,κατάφερε ένα οικονομικό μπουμ, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%. Πώς κρίνετε εσείς το ινδικό οικονομικό μοντέλο; Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης οδήγησαν σε περιορισμό της φτώχειας;
-Είναι αλήθεια ότι η Ινδία πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά η ανάπτυξη ωφέλησε μόνο τους καπιταλιστές και τους πιο εύπορους. Γι’ αυτό η ινδική κοινωνία είναι πιο άνιση απ’ ό,τι υπήρξε στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε 122 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), ενώ πριν δέκα χρόνια είχαμε μόλις 13. Στην Ινδία τους 1,2 δισεκατομμυρίου, μόνο το 10% του πληθυσμού επωφελήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προφανώς πρόκειται για μεγάλο αριθμό, αφού το 10% είναι 120.000.000 άνθρωποι. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο 90%; Γι ‘αυτό εμείς λέμε ότι το ιδικό οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο. Ήδη τα τελευταία χρόνια ο ρυθμός ανάπτυξης έχεις πέσει από το 8% στο 4,5%, η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνεται, η αγροτική μένει στάσιμη, και οι συνθήκες ζωής των πιο φτωχών χειροτερεύουν. Η ανάπτυξη διατηρείται χάρη στην κατανάλωση των πιο πλούσιων και το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο που δρα στη χώρα. Δημιουργούνται έτσι φούσκες, που έχουν όμως ήδη αρχίσει να σπάνε. Η Ινδία δεν πρόκειται να επιστρέψει στους παλιούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γι’ αυτό η κυβέρνησης παίρνει μέτρα λιτότητας, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες. Δηλαδή και στην Ινδία επαναλαμβάνεται το σενάριο μιας κρίσης που προκαλείται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη χρηματιστοποίηση. Θα στραγγίξουν τον λαό για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, πράγμα που θα γεννήσει νέες αντιφάσεις και κοινωνικούς αγώνες.
-Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, πώς διαμορφώνεται η πολιτική ατζέντα του ΚΚΙ (Μ);
-Κατ’ αρχάς, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χάρη στους αγώνες των συνδικάτων και της Αριστεράς η Ινδία δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το δημόσιο είναι κυρίαρχο στον τραπεζικό τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε γλιτώσαμε τα χειρότερα της κρίσης τους 2008. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση έχει ανοίξει μόνο εν μέρει στους ιδιώτες. Έχουμε επίσης καταφέρει να διατηρηθούν ακόμα ορισμένες ρυθμίσεις στις ροές κεφαλαίων. Αν και γίνονται ιδιωτικοποιήσεις, οι σιδηρόδρομοι και η βιομηχανία χάλυβα παραμένουν στα χέρια του δημοσίου. Επιχειρούμε λοιπόν να διατηρήσουμε όσα έχουμε κατακτήσει, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκεί που έχουν προχωρήσει (όπως στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας), να διατηρήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες έξω από την αγορά, και , κυρίως, να προβάλουμε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο.
Πέρα όμως από την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, το άλλο μεγάλο μας πεδίο είναι η κοινωνική καταπίεση. Όπως γνωρίζετε , η Ινδία έχει ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου γίνονται διακρίσεις με βάση την κάστα, το φύλο ή το αν ένας πληθυσμός ανήκει στις ιθαγενικές φυλές. Αγωνιζόμαστε λοιπόν κόντρα στην καταπίεση και τις διακρίσεις, για να εμπεδωθεί η κοινωνική ισότητα.
-Και με τα πυρηνικά; Η Ινδία διαθέτει πια πυρηνικά όπλα. Ξέρω ότι έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η θέση του κόμματός σας;
-Αντιτεθήκαμε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ινδία. Η χώρα έκανε από παλιά χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά η απόκτηση πυρηνικών όπλων ήταν επιλογή του δεξιού BJP το 1998. Σήμερα καλούμε στο από κοινού με το Πακιστάν πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, και σε δεύτερο στάδιο την καταστροφή όσων τέτοιων όπλων ήδη υπάρχουν. Η υπόθεση όμως των πυρηνικών συνδέεται και με την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ινδία ως αντίβαρο στην Κίνα. Έτσι της επέτρεψαν να αποκτήσει πυρηνικά στο βαθμό που θα οικοδομούσε συμμαχία μαζί τους. Εμείς παραμένουμε λοιπόν σφοδρά αντίθετοι στην κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ινδία.
-Κλείνοντας, θα ήθελα να συζητήσουμε την μακροχρόνια αντιπαράθεση της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και το καυτό θέμα του Κασμίρ.
-Παρά τα προβλήματα που έχουμε με το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων Πακιστανών ισλαμιστών που διαπράττουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία, υποστηρίζουμε τον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών για τη βελτίωση των σχέσεων τους. Στο ίδιο το Πακιστάν οι δημοκρατικές δυνάμεις μια πολύ δύσκολοι μάχη εναντίον των ακραίων ισλαμιστών και των αντιδραστικών δυνάμεων. Είναι πολύ σημαντικό να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Όλα τα ανοιχτά ζητήματα, όπως το Κασμίρ, πρέπει να συζητηθούν. Στο εσωτερικό της Ινδίας, υποστηρίζουμε ότι το Κασμίρ έχει ένα ειδικό στάτους και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κρατίδια. Πρέπει να του δοθεί η μάξιμουμ αυτονομία. Ο διάλογος με το Πακιστάν μπορεί να οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτή πολιτική λύση για το Κασμίρ. Είμαστε αντίθετοι στον σωβινισμό που χρησιμοποιείται από τη Δεξιά για να στρέφει τους ινδουιστές ενάντια στη μουσουλμανική μειονότητα,
Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης
Συναντήσαμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) στο περιθώριο του συνεδρίου «Σοσιαλισμός, Δημοκρατία και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη.
Ο Πρακάς Καράτ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Ινδίας στη δεκαετία του ’70. Το 2005 στο 18ο συνέδριο του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό) είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ινδίας, με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και 16 βουλευτές. Προήλθε από διάσπαση του φιλοσοβιετικού ΚΚΙ το 1964. Το 1966 καταδικάστηκε από την Κίνα κι έκτοτε ακολούθησε αυτόνομη πορεία
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μού πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα ολοκληρωθούν στα μέσα Μάη;
-Στην Ινδία έχουμε δύο βασικές συμμαχίες κομμάτων. Η μία είναι γύρω από το Κόμμα του Κογκρέσου, κι έχει την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Η άλλη σχηματίζεται γύρω από το δεξιό BJP (Μπαρατίγια Τζανάτα) και βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα αριστερά κόμματα, καθώς και τα τοπικά κόμματα. Εμείς μαχόμαστε ενάντια και στις δύο μεγάλες συμμαχίες γιατί και οι δύο εκπροσωπούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο βασικός στόχος μας είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής παρουσίας της Αριστεράς.
-Οι σύντροφοι σας λένε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις εν όψει των εκλογών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δυτική Βεγγάλη. Τι ακριβώς συμβαίνει;
-Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία από το 1952, όταν ψηφίστηκε μετά την Ανεξαρτησία το νέο Σύνταγμα. Η Αριστερά απέκτησε ισχυρές ρίζες σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Δυτική Βεγγάλη των 90 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκεί η Αριστερά κατάφερε να κερδίζει τις εκλογές για 34 χρόνια και να σχηματίζει την τοπική κυβέρνηση Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτών των τοπικών κυβερνήσεων της Αριστεράς ήταν η αγροτική μεταρρύθμιση χάρη στην οποία απέκτησαν γη οι ακτήμονες. Μιας και ο στόχος μας είναι η ενότητα τη Αριστεράς, δέκα αριστερά κόμματα (μεγάλα και μικρά) συμμαχήσαμε στο Αριστερό Μέτωπο, κάτω από την ομπρέλα του οποίου κατεβαίνουμε στις εκλογές.
Δυστυχώς , το 2011 χάσαμε τις τοπικές εκλογές για πρώτη φορά από το 1977. Παρά τις επιτυχίες των αριστερών κυβερνήσεων, εργαστήκαμε κάτω από ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο , στο οποίο οι τοπικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και το κεντρικό κράτος ελέγχει απόλυτα τις χρηματοδοτήσεις. Παλέψαμε ασταμάτητα ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, χωρίς όμως να καταφέρουμε πολλά. Η έλλειψη οικονομικών πόρων σε συνδυασμό με τη φθορά από τη μακροχρόνια διακυβέρνηση έκαναν τον κόσμο να θελήσει την αλλαγή.
Μετά την εκλογική μας ήττα, το Αριστερό Μέτωπο υφίσταται άγρια καταστολή. Από το Μάιο του 2011 εκατόν σαράντα εφτά σύντροφοί μας (συνδικαλιστές, αγροτοσυνδικαλιστές, μέλη κοινωνικών ενώσεων) έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικές αντικομμουνιστικές συμμορίες. Κάτω από την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου, η αστυνομία αδρανεί και δεν εφαρμόζει πλήρως το νόμο. Ωστόσο, παρά την καταστολή, έχουμε την πεποίθηση ότι θα ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος.
-Κάνατε λόγο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Ωστόσο η ινδική Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Έχουμε το ΚΚΙ (Μ), το ΚΚΙ, τα πολλά ΚΚ των ναξαλιτών (ΣτΜ: Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα έχει πάρει αυτό το όνομα του χωριού Ναξαλμπαρί της Δυτικής Βεγγάλης όπου το 1967 ξεκίνησε ένοπλη εξέγερση ). Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο;
-Σε εθνικό επίπεδο έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε την ενότητα μεταξύ τεσσάρων κομμάτων, τα οποία είναι τα ΚΚΙ (Μ), ΚΚΙ, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και το Προοδευτικό Μέτωπο (All India Forward Block). Με τους ναξαλίτες και τις άλλες αριστερές οργανώσεις συνεργαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο και στο μαζικό κίνημα. Εξαίρεση αποτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) που διεξάγει ακόμα ένοπλο αγώνα σε μερικές περιοχές. Με αυτό το κόμμα δεν έχουμε σχέσεις γιατί μας αντιμετωπίζει (όπως και άλλα αριστερά κόμματα) ως ταξικούς εχθρούς, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να δολοφονήσει μέλη μας.
-Επομένως, τουλάχιστον τα τέσσερα κόμματα θα έχετε ενοποιημένες λίστες στις εκλογές;
-Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αναλογική. Το σύστημα είναι πλειοψηφικό, οπότε αλληλοϋποστηριζόμαστε όπου είναι αυτό δυνατό.
-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η εικόνα της Ινδίας στα δυτικά ΜΜΕ. Δεν είναι πλέον η φτωχή τριτοκοσμική χώρα, αλλά μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ,κατάφερε ένα οικονομικό μπουμ, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%. Πώς κρίνετε εσείς το ινδικό οικονομικό μοντέλο; Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης οδήγησαν σε περιορισμό της φτώχειας;
-Είναι αλήθεια ότι η Ινδία πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά η ανάπτυξη ωφέλησε μόνο τους καπιταλιστές και τους πιο εύπορους. Γι’ αυτό η ινδική κοινωνία είναι πιο άνιση απ’ ό,τι υπήρξε στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε 122 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), ενώ πριν δέκα χρόνια είχαμε μόλις 13. Στην Ινδία τους 1,2 δισεκατομμυρίου, μόνο το 10% του πληθυσμού επωφελήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προφανώς πρόκειται για μεγάλο αριθμό, αφού το 10% είναι 120.000.000 άνθρωποι. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο 90%; Γι ‘αυτό εμείς λέμε ότι το ιδικό οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο. Ήδη τα τελευταία χρόνια ο ρυθμός ανάπτυξης έχεις πέσει από το 8% στο 4,5%, η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνεται, η αγροτική μένει στάσιμη, και οι συνθήκες ζωής των πιο φτωχών χειροτερεύουν. Η ανάπτυξη διατηρείται χάρη στην κατανάλωση των πιο πλούσιων και το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο που δρα στη χώρα. Δημιουργούνται έτσι φούσκες, που έχουν όμως ήδη αρχίσει να σπάνε. Η Ινδία δεν πρόκειται να επιστρέψει στους παλιούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γι’ αυτό η κυβέρνησης παίρνει μέτρα λιτότητας, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες. Δηλαδή και στην Ινδία επαναλαμβάνεται το σενάριο μιας κρίσης που προκαλείται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη χρηματιστοποίηση. Θα στραγγίξουν τον λαό για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, πράγμα που θα γεννήσει νέες αντιφάσεις και κοινωνικούς αγώνες.
-Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, πώς διαμορφώνεται η πολιτική ατζέντα του ΚΚΙ (Μ);
-Κατ’ αρχάς, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χάρη στους αγώνες των συνδικάτων και της Αριστεράς η Ινδία δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το δημόσιο είναι κυρίαρχο στον τραπεζικό τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε γλιτώσαμε τα χειρότερα της κρίσης τους 2008. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση έχει ανοίξει μόνο εν μέρει στους ιδιώτες. Έχουμε επίσης καταφέρει να διατηρηθούν ακόμα ορισμένες ρυθμίσεις στις ροές κεφαλαίων. Αν και γίνονται ιδιωτικοποιήσεις, οι σιδηρόδρομοι και η βιομηχανία χάλυβα παραμένουν στα χέρια του δημοσίου. Επιχειρούμε λοιπόν να διατηρήσουμε όσα έχουμε κατακτήσει, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκεί που έχουν προχωρήσει (όπως στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας), να διατηρήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες έξω από την αγορά, και , κυρίως, να προβάλουμε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο.
Πέρα όμως από την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, το άλλο μεγάλο μας πεδίο είναι η κοινωνική καταπίεση. Όπως γνωρίζετε , η Ινδία έχει ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου γίνονται διακρίσεις με βάση την κάστα, το φύλο ή το αν ένας πληθυσμός ανήκει στις ιθαγενικές φυλές. Αγωνιζόμαστε λοιπόν κόντρα στην καταπίεση και τις διακρίσεις, για να εμπεδωθεί η κοινωνική ισότητα.
-Και με τα πυρηνικά; Η Ινδία διαθέτει πια πυρηνικά όπλα. Ξέρω ότι έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η θέση του κόμματός σας;
-Αντιτεθήκαμε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ινδία. Η χώρα έκανε από παλιά χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά η απόκτηση πυρηνικών όπλων ήταν επιλογή του δεξιού BJP το 1998. Σήμερα καλούμε στο από κοινού με το Πακιστάν πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, και σε δεύτερο στάδιο την καταστροφή όσων τέτοιων όπλων ήδη υπάρχουν. Η υπόθεση όμως των πυρηνικών συνδέεται και με την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ινδία ως αντίβαρο στην Κίνα. Έτσι της επέτρεψαν να αποκτήσει πυρηνικά στο βαθμό που θα οικοδομούσε συμμαχία μαζί τους. Εμείς παραμένουμε λοιπόν σφοδρά αντίθετοι στην κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ινδία.
-Κλείνοντας, θα ήθελα να συζητήσουμε την μακροχρόνια αντιπαράθεση της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και το καυτό θέμα του Κασμίρ.
-Παρά τα προβλήματα που έχουμε με το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων Πακιστανών ισλαμιστών που διαπράττουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία, υποστηρίζουμε τον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών για τη βελτίωση των σχέσεων τους. Στο ίδιο το Πακιστάν οι δημοκρατικές δυνάμεις μια πολύ δύσκολοι μάχη εναντίον των ακραίων ισλαμιστών και των αντιδραστικών δυνάμεων. Είναι πολύ σημαντικό να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Όλα τα ανοιχτά ζητήματα, όπως το Κασμίρ, πρέπει να συζητηθούν. Στο εσωτερικό της Ινδίας, υποστηρίζουμε ότι το Κασμίρ έχει ένα ειδικό στάτους και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κρατίδια. Πρέπει να του δοθεί η μάξιμουμ αυτονομία. Ο διάλογος με το Πακιστάν μπορεί να οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτή πολιτική λύση για το Κασμίρ. Είμαστε αντίθετοι στον σωβινισμό που χρησιμοποιείται από τη Δεξιά για να στρέφει τους ινδουιστές ενάντια στη μουσουλμανική μειονότητα,
Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης
– See more at: http://left.gr/news/prakas-karat-oikonomiko-montelo-tis-indias-den-einai-viosimo#sthash.K7DC9pyZ.dpuf
Συναντήσαμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) στο περιθώριο του συνεδρίου «Σοσιαλισμός, Δημοκρατία και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη.
Ο Πρακάς Καράτ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Ινδίας στη δεκαετία του ’70. Το 2005 στο 18ο συνέδριο του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό) είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ινδίας, με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και 16 βουλευτές. Προήλθε από διάσπαση του φιλοσοβιετικού ΚΚΙ το 1964. Το 1966 καταδικάστηκε από την Κίνα κι έκτοτε ακολούθησε αυτόνομη πορεία
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μού πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα ολοκληρωθούν στα μέσα Μάη;
-Στην Ινδία έχουμε δύο βασικές συμμαχίες κομμάτων. Η μία είναι γύρω από το Κόμμα του Κογκρέσου, κι έχει την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Η άλλη σχηματίζεται γύρω από το δεξιό BJP (Μπαρατίγια Τζανάτα) και βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα αριστερά κόμματα, καθώς και τα τοπικά κόμματα. Εμείς μαχόμαστε ενάντια και στις δύο μεγάλες συμμαχίες γιατί και οι δύο εκπροσωπούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο βασικός στόχος μας είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής παρουσίας της Αριστεράς.
-Οι σύντροφοι σας λένε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις εν όψει των εκλογών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δυτική Βεγγάλη. Τι ακριβώς συμβαίνει;
-Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία από το 1952, όταν ψηφίστηκε μετά την Ανεξαρτησία το νέο Σύνταγμα. Η Αριστερά απέκτησε ισχυρές ρίζες σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Δυτική Βεγγάλη των 90 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκεί η Αριστερά κατάφερε να κερδίζει τις εκλογές για 34 χρόνια και να σχηματίζει την τοπική κυβέρνηση Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτών των τοπικών κυβερνήσεων της Αριστεράς ήταν η αγροτική μεταρρύθμιση χάρη στην οποία απέκτησαν γη οι ακτήμονες. Μιας και ο στόχος μας είναι η ενότητα τη Αριστεράς, δέκα αριστερά κόμματα (μεγάλα και μικρά) συμμαχήσαμε στο Αριστερό Μέτωπο, κάτω από την ομπρέλα του οποίου κατεβαίνουμε στις εκλογές.
Δυστυχώς , το 2011 χάσαμε τις τοπικές εκλογές για πρώτη φορά από το 1977. Παρά τις επιτυχίες των αριστερών κυβερνήσεων, εργαστήκαμε κάτω από ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο , στο οποίο οι τοπικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και το κεντρικό κράτος ελέγχει απόλυτα τις χρηματοδοτήσεις. Παλέψαμε ασταμάτητα ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, χωρίς όμως να καταφέρουμε πολλά. Η έλλειψη οικονομικών πόρων σε συνδυασμό με τη φθορά από τη μακροχρόνια διακυβέρνηση έκαναν τον κόσμο να θελήσει την αλλαγή.
Μετά την εκλογική μας ήττα, το Αριστερό Μέτωπο υφίσταται άγρια καταστολή. Από το Μάιο του 2011 εκατόν σαράντα εφτά σύντροφοί μας (συνδικαλιστές, αγροτοσυνδικαλιστές, μέλη κοινωνικών ενώσεων) έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικές αντικομμουνιστικές συμμορίες. Κάτω από την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου, η αστυνομία αδρανεί και δεν εφαρμόζει πλήρως το νόμο. Ωστόσο, παρά την καταστολή, έχουμε την πεποίθηση ότι θα ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος.
-Κάνατε λόγο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Ωστόσο η ινδική Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Έχουμε το ΚΚΙ (Μ), το ΚΚΙ, τα πολλά ΚΚ των ναξαλιτών (ΣτΜ: Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα έχει πάρει αυτό το όνομα του χωριού Ναξαλμπαρί της Δυτικής Βεγγάλης όπου το 1967 ξεκίνησε ένοπλη εξέγερση ). Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο;
-Σε εθνικό επίπεδο έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε την ενότητα μεταξύ τεσσάρων κομμάτων, τα οποία είναι τα ΚΚΙ (Μ), ΚΚΙ, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και το Προοδευτικό Μέτωπο (All India Forward Block). Με τους ναξαλίτες και τις άλλες αριστερές οργανώσεις συνεργαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο και στο μαζικό κίνημα. Εξαίρεση αποτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) που διεξάγει ακόμα ένοπλο αγώνα σε μερικές περιοχές. Με αυτό το κόμμα δεν έχουμε σχέσεις γιατί μας αντιμετωπίζει (όπως και άλλα αριστερά κόμματα) ως ταξικούς εχθρούς, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να δολοφονήσει μέλη μας.
-Επομένως, τουλάχιστον τα τέσσερα κόμματα θα έχετε ενοποιημένες λίστες στις εκλογές;
-Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αναλογική. Το σύστημα είναι πλειοψηφικό, οπότε αλληλοϋποστηριζόμαστε όπου είναι αυτό δυνατό.
-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η εικόνα της Ινδίας στα δυτικά ΜΜΕ. Δεν είναι πλέον η φτωχή τριτοκοσμική χώρα, αλλά μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ,κατάφερε ένα οικονομικό μπουμ, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%. Πώς κρίνετε εσείς το ινδικό οικονομικό μοντέλο; Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης οδήγησαν σε περιορισμό της φτώχειας;
-Είναι αλήθεια ότι η Ινδία πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά η ανάπτυξη ωφέλησε μόνο τους καπιταλιστές και τους πιο εύπορους. Γι’ αυτό η ινδική κοινωνία είναι πιο άνιση απ’ ό,τι υπήρξε στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε 122 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), ενώ πριν δέκα χρόνια είχαμε μόλις 13. Στην Ινδία τους 1,2 δισεκατομμυρίου, μόνο το 10% του πληθυσμού επωφελήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προφανώς πρόκειται για μεγάλο αριθμό, αφού το 10% είναι 120.000.000 άνθρωποι. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο 90%; Γι ‘αυτό εμείς λέμε ότι το ιδικό οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο. Ήδη τα τελευταία χρόνια ο ρυθμός ανάπτυξης έχεις πέσει από το 8% στο 4,5%, η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνεται, η αγροτική μένει στάσιμη, και οι συνθήκες ζωής των πιο φτωχών χειροτερεύουν. Η ανάπτυξη διατηρείται χάρη στην κατανάλωση των πιο πλούσιων και το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο που δρα στη χώρα. Δημιουργούνται έτσι φούσκες, που έχουν όμως ήδη αρχίσει να σπάνε. Η Ινδία δεν πρόκειται να επιστρέψει στους παλιούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γι’ αυτό η κυβέρνησης παίρνει μέτρα λιτότητας, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες. Δηλαδή και στην Ινδία επαναλαμβάνεται το σενάριο μιας κρίσης που προκαλείται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη χρηματιστοποίηση. Θα στραγγίξουν τον λαό για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, πράγμα που θα γεννήσει νέες αντιφάσεις και κοινωνικούς αγώνες.
-Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, πώς διαμορφώνεται η πολιτική ατζέντα του ΚΚΙ (Μ);
-Κατ’ αρχάς, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χάρη στους αγώνες των συνδικάτων και της Αριστεράς η Ινδία δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το δημόσιο είναι κυρίαρχο στον τραπεζικό τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε γλιτώσαμε τα χειρότερα της κρίσης τους 2008. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση έχει ανοίξει μόνο εν μέρει στους ιδιώτες. Έχουμε επίσης καταφέρει να διατηρηθούν ακόμα ορισμένες ρυθμίσεις στις ροές κεφαλαίων. Αν και γίνονται ιδιωτικοποιήσεις, οι σιδηρόδρομοι και η βιομηχανία χάλυβα παραμένουν στα χέρια του δημοσίου. Επιχειρούμε λοιπόν να διατηρήσουμε όσα έχουμε κατακτήσει, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκεί που έχουν προχωρήσει (όπως στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας), να διατηρήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες έξω από την αγορά, και , κυρίως, να προβάλουμε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο.
Πέρα όμως από την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, το άλλο μεγάλο μας πεδίο είναι η κοινωνική καταπίεση. Όπως γνωρίζετε , η Ινδία έχει ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου γίνονται διακρίσεις με βάση την κάστα, το φύλο ή το αν ένας πληθυσμός ανήκει στις ιθαγενικές φυλές. Αγωνιζόμαστε λοιπόν κόντρα στην καταπίεση και τις διακρίσεις, για να εμπεδωθεί η κοινωνική ισότητα.
-Και με τα πυρηνικά; Η Ινδία διαθέτει πια πυρηνικά όπλα. Ξέρω ότι έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η θέση του κόμματός σας;
-Αντιτεθήκαμε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ινδία. Η χώρα έκανε από παλιά χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά η απόκτηση πυρηνικών όπλων ήταν επιλογή του δεξιού BJP το 1998. Σήμερα καλούμε στο από κοινού με το Πακιστάν πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, και σε δεύτερο στάδιο την καταστροφή όσων τέτοιων όπλων ήδη υπάρχουν. Η υπόθεση όμως των πυρηνικών συνδέεται και με την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ινδία ως αντίβαρο στην Κίνα. Έτσι της επέτρεψαν να αποκτήσει πυρηνικά στο βαθμό που θα οικοδομούσε συμμαχία μαζί τους. Εμείς παραμένουμε λοιπόν σφοδρά αντίθετοι στην κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ινδία.
-Κλείνοντας, θα ήθελα να συζητήσουμε την μακροχρόνια αντιπαράθεση της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και το καυτό θέμα του Κασμίρ.
-Παρά τα προβλήματα που έχουμε με το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων Πακιστανών ισλαμιστών που διαπράττουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία, υποστηρίζουμε τον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών για τη βελτίωση των σχέσεων τους. Στο ίδιο το Πακιστάν οι δημοκρατικές δυνάμεις μια πολύ δύσκολοι μάχη εναντίον των ακραίων ισλαμιστών και των αντιδραστικών δυνάμεων. Είναι πολύ σημαντικό να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Όλα τα ανοιχτά ζητήματα, όπως το Κασμίρ, πρέπει να συζητηθούν. Στο εσωτερικό της Ινδίας, υποστηρίζουμε ότι το Κασμίρ έχει ένα ειδικό στάτους και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κρατίδια. Πρέπει να του δοθεί η μάξιμουμ αυτονομία. Ο διάλογος με το Πακιστάν μπορεί να οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτή πολιτική λύση για το Κασμίρ. Είμαστε αντίθετοι στον σωβινισμό που χρησιμοποιείται από τη Δεξιά για να στρέφει τους ινδουιστές ενάντια στη μουσουλμανική μειονότητα,
Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης
– See more at: http://left.gr/news/prakas-karat-oikonomiko-montelo-tis-indias-den-einai-viosimo#sthash.K7DC9pyZ.dpuf
Συναντήσαμε τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) στο περιθώριο του συνεδρίου «Σοσιαλισμός, Δημοκρατία και οράματα για τον 21ο αιώνα» που πραγματοποιήθηκε στο Χάιντεραμπαντ της Ινδίας από τις 7 έως τις 10 Μάρτη.
Ο Πρακάς Καράτ ήταν ένας από τους ιδρυτές της Φοιτητικής Ομοσπονδίας της Ινδίας στη δεκαετία του ’70. Το 2005 στο 18ο συνέδριο του κόμματος εξελέγη Γενικός Γραμματέας
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαρξιστικό) είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ινδίας, με πάνω από ένα εκατομμύριο μέλη και 16 βουλευτές. Προήλθε από διάσπαση του φιλοσοβιετικού ΚΚΙ το 1964. Το 1966 καταδικάστηκε από την Κίνα κι έκτοτε ακολούθησε αυτόνομη πορεία
Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να μού πείτε ποιοι είναι οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαρξιστικού) για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές που θα ολοκληρωθούν στα μέσα Μάη;
-Στην Ινδία έχουμε δύο βασικές συμμαχίες κομμάτων. Η μία είναι γύρω από το Κόμμα του Κογκρέσου, κι έχει την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή. Η άλλη σχηματίζεται γύρω από το δεξιό BJP (Μπαρατίγια Τζανάτα) και βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Πέραν αυτών, υπάρχουν τα αριστερά κόμματα, καθώς και τα τοπικά κόμματα. Εμείς μαχόμαστε ενάντια και στις δύο μεγάλες συμμαχίες γιατί και οι δύο εκπροσωπούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Ο βασικός στόχος μας είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής παρουσίας της Αριστεράς.
-Οι σύντροφοι σας λένε ότι το κόμμα αντιμετωπίζει σκληρές διώξεις εν όψει των εκλογών, ιδιαίτερα σε περιοχές όπως η Δυτική Βεγγάλη. Τι ακριβώς συμβαίνει;
-Έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία από το 1952, όταν ψηφίστηκε μετά την Ανεξαρτησία το νέο Σύνταγμα. Η Αριστερά απέκτησε ισχυρές ρίζες σε ορισμένες πολιτείες, όπως η Δυτική Βεγγάλη των 90 εκατομμυρίων κατοίκων. Εκεί η Αριστερά κατάφερε να κερδίζει τις εκλογές για 34 χρόνια και να σχηματίζει την τοπική κυβέρνηση Η μεγαλύτερη επιτυχία αυτών των τοπικών κυβερνήσεων της Αριστεράς ήταν η αγροτική μεταρρύθμιση χάρη στην οποία απέκτησαν γη οι ακτήμονες. Μιας και ο στόχος μας είναι η ενότητα τη Αριστεράς, δέκα αριστερά κόμματα (μεγάλα και μικρά) συμμαχήσαμε στο Αριστερό Μέτωπο, κάτω από την ομπρέλα του οποίου κατεβαίνουμε στις εκλογές.
Δυστυχώς , το 2011 χάσαμε τις τοπικές εκλογές για πρώτη φορά από το 1977. Παρά τις επιτυχίες των αριστερών κυβερνήσεων, εργαστήκαμε κάτω από ένα συγκεντρωτικό θεσμικό πλαίσιο , στο οποίο οι τοπικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες και το κεντρικό κράτος ελέγχει απόλυτα τις χρηματοδοτήσεις. Παλέψαμε ασταμάτητα ενάντια στην κεντρική κυβέρνηση, χωρίς όμως να καταφέρουμε πολλά. Η έλλειψη οικονομικών πόρων σε συνδυασμό με τη φθορά από τη μακροχρόνια διακυβέρνηση έκαναν τον κόσμο να θελήσει την αλλαγή.
Μετά την εκλογική μας ήττα, το Αριστερό Μέτωπο υφίσταται άγρια καταστολή. Από το Μάιο του 2011 εκατόν σαράντα εφτά σύντροφοί μας (συνδικαλιστές, αγροτοσυνδικαλιστές, μέλη κοινωνικών ενώσεων) έχουν δολοφονηθεί από παρακρατικές αντικομμουνιστικές συμμορίες. Κάτω από την επιρροή του κυβερνώντος κόμματος του Κογκρέσου, η αστυνομία αδρανεί και δεν εφαρμόζει πλήρως το νόμο. Ωστόσο, παρά την καταστολή, έχουμε την πεποίθηση ότι θα ξανακερδίσουμε το χαμένο έδαφος.
-Κάνατε λόγο για την ανάγκη ενότητας της Αριστεράς. Ωστόσο η ινδική Αριστερά παραμένει κατακερματισμένη. Έχουμε το ΚΚΙ (Μ), το ΚΚΙ, τα πολλά ΚΚ των ναξαλιτών (ΣτΜ: Το μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα έχει πάρει αυτό το όνομα του χωριού Ναξαλμπαρί της Δυτικής Βεγγάλης όπου το 1967 ξεκίνησε ένοπλη εξέγερση ). Υπάρχει η πιθανότητα οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου της Αριστεράς σε εθνικό επίπεδο;
-Σε εθνικό επίπεδο έχουμε καταφέρει να οικοδομήσουμε την ενότητα μεταξύ τεσσάρων κομμάτων, τα οποία είναι τα ΚΚΙ (Μ), ΚΚΙ, Επαναστατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, και το Προοδευτικό Μέτωπο (All India Forward Block). Με τους ναξαλίτες και τις άλλες αριστερές οργανώσεις συνεργαζόμαστε σε τοπικό επίπεδο και στο μαζικό κίνημα. Εξαίρεση αποτελεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (Μαοϊκό) που διεξάγει ακόμα ένοπλο αγώνα σε μερικές περιοχές. Με αυτό το κόμμα δεν έχουμε σχέσεις γιατί μας αντιμετωπίζει (όπως και άλλα αριστερά κόμματα) ως ταξικούς εχθρούς, φτάνοντας στο σημείο ακόμα και να δολοφονήσει μέλη μας.
-Επομένως, τουλάχιστον τα τέσσερα κόμματα θα έχετε ενοποιημένες λίστες στις εκλογές;
-Η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση δεν είναι αναλογική. Το σύστημα είναι πλειοψηφικό, οπότε αλληλοϋποστηριζόμαστε όπου είναι αυτό δυνατό.
-Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει η εικόνα της Ινδίας στα δυτικά ΜΜΕ. Δεν είναι πλέον η φτωχή τριτοκοσμική χώρα, αλλά μια ανερχόμενη παγκόσμια δύναμη που χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ,κατάφερε ένα οικονομικό μπουμ, με ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 8%. Πώς κρίνετε εσείς το ινδικό οικονομικό μοντέλο; Οι μεγάλοι ρυθμοί ανάπτυξης οδήγησαν σε περιορισμό της φτώχειας;
-Είναι αλήθεια ότι η Ινδία πέτυχε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης. Αλλά η ανάπτυξη ωφέλησε μόνο τους καπιταλιστές και τους πιο εύπορους. Γι’ αυτό η ινδική κοινωνία είναι πιο άνιση απ’ ό,τι υπήρξε στο παρελθόν. Σήμερα έχουμε 122 δισεκατομμυριούχους (σε δολάρια), ενώ πριν δέκα χρόνια είχαμε μόλις 13. Στην Ινδία τους 1,2 δισεκατομμυρίου, μόνο το 10% του πληθυσμού επωφελήθηκε από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Προφανώς πρόκειται για μεγάλο αριθμό, αφού το 10% είναι 120.000.000 άνθρωποι. Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο 90%; Γι ‘αυτό εμείς λέμε ότι το ιδικό οικονομικό μοντέλο δεν είναι βιώσιμο. Ήδη τα τελευταία χρόνια ο ρυθμός ανάπτυξης έχεις πέσει από το 8% στο 4,5%, η βιομηχανική παραγωγή επιβραδύνεται, η αγροτική μένει στάσιμη, και οι συνθήκες ζωής των πιο φτωχών χειροτερεύουν. Η ανάπτυξη διατηρείται χάρη στην κατανάλωση των πιο πλούσιων και το ξένο χρηματιστικό κεφάλαιο που δρα στη χώρα. Δημιουργούνται έτσι φούσκες, που έχουν όμως ήδη αρχίσει να σπάνε. Η Ινδία δεν πρόκειται να επιστρέψει στους παλιούς ρυθμούς ανάπτυξης. Γι’ αυτό η κυβέρνησης παίρνει μέτρα λιτότητας, περικόπτοντας τις κοινωνικές δαπάνες. Δηλαδή και στην Ινδία επαναλαμβάνεται το σενάριο μιας κρίσης που προκαλείται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τη χρηματιστοποίηση. Θα στραγγίξουν τον λαό για να διατηρήσουν τα κέρδη τους, πράγμα που θα γεννήσει νέες αντιφάσεις και κοινωνικούς αγώνες.
-Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, πώς διαμορφώνεται η πολιτική ατζέντα του ΚΚΙ (Μ);
-Κατ’ αρχάς, προσπαθούμε να αναχαιτίσουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χάρη στους αγώνες των συνδικάτων και της Αριστεράς η Ινδία δεν έχει ακόμα ενσωματωθεί πλήρως στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές. Το δημόσιο είναι κυρίαρχο στον τραπεζικό τομέα. Γι’ αυτό άλλωστε γλιτώσαμε τα χειρότερα της κρίσης τους 2008. Ομοίως, η κοινωνική ασφάλιση έχει ανοίξει μόνο εν μέρει στους ιδιώτες. Έχουμε επίσης καταφέρει να διατηρηθούν ακόμα ορισμένες ρυθμίσεις στις ροές κεφαλαίων. Αν και γίνονται ιδιωτικοποιήσεις, οι σιδηρόδρομοι και η βιομηχανία χάλυβα παραμένουν στα χέρια του δημοσίου. Επιχειρούμε λοιπόν να διατηρήσουμε όσα έχουμε κατακτήσει, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εκεί που έχουν προχωρήσει (όπως στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας), να διατηρήσουμε τις δημόσιες υπηρεσίες έξω από την αγορά, και , κυρίως, να προβάλουμε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο.
Πέρα όμως από την αντίσταση στο νεοφιλελευθερισμό, το άλλο μεγάλο μας πεδίο είναι η κοινωνική καταπίεση. Όπως γνωρίζετε , η Ινδία έχει ένα περίπλοκο κοινωνικό σύστημα, στο πλαίσιο του οποίου γίνονται διακρίσεις με βάση την κάστα, το φύλο ή το αν ένας πληθυσμός ανήκει στις ιθαγενικές φυλές. Αγωνιζόμαστε λοιπόν κόντρα στην καταπίεση και τις διακρίσεις, για να εμπεδωθεί η κοινωνική ισότητα.
-Και με τα πυρηνικά; Η Ινδία διαθέτει πια πυρηνικά όπλα. Ξέρω ότι έχετε ασχοληθεί πολύ με αυτό το θέμα. Ποια είναι αυτή τη στιγμή η θέση του κόμματός σας;
-Αντιτεθήκαμε στην απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Ινδία. Η χώρα έκανε από παλιά χρήση της πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, αλλά η απόκτηση πυρηνικών όπλων ήταν επιλογή του δεξιού BJP το 1998. Σήμερα καλούμε στο από κοινού με το Πακιστάν πάγωμα των πυρηνικών εξοπλισμών, και σε δεύτερο στάδιο την καταστροφή όσων τέτοιων όπλων ήδη υπάρχουν. Η υπόθεση όμως των πυρηνικών συνδέεται και με την αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της χώρας και την προσέγγιση με τις ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ θέλουν να χρησιμοποιήσουν την Ινδία ως αντίβαρο στην Κίνα. Έτσι της επέτρεψαν να αποκτήσει πυρηνικά στο βαθμό που θα οικοδομούσε συμμαχία μαζί τους. Εμείς παραμένουμε λοιπόν σφοδρά αντίθετοι στην κατοχή πυρηνικών όπλων από την Ινδία.
-Κλείνοντας, θα ήθελα να συζητήσουμε την μακροχρόνια αντιπαράθεση της Ινδίας με το Πακιστάν, καθώς και το καυτό θέμα του Κασμίρ.
-Παρά τα προβλήματα που έχουμε με το Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένων των ακραίων Πακιστανών ισλαμιστών που διαπράττουν τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ινδία, υποστηρίζουμε τον διάλογο μεταξύ των δύο χωρών για τη βελτίωση των σχέσεων τους. Στο ίδιο το Πακιστάν οι δημοκρατικές δυνάμεις μια πολύ δύσκολοι μάχη εναντίον των ακραίων ισλαμιστών και των αντιδραστικών δυνάμεων. Είναι πολύ σημαντικό να ομαλοποιηθούν οι σχέσεις των δύο χωρών. Όλα τα ανοιχτά ζητήματα, όπως το Κασμίρ, πρέπει να συζητηθούν. Στο εσωτερικό της Ινδίας, υποστηρίζουμε ότι το Κασμίρ έχει ένα ειδικό στάτους και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται όπως τα άλλα κρατίδια. Πρέπει να του δοθεί η μάξιμουμ αυτονομία. Ο διάλογος με το Πακιστάν μπορεί να οδηγήσει σε αμοιβαία αποδεκτή πολιτική λύση για το Κασμίρ. Είμαστε αντίθετοι στον σωβινισμό που χρησιμοποιείται από τη Δεξιά για να στρέφει τους ινδουιστές ενάντια στη μουσουλμανική μειονότητα,
Τη συνέντευξη πήρε ο Γιάννης Αλμπάνης
– See more at: http://left.gr/news/prakas-karat-oikonomiko-montelo-tis-indias-den-einai-viosimo#sthash.K7DC9pyZ.dpuf
Περισσότερα
Πρόσφατα σχόλια