Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Γενάρη του 2023.
Τι θα πρέπει να κρατήσουμε από την τριήμερη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης;
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν απολύτως αναμενόμενο. Έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολο να έχει απώλειες η εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία σε ανάλογες κοινοβουλευτικές διαδικασίες.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Γενάρτη του 2023.
Η ελληνική πολιτική σκηνή ουδέποτε κέρδισε το γενικό θαυμασμό για τη σοβαρότητα και τον ορθολογισμό της. Κατά καιρούς, ο δημόσιος διάλογος έχει ασχοληθεί με εξωφρενικά ζητήματα, τα οποία είναι να απορείς πώς μπορεί να έχουν συζητηθεί με σοβαρό τρόπο και όχι ως ανέκδοτα. Σε αυτήν την κατηγορία των εξωφρενικών ζητημάτων ανήκει ασφαλώς και η κουβέντα που έχει ανοίξει σχετικά με το αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχει γίνει… ΣΥΡΙΖΑ -ναι, καλά διαβάσατε.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Γενάρη του 2ο23
Οι καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων ωρών στο πεδίο των υποκλοπών αποδεικνύουν ότι δεν αντιμετωπίζουμε απλώς ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα των τελευταίων δεκαετιών, αλλά μια πραγματική εκτροπή από τη συνήθη λειτουργία μιας φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας.
Δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με κάποιο (παρα)κρατικό κύκλωμα εντός κι εκτός των μυστικών υπηρεσιών που παραβιάζει βασικά ατομικά δικαιώματα, όπως το απόρρητο των επικοινωνιών. Ούτε πρόκειται απλώς για μια περίπτωση κατάχρησης εξουσίας, από τις πολλές που έχουμε ζήσει από το 1974.
Η επίσημη παρακολούθηση από τις μυστικές υπηρεσίες πολιτικών, στρατιωτικών και δημοσιογράφων, δεν μπορεί να έχει λάβει χώρα παρά μόνο με εντολή του Μεγάρου Μαξίμου. Πρόκειται για πρακτική που έρχεται σε σύγκρουση με τον σκληρό πυρήνα του συντάγματος και οδηγεί σε μια νέα μορφή της “καχεκτικής δημοκρατίας” της μετεμφυλιακής περιόδου. Μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας δηλαδή που έχει εγκλωβιστεί στο τέλμα του του αυταρχισμού, του καθεστωτισμού, της ενός ανδρός Αρχής.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Γενάρη του 2023.
Μιλώντας στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι η Ελλάδα γυρίζει σελίδα. Το κλισέ σε αυτήν την περίπτωση διαθέτει περιγραφική ακρίβεια, μόνο που δεν έχει το νόημα που του αποδίδει ο πρωθυπουργός. Η Ελλάδα όντως γυρίζει σελίδα. Το γύρισμα όμως της σελίδας γίνεται προς τα πίσω. Πρόκειται για μια επιστροφή στο παρελθόν το οποίο (νομίζαμε ότι) είχαμε αφήσει πίσω με τη Μεταπολίτευση, το παρελθόν της «καχεκτικής δημοκρατίας».
Υπενθυμίζεται ότι με τον όρο «καχεκτική δημοκρατία» ο σπουδαίος Ηλίας Νικολακόπουλος έχει συνοψίσει το χαρακτήρα του μετεμφυλιακού καθεστώτος. Ενός καθεστώτος το οποίο ενώ τυπικά επρόκειτο για μια βασιλευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία, εντούτοις, στην πράξη χαρακτηριζόταν από τις πραξικοπηματικές αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις του Παλατιού και τις βάναυσες διώξεις σε βάρος της Αριστεράς.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Γενάρη του 2023.
Γενικά, δύσκολα μπορεί να πειστεί κανείς ότι δεν έχει κομματική σκοπιμότητα οποιαδήποτε εκλογική ρύθμιση έρχεται λίγο πριν στηθούν οι κάλπες. Ειδικά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι προφανές ότι αυτό που βάρυνε στην απόφασή της να φέρει τη ρύθμιση τώρα, 3,5 χρόνια από την ανάληψη της διακυβέρνησης, είναι τα δημοσκοπικά ευρήματα, τα οποία δείχνουν ότι το ναζιστικό μόρφωμα του Κασιδιάρη κόβει ψήφους από τη Νέα Δημοκρατία.
Το γεγονός δεν εκπλήσσει. Μια κυβέρνηση που πολιτεύεται διαρκώς με βάσει έναν ακραίο ψηφοθηρικό λαϊκισμό, αντιμετωπίζει με τον ίδιο τυχοδιωκτικό και ανεύθυνο τρόπο το κρίσιμο ζήτημα της αντιμετώπισης του φασισμού.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Γενάρη του 2023.
Η κηδεία κάθε ανθρώπου χρήζει γενικού σεβασμού ακόμα και στις περιπτώσεις που ο αποθανών έχει προκαλέσει σοβαρή βλάβη στο κοινωνικό σύνολο. Πρόκειται για προαιώνια ηθική επιταγή, στην οποία μια πολιτισμένη κοινωνία πρέπει να παραμένει πιστή. Ωστόσο, όταν μια κηδεία μετατρέπεται σε πολιτικό γεγονός, όχι απλώς δικαιούμαστε, αλλά οφείλουμε να την κρίνουμε πολιτικά.
Η κηδεία του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ καταφανώς εμπίπτει στην κατηγορία της κηδείας-πολιτικού γεγονότος. Οι εικόνες που μεταδίδει live η δημόσια τηλεόραση (φευ!) πιστοποιούν ότι δεν έχουμε να κάνουμε με την κηδεία ενός ιδιώτη, αλλά με μια οργανωμένη πολιτική εκδήλωση, με τα συνθήματα, τις σημαίες και τους πολιτικούς συμβολισμούς της μοναρχίας.
Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Αυγή τον Γενάρη του 2023.
Ο Μπαλζάκ και η λίστα Πέτσα
«Μια εφημερίδα εξοπλισμένη με διακόσια ή τριακόσια γερά φράγκα ιδρύθηκε πρόσφατα, με σκοπό να σταθεί σαν αντιπολίτευση που θα ικανοποιεί τους δυσαρεστημένους, χωρίς να βλαφτεί η εθνική κυβέρνηση του βασιλιά-πολίτη».[1]
Αργά το μεσημέρι, Παραμονή Πρωτοχρονιάς, την ώρα που πας να πληρώσεις στο ταμείο του βιβλιοπωλείου τα δώρα της τελευταίας στιγμής, παίρνεις παρορμητικά και τον Μπαλζάκ που είναι στον πάγκο, ας πούμε ως εορταστικό δωράκι στον εαυτό σου ∙ κι είναι η παρορμητική αγορά της τελευταίας στιγμής, αυτή που θα σου φτιάξει το κέφι τις κάπως μελαγχολικές μέρες που ακολουθούν την Πρωτοχρονιά.
Το «Μαγικό δέρμα» είναι μια συναρπαστική ιστορία -όπως άλλωστε είναι γενικά τα μυθιστορήματα του Μπαλζάκ. Ταυτόχρονα, συνιστά ένα διεισδυτικό σχόλιο στη γαλλική κοινωνία που αναδύθηκε μέσα από στην επανάσταση του Ιουλίου του 1830 ∙ τόσο διεισδυτικό που διαπερνάει την επιφάνεια της συγκεκριμένης ιστορικής συγκυρίας, για να φτάσει στα διαχρονικά θεμέλια της αστικής κοινωνίας -όπως άλλωστε συμβαίνει γενικά με τα μυθιστορήματα του Μπαλζάκ.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Δεκέμβρη του 2022.
«Ένα τυχαίο γεγονός
μια νύχτα με αστέρια
που βρέθηκε αναρχικός
σε λάθος μπάτσου χέρια».
Δεν συμβαίνει συχνά μια θεατρική παράσταση να μετατρέπεται σε γεγονός για την πόλη. Όταν αυτό συμβεί, ο σχολιασμός της παράστασης ξεφεύγει από τα όρια των καθ’ ύλην αρμοδίων του πολιτιστικού ρεπορτάζ. Και αυτή είναι η περίπτωση του «Τυχαίου θάνατου ενός αναρχικού», που παίζεται στο θέατρο Γκλόρια.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Γενάρη του 2023.
Η γνωμοδότηση Ντογιάκου για τις υποκλοπές σηματοδοτεί μια από τις πιο σκοτεινές ώρες της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ένα μείζον σκάνδαλο κατάχρησης εξουσίας πυροδοτεί μια αλυσίδα παραβιάσεων του συντάγματος που αποσκοπούν στη συγκάλυψη των ενόχων, με ορατό το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε σε μια πρωτοφανή θεσμική κρίση αναφορικά με τα όρια των Ανεξάρτητων Αρχών και της.
Δημοσιεύτηκε στην Εποχή των Βιβλίων τον Γενάρη του 2023.
«Στις 12 Ιουλίου του 1789 –ἡμέρα Κυριακή– ένας νεαρός, δικηγόρος δίχως πελατεία, πού ζητοῦσε ἀκόμα λεφτά ἀπό τόν πατέρα του, βγαίνει ἀπό ἕνα καφενείο (café de Foy) καί πηδάει ἐπάνω σ” ἕνα τραπέζι (στόν κῆπο του Palais Royal, στο Παρίσι). «Ολοι οι τακτικοί θαμῶνες τῶν καφενείων τον φώναζαν μέ τό μικρό του όνομα. Ηταν ὁ Κάμιλλος Ντεμουλέν (Camille Desmoulins). […] Κρατώντας στο χέρι ένα πιστόλι, βγάζει λόγο σέ ὅσους συγκεντρώθηκαν γύρω του. Επιβεβαιώνει […] ὅτι ὁ βασιλιάς ἀπέλυσε τόν ύπουργό Νεκκέρ (Necker), λέει ὅτι αὐτό εἶναι κακό σημάδι, ὅτι προετοιμάζεται μιά νύχτα ΄Αγίου Βαρθολομαίου γιά τούς πατριῶτες, καί – ἐνῶ οἱ συγκεντρωμένοι γύρω του φθάνουν στις ἕξη χιλιάδες (σ” αυτό τόν ἀριθμό τούς υπολόγισε ὁ ἴδιος) – ύψώνει ἀκόμα περισσότερο τή φωνή του καί κραυγάζει: «Στα όπλα» («Aux armes»!) Τα πλήθη ὁρμούν στους δρόμους, τραγουδώντας».[1]
Πρόσφατα σχόλια