Month: Ιουλίου 2020
Διαδηλώσεις: Οι τέσσερις στόχοι του νέου νόμου
Δημοσιεύτηκε στην Εποχή.
Από την Πέμπτη το βράδυ το νομοσχέδιο Χρυσοχοΐδη που επιβάλλει δρακόντειους περιορισμούς στο δικαίωμα στη διαδήλωση, είναι νόμος του κράτους. Όπως του… «άρμοζε», το νομοσχέδιο ψηφίστηκε εν μέσω δακρυγόνων, επιθέσεων των ΜΑΤ και συλλήψεων στο σωρό. Όλα δείχνουν ότι πλέον μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου οι οργανώσεις του κινήματος θα υπερασπιστούν έμπρακτα το δικαίωμα στη διαδήλωση δια της πολιτικής ανυπακοής στο νέο νόμο.
Η Ιωάννα Τούνη κι υπόκοσμος του διαδικτύου
Τις τελευταίες ώρες συζητιέται έντονα στα social media η δημόσια τοποθέτηση της Ιωάννας Τούνη. Η κ. Τούνη η οποία είναι μοντέλο, μίλησε με θάρρος για την πολύ μεγάλη ταλαιπωρία και τον πόνο που έχει υποστεί από τη δημοσιοποίηση ενός προσωπικού της βίντεο. Είπε ακόμα πόσο δύσκολο είναι να απαλλαχτεί από αυτό, αφού κατά καιρούς επανέρχεται στο διαδίκτυο.
Η Αγία Σοφία και οι εμποράκοι του πατριωτισμού
Πολλά μπορεί να πει κανείς σχετικά νε τους γνωστούς εμποράκους του πατριωτισμού που κραυγάζουν για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Θα μπορούσε να κάνει λόγο για τις συνεχείς παπάτζες περί «απομονωμένου Ερντογάν» λόγω του…. άξονα με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, για τον τρόπο που έχουν αντιμετωπιστεί τα οθωμανικά μνημεία της Ελλάδας, καθώς και για τις δυσκολίες των μουσουλμάνων της Αθήνας στην άσκηση της λατρείας τους. Κυρίως όμως θα μπορούσε να πει κανείς ότι αν η Αγιασοφιά είναι ελληνοτουρκικό ζήτημα, μια χαρά μπορεί να γίνει τζαμί, αφού η Τουρκία είναι κυρίαρχο κράτος και το ζήτημα δεν υπάγεται στις διμερείς συνθήκες.
Η στρατηγική αμηχανία του ΚΙΝΑΛ
Μερικές σκέψεις για τη συζήτηση στη Βουλή για την ερώτηση της Γεννηματά αναφορικά με οικονομία.
Νομίζω ότι ο Μητσοτάκης νίκησε κατά κράτος για δύο λόγους:
Πρώτον, είχε καθαρό επιχείρημα, ενώ η Γεννηματά δεν είχε. Δεν μπορείς ταυτοχρόνως να κάνεις αντιπολίτευση από «σοσιαδημοκρατική» σκοπιά και να εγκαλείς τον Μητσοτάκη για το… αντιμνημονιακό παρελθόν της ΝΔ επί Σαμαρά. Οι αντιφάσεις και η στρατηγική αμηχανία του ΚΙΝΑΛ δεν αφορούν μόνο την οικονομία, αλλά χαρακτηρίζουν συνολικά την πολιτική γραμμή του. Συμπυκνώνονται στο σύνθημα «ούτε ΝΔ, ούτε ΣΥΡΙΖΑ». Ένα κόμμα όμως καθορίζεται πάντα θετικά με βάση την προγραμματική πρότασή του και όχι αρνητικά με βάση την προγραμματική πρόταση των άλλων κομμάτων. Το «ούτε-ούτε» πρέπει να προκύπτει ως συμπέρασμα από τον ίδιο τον πολίτη όταν ακούει τη θέση σου. Εν προκειμένω, το ΚΙΝΑΛ δεν είναι «ούτε ΝΔ, ούτε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «ολίγον ΝΔ και ολίγον ΣΥΡΙΖΑ».
Πρόσφατα σχόλια