Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Ιούνιο του 2023.
Όσο περνούν οι ώρες, πληθαίνουν τα ερωτήματα για τι έπραξε και τι δεν έπραξε το Λιμενικό στο πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου. Είναι προφανές (θα έπρεπε να είναι) ότι τα ΜΜΕ δεν είναι δικαστήρια και οι δημοσιογράφοι δεν είναι δικαστές. Είναι όμως εξίσου προφανές (θα έπρεπε να είναι) ότι αποτελεί ύψιστο καθήκον των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ να αναζητήσουν τη αλήθεια για την πιο φοβερή ναυτική τραγωδία των τελευταίων ετών. Το οφείλουμε στους εκατοντάδες νεκρούς, το οφείλουμε στους συγγενείς τους, το οφείλουμε στους εαυτούς μας, στο βαθμό που θέλουμε να ζούμε σε ένα κράτος δικαίου. Πόσο μάλλον όταν είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού οι αντιφάσεις και τα κενά σε όσα ισχυρίζονται οι αρμόδιες Αρχές.
Η βοήθεια
Το πρώτο ερώτημα έχει να κάνει με το γιατί το Λιμενικό δεν επενέβη προκειμένου να αποτραπεί η τραγωδία. Η επίσημη θέση είναι ότι ρωτήθηκε ο πλοίαρχος του σαπιοκάραβου και αρνήθηκε τη συνδρομή του Λιμενικού. Όντως, ισχύει ότι μια χώρα δεν μπορεί να επέμβει σε σκάφος που πλέει στην περιοχή δικαιοδοσίας της σε ό,τι αφορά την έρευνα και διάσωση, όταν αυτό το σκάφος αρνείται τη βοήθεια.
Ωστόσο, υπάρχουν εξαιρέσεις όταν ένα σκάφος βρίσκεται σε κίνδυνο. Οι δημοσιευμένες φωτογραφίες από το σαπιοκάραβο με τους στοιβαγμένους ανθρώπους, αποδεικνύουν ότι ήταν ορατός ο κίνδυνος για τη ζωή εκατοντάδων ανθρώπων. Επιπλέον, ο καπετάνιος που αρνήθηκε τη βοήθεια, δεν μπορεί παρά να ήταν μέλος του κυκλώματος διακίνησης, οπότε είχε κάθε λόγο να απορρίψει τη συνδρομή του Λιμενικού αφού αυτή θα οδηγούσε στη σύλληψή του. Επιβάτες του πλοίου ζήταγαν απελπισμένα βοήθεια επί δεκαεννιά ώρες (από το πρωί της Τρίτης έως το βράδυ της Τετάρτης), όπως προκύπτει από τις καταγεγραμμένες συνομιλίες τους με την ακτιβίστρια Ναουάλ Σουφί της οργάνωσης Alarm Phone, οι οποίες μάλιστα ήταν σε γνώση των Αρχών.
Αν ανθρώπινες ζωές διατρέχουν κίνδυνο, το Λιμενικό δεν έχει απλώς δικαίωμα, αλλά καθήκον να επέμβει. Δικαίωμα επέμβασης υπάρχει και όταν σε ένα πλοίο διαπράττονται εγκλήματα. Στο σαπιοκάραβο διαπραττόταν έγκλημα, η διακίνηση ανθρώπων.
Γιατί λοιπόν δεν επενέβη το Λιμενικό;
Το σκοινί
Προκαλούνται επίσης μεγάλες απορίες από τις αντιφατικές τοποθετήσεις σχετικά με το αν το σαπιοκάραβο είχε δεθεί με σκοινί στο σκάφος του Λιμενικού που το επόπτευε.
Στις αρχικές ανακοινώσεις του Λιμενικού δεν αναφερόταν τίποτα για σκοινί.
Στη συνέχεια, επιζήσαντες του ναυαγίου κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους με τον Αλέξη Τσίπρα είπαν ότι το σκάφος του Λιμενικού επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σαπιοκάραβο.
Μια άλλη εκδοχή διαβάσαμε στο ρεπορτάζ της Καθημερινής: «Οι άνδρες του Λιμενικού μάλιστα χρησιμοποίησαν ένα σχοινί προκειμένου, όπως αναφέρουν, να προσδέσουν στο αλιευτικό και να ελέγξουν τις συνθήκες που επικρατούσαν στο εσωτερικό του. Ορισμένοι από τους επιβαίνοντες, ωστόσο, που συνέχιζαν να αντιδρούν στην προοπτική μεταφοράς τους στην Ελλάδα αντί της Ιταλίας φέρονται να έλυσαν το σχοινί προκειμένου να συνεχίσουν την πορεία τους με ρότα προς Βορρά».
Το πρωί της Παρασκευής ο Νίκος Αλεξίου, εκπρόσωπος Τύπου του Λιμενικο δήλωσε ότι «δεν έγινε καμία προσπάθεια πρόσδεσης του σκάφους».
Λίγο μετά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Σιακαντάρης δήλωσε ότι όντως είχε δεθεί το σαπιοκάραβο με το σκάφος του Λιμενικού.
Τέλος, εκδόθηκε η εξής ανακοίνωση από το Λιμενικό:
«Τρεις ώρες περίπου νωρίτερα από τη βύθιση του Α/Κ σκάφους, το Παράκτιο Περιπολικό σκάφος Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. προσέγγισε και έριξε ένα μικρό κάβο στο Α/Κ προκειμένου να διαπιστώσει την υφιστάμενη κατάσταση του σκάφους και των επιβαινόντων Αυτή η διαδικασία διήρκησε λίγα λεπτά και εν συνεχεία αφού λύθηκε ο μικρός κάβος από ίδιους τους μετανάστες το ΠΠΛΣ απομακρύνθηκε και παρακολουθούσε το Α/Κ από κοντινή απόσταση».
Γιατί όμως όχι μόνο δεν το είχαν πει από την αρχή, αλλά ο εκπρόσωπος το διέψευδε κιόλας;
Οι κάμερες
Ακόμα, προκαλεί απορία η δήλωση του εκπροσώπου του Λιμενικού ότι δεν ήταν ενεργοποιημένη η κάμερα στο σκάφος που επιχειρούσε στα ανοιχτά της Πύλου. Αναμφίβολα το βίντεο θα έριχνε φως στις συνθήκες του ναυαγίου. Με ποια λογική δεν καταγράφηκε μια τέτοιας σημασία επιχείρηση;
Μεγάλα τα ερωτήματα που περιμένουν απαντήσεις.
Γιάννης Αλμπάνης