Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Ιανουάριο του 20024.
Και ρατσιστές και ηλίθιοι… Αυτές οι τέσσερις λέξεις αρκούν για να χαρακτηρίσουν τον εσμό που βομβάρδισε με χυδαιότητες τα social για το κοριτσάκι με το οποίο Χάρης Δούκας υποδέχτηκε το 2024 στο Σύνταγμα.
Οι κατ’ επάγγελμα χυδαιολόγοι του διαδικτύου έριξαν τη ρατσιστική χολή τους, θεωρώντας ότι το κοριτσάκι που στεκόταν δίπλα από τον νέο δήμαρχο Αθηναίων καταγόταν από την Παλαιστίνη. Κατήγγειλαν τον Δούκα για το ότι διάλεξε να έχει δίπλα του ένα «ξένο» παιδί και μάλιστα από την Παλαιστίνη, λες και δεν θα ήταν πράξη ευαισθησίας να εκφραστεί με αυτόν τον τρόπο η ευχή για ειρήνη στη Μέση Ανατολή, λες και δεν ήταν μια εικόνα αισιοδοξίας για τη νέα χρονιά η παρουσία του παιδιού στο πλευρό του δημάρχου.
Παραδοσιακά ο ρατσισμός συνοδεύει την ανοησία, κάτι που αποδείχθηκε εκ νέου με την πρωτοχρονιάτικη γιορτή του Συντάγματος. Έτσι το «παιδί από την Παλαιστίνη» τελικά είναι η κορούλα των Γαλακτερού και Ζαμπέτογλου. Δημιουργήθηκε δηλαδή ένα ολόκληρο θέμα από το τίποτα, επειδή οι διάφοροι φωστήρες της εθνικοφροσύνης θεώρησαν ότι ένα μελαχρινό κορίτσι δεν μπορεί παρά να είναι από την Παλαιστίνη, αφού ορισμένοι στο πλήθος του Συντάγματος ανέμιζαν παλαιστινιακές σημαίες -ως γνωστόν, γενικά οι Έλληνες είμαστε ξανθοί και γαλανομάτηδες.
Το ότι έγινε θέμα για το κορίτσι από την Παλαιστίνη που δεν ήταν από την Παλαιστίνη, δείχνει με ενάργεια τι ακριβώς σημαίνει κυριαρχία της κουλτούρας των fake news στον διαδικτυακό δημόσιο χώρο. Δείχνει επίσης την (εχθρική) σχέση που έχουν με τη σοβαρότητα και τη αλήθεια οι φωστήρες της εθνικοφροσύνης.
Η στοχοποίηση
Το όλο ζήτημα θα ήταν ένα ακόμα σοσιαλμιντιακό σούργελο σχετικά περιορισμένης πολιτικής σημασίας, αν δεν εντασσόταν σε μια συνολική προσπάθεια στοχοποίησης του Χάρη Δούκα από το σύστημα Μητσοτάκη. Ο δήμαρχος δεν κατηγορήθηκε μόνο για το κορίτσι από την Παλαιστίνη που δεν ήταν από την Παλαιστίνη, αλλά και γιατί οι ακτιβιστές ανέμιζαν στη γιορτή του Συντάγματος παλαιστινιακές σημαίες. Λες και οι Παλαιστίνιοι πρέπει να αφήσουν τον Ισραήλ να τους εξοντώσει χωρίς να διαμαρτύρονται, λες και ο δήμαρχος θα έπρεπε να φωνάξει την αστυνομία να πλακώσει τους συγκεντρωμένους για να εξελιχθεί η πρωτοχρονιάτικη φιέστα σε άνευ προηγουμένου μπάχαλο -το ξαναλέμε: οι φωστήρες εκτός από ακραία αντιδραστικοί είναι και εκκωφαντικά ανόητοι.
Το πράγμα γίνεται ακόμα χειρότερο από το ότι το διαδικτυακό στήσιμο του Δούκα δεν έγινε από τα γνωστά ακροδεξιά τρολάκια, αλλά από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας τόσο στα ΜΜΕ όσο και στα social. Τα πανομοιότυπα δημοσιεύματα στα φιλοκυβερνητικά Media και η κινητοποίηση των αστέρων της Ομάδας Αλήθειας δεν αφήνουν αμφιβολία για το ότι επρόκειτο περί οργανωμένης και άνωθεν σχεδιασμένης επικοινωνιακής επιχείρησης να «κοντύνει» ο νέος δήμαρχος της πρωτεύουσας.
Αν τώρα συνδυαστεί το «στήσιμο» του Δούκα για την Πρωτοχρονιά με την εκδίωξή του από το ΔΣ της Ανάπλαση ΑΕ καθώς και την ταχεία επιδείνωση της καθαριότητας της Αθήνα που παρατηρείται μετά τις εκλογές, η εικόνα γίνεται ολοκληρωμένη.
Το παράδειγμα
Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη είναι ασυνήθιστο ο δήμαρχος της πρωτεύουσας να μην ανήκει στο κυβερνών κόμμα. Επίσης, η δημαρχία της πρωτεύουσας δεν συνιστά κατ’ ανάγκη εφαλτήριο για κυβερνητικές καριέρες. Ο δε Μητσοτάκης είναι αυτή τη στιγμή ο ισχυρότερος πρωθυπουργός που έχει γνωρίσει η χώρα στα 50 χρόνια της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Για ποιο λόγο λοιπόν το σύστημα Μητσοτάκη στοχοποιεί τον Χάρη Δούκα;
Έχω την αίσθηση ότι δύο είναι οι λόγοι:
Πρώτον, το σύστημα εξουσίας του Μαξίμου έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο αλαζονείας που δεν ανέχεται την παραμικρή «ανορθογραφία» στην εικόνα της παντοκρατορίας του. Αυτό που στην Ευρώπη είναι κανονικότητα (και ήταν παλιότερα και στη χώρα μας), δηλαδή ο δήμαρχος της πρωτεύουσας να ανήκει στην αντιπολίτευση, στην Ελλάδα της αριστείας εκλαμβάνεται από την εξουσία ως πολιτικό σκάνδαλο.
Δεύτερον, η εκλογική επιτυχία του Δούκα συνιστά ένα πολιτικό παράδειγμα που ενοχλεί την κυβέρνηση. Αυτός ο άγνωστος στο ευρύ κοινό πανεπιστημιακός κατάφερε να κερδίσει τον υποψήφιο της κυβέρνησης (και ανιψιό του πρωθυπουργού), συσπειρώνοντας όλον τον προοδευτικό χώρο και δημιουργώντας ρωγμές στο συντηρητικό μπλοκ. Προφανώς το παράδειγμα Δούκα δεν μπορεί να μεταφερθεί αυτούσιο στις βουλευτικές εκλογές. Δείχνει όμως ότι η Νέα Δημοκρατία δεν είναι ανίκητη. Δείχνει επίσης ότι η κυριαρχία Μητσοτάκη στηρίζεται κατά κύριο λάθη στα συνεχή λάθη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό λοιπόν ο Δούκας πρέπει να στοχοποιηθεί και να συκοφαντηθεί, ώστε να ακυρωθεί γρήγορα ως πολιτικό παράδειγμα. Γι’ αυτό η μηχανή της προπαγάνδας έχει μπει μπροστά.
Γιάννης Αλμπάνης