agiasofia

Η Αγία Σοφία και οι εμποράκοι του πατριωτισμού

Πολλά μπορεί να πει κανείς σχετικά νε τους γνωστούς εμποράκους του πατριωτισμού που κραυγάζουν για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί. Θα μπορούσε να κάνει λόγο για τις συνεχείς παπάτζες περί «απομονωμένου Ερντογάν» λόγω του…. άξονα με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, για τον τρόπο που έχουν αντιμετωπιστεί τα οθωμανικά μνημεία της Ελλάδας, καθώς και για τις δυσκολίες των μουσουλμάνων της Αθήνας στην άσκηση της λατρείας τους. Κυρίως όμως θα μπορούσε να πει κανείς ότι αν η Αγιασοφιά είναι ελληνοτουρκικό ζήτημα, μια χαρά μπορεί να γίνει τζαμί, αφού η Τουρκία είναι κυρίαρχο κράτος και το ζήτημα δεν υπάγεται στις διμερείς συνθήκες.

(περισσότερα…)

Περισσότερα

Τα Super Puma υπεράνω όλων!

karatzaferis

Δημοσιέυτηκε στην Αυγή της 23/11/2014

 

Η αποκάλυψη ότι ο Γιώργος ο Καρατζαφέρης έδωσε τον ωραίο εθνικό αγώνα για τα αλύτρωτα Super Puma έναντι μόλις 1,65 εκατομμυρίων ευρώ αποτελεί αδιαμφισβήτητο τεκμήριο για το ήθος του ανδρός. Ευθύς, ανιδιοτελής, ειλικρινής και πάνω απ” όλα Έλληνας, ο Γιώργος άφησε το δικό του αποτύπωμα στη σύγχρονη ελληνική εποποιία των off sore. Ωστόσο, θα ήταν σοβαρή παράλειψη να εστιάσουμε αποκλειστικά στον μεγάλο Γιώργο και να μην αναζητήσουμε τα γενικά συμπεράσματα που μπορούν να βγουν από τη συγκεκριμένη υπόθεση.

 

Το εμπόριο του πατριωτισμού

 

Η υπόθεση Καρατζαφέρη αποτελεί τον πιο πρόσφατο κρίκο στη μακρά αλυσίδα περιστατικών που τεκμηριώνουν ότι το εμπόριο πατριωτισμού είναι στη χώρα μας μια από τις πλέον προσοδοφόρες οικονομικοπολιτικές δραστηριότητες. Από γενέσεως του ελληνικού κράτους, η διαρκής επίδειξη αδιαλλαξίας στα λεγόμενα «εθνικά θέματα» (ήτοι στα θέματα εξωτερικής πολιτικής), σε συνδυασμό με την πλειοδοσία φιλοπατρίας έναντι των εκάστοτε πολιτικών αντιπάλων, παραμένει σταθερά το πλέον αξιόπιστο μέσο για τον προσπορισμό (όχι μόνο πολιτικής) υπεραξίας.

Όταν ο δημόσιος διάλογος μετατρέπεται σε πλειστηριασμό εθνικής εξαλλοσύνης, ο πλειοδότης σε πατριωτισμό βλέπει το (όχι μόνο πολιτικό) ενεργητικό του να διογκώνεται την ίδια στιγμή που ο εθνικά ύποπτος ανταγωνιστής του περιέρχεται σε δυσχερή θέση. Όταν έχουμε να κάνουμε με τη σωτηρία της πατρίδας, δεν επιτρέπεται ούτε μετριοπάθεια ούτε φειδώ εξόδων.

Εν ολίγοις, με μπόλικο εθνικό ταρατατζούμ και ακόμα περισσότερη τρομοκρατία για τον εχθρό που παραμονεύει εφ” όπλου λόγχη (φευ! όχι μόνο πέραν των συνόρων μας), μπορεί κανείς να διαψεύσει τη διαδεδομένη πεποίθηση ότι για να κερδίσεις ψήφους πρέπει να ξοδέψεις χρήμα. Με το εμπόριο πατριωτισμού έχει κανείς τη δυνατότητα να διευρύνει τα εκλογικά ακροατήριά του την ίδια στιγμή που οι τραπεζικοί λογαριασμοί του διογκώνονται.

 

Τα «εθνικά θέματα»

 

Η σύλληψη του «είμαι – ένας- από – σας» Γιώργου με τη γίδα στην πλάτη απέδειξε ότι το Μνημόνιο δεν έπληξε εξίσου όλες τις οικονομικές δραστηριότητες. Το εμπόριο πατριωτισμού, παρά ορισμένες περικοπές, παρέμεινε θαλερό ακόμα και μέσα στα σκοτεινά μνημονιακά έτη όπου το 25% της οικονομίας εξανεμίστηκε στους απειλητικούς ουρανούς των τοκοχρεολυσίων.

Ακόμα και με μια οικονομία χρεοκοπημένη, το ζήτημα της μείωσης των «αμυντικών» (δηλαδή πολεμικών) δαπανών δεν μπήκε καν στον δημόσιο διάλογο. Πολύ περισσότερο, δεν έγινε συζήτηση για το αν μια διαφορετική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική της χώρας θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα νέο πλαίσιο διεθνών σχέσεων που θα διευκόλυνε τη συρρίκνωση των εξοπλισμών.

Στο πλαίσιο του θνήσκοντος πολιτικού συστήματος, είναι εξαρχής υπονομευμένη κάθε ουσιαστική συζήτηση για τα «εθνικά θέματα». Καθόλου τυχαία θεωρείται «εθνικό θέμα» το όριο της δικαιοδοσίας του Πύργου Ελέγχου της Αθήνας, αλλά ουδόλως έχουν ανάλογο υψηλό στάτους μείζονα ζητήματα των κατοίκων της χώρας όπως η υγεία, η παιδεία και η ανεργία. Ούτε είναι τυχαίο ότι τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής έχουν βαφτιστεί «εθνικά». Με το να είναι «εθνικά», και όχι αντικείμενα της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης, τα θέματα αυτά μετατρέπονται σε φετίχ που εξαιρούνται της συνήθους πολιτικής αντιπαράθεσης.

Τα «εθνικά θέματα» είναι υπεράνω συζήτησης, υπεράνω κομμάτων, υπεράνω των ίδιων των κατοίκων της χώρας. Άπτονται μιας φαντασιακής αιώνιας ουσίας της Ελλάδας, οπότε είναι πολύ ψηλά για να τα φτάσουν οι πραγματικοί θνητοί και ένσαρκοι Έλληνες. Όπως όμως έδειξε ο τραπεζικός λογαριασμός του Καρατζαφέρη, και λίγο καιρό πριν αυτός του διευθυντή εξοπλισμών Αντώνη Καντά, το να μείνουν τα «εθνικά θέματα» εκεί ψηλά, στις απρόσβλητες κορυφές της πατρίδας, δεν είναι βέβαια μια υψιπετής υπόθεση.

 

Δεν αρκεί η διαφάνεια

 

Το πολιτικό μέλλον του σούπερ Έλληνα Γιώργου μοιάζει προδιαγεγραμμένο. Ασφαλώς η καταδίκη του δεν αρκεί. Απαιτείται επειγόντως ένα νέο, πιο αυστηρό πλαίσιο ελέγχου για τις δημόσιες προμήθειες και τις περιουσίες των πολιτικών. Η Αριστερά όμως δεν μπορεί να μείνει στη διαφάνεια. Πρέπει επιτέλους να ανοίξει το ζήτημα της μείωσης των εξοπλισμών, καθώς και να φέρει τα «εθνικά θέματα» στο πεδίο της πραγματικής πολιτικής συζήτησης.

Δεν είναι μόνο ο χαλαρός έλεγχος που επιτρέπει το όργιο της μίζας. Η διαφθορά ανθεί στο εύφορο έδαφος του πακτωλού για τους εξοπλισμούς, υπό την προστατευτική αχλή της πατριωτικής πλειοδοσίας.

 

Γιάννης Αλμπάνης

Περισσότερα