Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Δεκέμβριο του 2023.
Τι είναι ο καθεστωτισμός; Αν κάποιος θα ήθελε να εξηγήσει συνοπτικά τον όρο μέσα από ένα παράδειγμα, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει την κυβερνητική τροπολογία για την Ανάπαλαση ΑΕ. Γιατί αυτή η τροπολογία εκφράζει με προκλητικό τρόπο τη ιδιοκτησιακή αντίληψη για τους θεσμούς, την αλαζονεία της εξουσίας και την έλλειψη σεβασμού στη λαϊκή βούληση.
Ανάλογα με τον δήμαρχο
Όπως παραδοσιακά συμβαίνει με τις νομοθετικές παρεμβάσεις οι οποίες προκαλούν το δημόσιο αίσθημα, η τροπολογία για την Ανάπλαση εμφανίστηκε βράδυ και απροειδοποίητα. Η τροπολογία πετάει έξω από το ΔΣ της Ανάπλασης τόσο τον δήμαρχο Αθηναίων όσο και τους υπόλοιπους εκπροσώπους του δήμου. Και μόνο ότι η αλλαγή στη δομή της εταιρείας λίγα εικοσιτετράωρα πριν την ανάληψη των καθηκόντων της από τη νέα διοίκηση του δήμου, θα μάς οδηγούσε στη σκέψη ότι πρόκειται για φωτογραφική διάταξη που αποσκοπεί στον αποκλεισμό του νέου δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα.
Αλλά ακόμα και αν είχε αμφιβολίες κανείς, μια ματιά στο ιστορικό της εταιρείας ξεκαθαρίζει το σκηνικό. Αρχικά, όταν συγκροτήθηκε η Ανάπλαση το 2018, δεν προβλεπόταν η συμμετοχή των εκπροσώπων του δήμου Αθηναίων στο ΔΣ της. Αυτό άλλαξε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη η οποία τροποποίησε τον κανονισμό, βάζοντας επικεφαλής της εταιρείας τον δήμαρχο Αθηναίων ο οποίος συμπτωματικά ήταν ο ανιψιός του πρωθυπουργού Κώστας Μπακογιάννης. Πολλές συμπτώσεις μαζεμένες παύουν να είναι συμπτώσεις.
Η λογική Μητσοτάκη είναι απλή, απλούστατη και βγαλμένη από τα βάθη του παλαιοκομματισμού: Αν ο δήμαρχος είναι δικός μας μπαίνει στο ΔΣ, αν είναι των άλλων κόβεται.
Σκανδαλώδης ρύθμιση
Σε δήλωσή του ο Χάρη Δούκας έκανε λόγο για σκανδαλώδη ρύθμιση που δεν πρέπει να περάσει. Υποστηρίζει επίσης ότι «με την απόφαση αυτή επιχειρείται να ματαιωθεί ο οικονομικός και διαχειριστικός έλεγχος που η νέα δημοτική αρχή προτίθεται να διενεργήσει στην εταιρεία αυτή και στα πεπραγμένα της».
Από τη μεριά του, ο Κώστας Μπακογιάννης προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, δήλωσε ότι η Ανάπλαση δεν έχει σχέση με τα έργα της Πανεπιστημίου. Στο site της όμως βλέπουμε ότι η Ανάπλαση είναι υπεύθυνη για την πεζοδρόμηση της Βασιλίσσης Όλγας, που αποτέλεσε βασικό τμήμα του Μεγάλου Περιπάτου. Στο site διαβάζουμε επίσης ότι είναι υπεύθυνη για τον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο, τα Προσφυγικά, το σύμπλεγμα Μουσείο-Πολυτεχνείο, την ανάπλαση της Ερμού. Πρόκειται για μείζονα project που θα αλλάξουν την όψη της πόλης και θα κοστίσουν πολλά εκατομμύρια. Δεν μπορεί να στηριχτεί με ορθολογικά επιχειρήματα ο αποκλεισμός του δήμου Αθηναίων από μια εταιρεία που ενδέχεται να καθορίσει τη ζωή στην πόλη για τις επόμενες δεκαετίες.
Τα κίνητρα
Δεν ξέρω αν το κίνητρο της κυβέρνησης είναι η αποφυγή του οικονομικού ελέγχου στα πεπραγμενα της Ανάπλασης, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον Μεγάλο Περίπατο, όπως υποστηρίζει ο Δούκας. Έτσι κι αλλιώς, ο Μεγάλος Περίπατος (που δεν λέει να τελειώσει) είναι ένα από τα μεγαλύτερα φιάσκα των τελευταίων ετών. Ένα ποσό που φτάνει τα 13 εκατομμύρια σπαταλήθηκε χωρίς κανένα σοβαρό αποτέλεσμα, πλην της τετράχρονης ταλαιπωρίας των Αθηναίων. Ο διαχειριστικός έλεγχος των πεπραγμένων της Ανάπλασης είναι εκ των ων ουκ άνευ και η εσπευσμένη αλλαγή στη δομή της εταιρείας δίνει την αίσθηση ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να τον αποφύγει.
Αλλά η κυβερνητική απόφαση ενδέχεται να μην έχει να κάνει μόνο με τον Μεγάλο Περίπατο. Μπορεί το Μαξίμου να μη θέλει να έχει τον Δούκα να μπλέκεται στα μεγάλα project που ξεκινούν στην πρωτεύουσα. Μπορεί επίσης η κυβερνητική απόφαση να εντάσσεται στο πλαίσιο μιας προσπάθειας ψαλιδίσματος του νέου δημάρχου, το οποίο ξεκινάει από τον περιορισμό των αρμοδιοτήτων του και φτάνει στην οργανωμένη «αδράνεια» των υπηρεσιών του δήμου.
Ανεξάρτητα από το ακριβές κίνητρο των κυβερνητικών ιθυνόντων, η τροπολογία της Ανάπλασης φέρει τη σφραγίδα του καθεστωτισμού. Η κυβέρνηση έμπλεη αλαζονείας, αισθάνεται ότι μπορεί να κάνει ό,τι τη συμφέρει, εργαλειοποιώντας τους θεσμούς. Η κυβερνητική συμπεριφορά είναι άκρως προκλητική. Δεν είμαι όμως καθόλου σίγουρος ότι θα της στοιχίσει πολιτικά. Ας όψονται ο Κασσελάκης και ο Ανδρουλάκης…
Γιάννης Αλμπάνης