Δημοσιεύτηκε στο anatropinews τον Νοέμβριο του 2023.
Στις εκλογές του Ιουνίου η Ακροδεξιά έκανε την πιο πετυχημένη εμφάνισή της στη μεταπολιτευτική Ιστορία. Τρία ακροδεξιά κόμματα κατάφεραν να μπουν στη Βουλή, αποσπώντας συνολικά το 12,83% των ψήφων (Σπαρτιάτες, 4,68%, Ελληνική Λύση 4,44% και Νίκη 3,70%). Αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα της Ακροδεξιάς συνιστά τομή για τα πολιτικά πράγματα. Ενδέχεται δε να προοιωνίζεται σημαντικές ανακατατάξεις στα δεξιά του πολιτικού φάσματος.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Νοέμβριο του 2023.
Αν δεν το ήξερες ότι επρόκειτο για βίντεο-ντοκουμέντο, θα νόμιζες ότι έβλεπες B movie τρόμου. Μια ομάδα κουκουλοφόρων και κρανοφόρων επιτίθεται με ρόπαλα σε επιβάτες του Ηλεκτρικού στο Θησείο. Ένας από τους κουκουλοφόρους παίρνει ένα μπιτόνι και ρίχνει βενζίνη στο βαγόνι που είναι γεμάτο κόσμο. Απειλεί να κάψει τους «ανθέλληνες» επιβάτες -προφανώς εκπροσωπώντας το… γνήσιο ελληνικό πνεύμα.
Μπορούμε να φανταστούμε την τρομακτική εμπειρία των επιβαινόντων στο συρμό, η οποία δεν αλλάζει από τη μαρτυρία ότι το υγρό δεν ήταν τελικά βενζίνη -η αξιοπιστία της μαρτυρίας πρέπει βέβαια να ελεγχθεί.
Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Ιούλιο του 2023.
Με συνολικό ποσοστό 12,76% και 34 βουλευτές η ελληνική Ακροδεξιά πέτυχε μια ιστορική επιτυχία στις εκλογές του Ιουνίου. Ανάμεσα στα τρία ακροδεξιά κοινοβουλευτικά κόμματα (Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση και Νίκη) υπάρχουν αναμφίβολα σημαντικές διαφορές, με σημαντικότερη όλων το ότι οι Σπαρτιάτες συνιστούν το διάδοχο σχήμα της Χρυσής Αυγής.
Παρά τις διαφορές τους, και τα τρία κόμματα εντάσσονται στην ίδια ιδεολογική κοίτη, αυτήν του ρατσισμού, του εθνικισμού, της θρησκοληψίας, του κρατικού αυταρχισμού κι εντέλει του αντικοινοβουλευτισμού. Από τη σκοπιά λοιπόν της τοποθέτησής τους στο πολιτικό σύστημα και της επίδρασης που ασκούν στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου, τα τρία κόμματα λειτουργούν στην ίδια κατεύθυνση.
Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Ιούλιο το 2023.
Η δημόσια συζήτηση για την άνοδο της Ακροδεξιάς επικεντρώθηκε στους Σπαρτιάτες. Η επικέντρωση αυτή είναι εύλογη, αφού οι Σπαρτιάτες αποτελούν τη νέα βιτρίνα του έγκλειστου στον Κορυδαλλό ναζί Κασιδιάρη.
Ωστόσο, θα ήταν σοβαρό λάθος να υποτιμηθεί ο κίνδυνος που συνιστά για τις δημοκρατικές ελευθερίες (ιδιαίτερα για τα δικαιώματα των γυναικών) η Νίκη, η οποία δυστυχώς κατάφερε να εκλέξει 10 βουλευτές, λαμβάνοντας 3,69%. Πίσω από το συμπαθές προσωπείο της χριστιανικής πραότητας που έχει φιλοτεχνήσει το εν λόγω μόρφωμα, κρύβεται το απειλητικό πρόσωπο του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, του αντικοινοβουλευτισμού και του μίσους για τα δικαιώματα των γυναικών.
Δημιοσιεύτηκε στο News247 τον Μάη του 2023.
Δύο θα έπρεπε να είναι οι αφετηριακές τοποθετήσεις κάθε αντιφασίστα αναφορικά με το κόμμα Κασιδιάρη. Η πρώτη είναι ότι οι μαχαιροβγάλτες ναζί δεν μπορούν να παριστάνουν το πολιτικό κόμμα και να συμμετέχουν στις εκλογές σαν να μην τρέχει τίποτα. Η Χρυσή Αυγή και οι παραφυάδες αυτής συνιστούν εγκληματική τρομοκρατική οργάνωση και όχι πολιτική συλλογικότητα ή ιδεολογικό χώρο.
Το έγκλημα και η άρνηση της αξίας της ανθρώπινης ζωής συνιστούν τον «ιδεολογικό» πυρήνα του του ναζισμού. Αυτό διαφοροποιεί τον ναζισμό και τον φασισμό από οποιαδήποτε άλλη ιδεολογία. Γι’ αυτό ο ναζισμός πρέπει να είναι εκτός του (δημοκρατικού) νόμου και γι΄ αυτό η Αριστερά μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πίεσε για να συμπεριληφθούν στα ευρωπαϊκά δημοκρατικά συντάγματα ρήτρες αποκλεισμού των φασιστικών κομμάτων.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Απρίλη του 2023.
Η ιστορία της τροπολογίας για την αποτροπή της συμμετοχής στις εκλογές του κόμματος Κασιδιάρη αποτελεί μνημείο προχειρότητας. Μέσα σε τρεις μήνες η κυβέρνηση έχει παρουσιάσει τρεις διαφορετικές τροπολογίες για το ζήτημα. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο προηγούμενο στα κοινοβουλευτικά χρονικά που να έρχεται τροπολογία πάνω σε τροπολογία που ψηφίστηκε πριν δύο μήνες – η τροπολογία για Κασιδιάρη υπερψηφίστηκε στις 8 Φλεβάρη και ήταν διαφοροποιημένη από αυτή που είχε παρουσιαστεί αρχικά. Τέτοια τάξη, τέτοια αλφαδιά, δεν έχουμε ξαναδεί…
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα δήλωσε στον Σκάι ότι η νέα τροπολογία «κρίθηκε αναγκαία, δεδομένης της κρισιμότητας της κατάστασης, επειδή δεν είναι συνηθισμένο να είμαστε αντιμέτωποι με τέτοιου είδους ζητήματα, δεν ξαναείχαμε στην Ελλάδα εγκληματικές οργανώσεις, που να προσπαθούν με διάφορα τρικ να επιστρατεύουν και πρώην δικαστικούς».
Όντως δεν είναι συνηθισμένο οι καταδικασμένοι ναζί να επιχειρούν να παραστήσουν εκ νέου το πολιτικό κόμμα. Ωστόσο, η κυβέρνηση είχε προειδοποιηθεί εγκαίρως για τα μεγάλα προβλήματα που παρουσίαζε η τροπολογία της. Τόσο τα κόμματα της αντιπολίτευσης όσο και έγκριτοι νομικοί είχαν επισημάνει ότι η εμπλοκή του Αρείου Πάγου στην ουσιαστική κρίση για την έγκριση των ψηφοδελτίων θα δημιουργούσε τεχνικές δυσχέρειες και ενδεχομένως θα άνοιγε σοβαρά πολιτικά ζητήματα – πράγμα που τελικά έγινε.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Απρίλη του 2023.
Αρχικά η είδηση έμοιαζε με ετεροχρονισμένο πρωταπριλιάτικο αστείο: ο πρώην αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Τάσος Κανελλόπουλος, αναλαμβάνει την ηγεσία του κόμματος Κασιδιάρη, προκειμένου να παρακαμφθεί η απαγόρευση συμμετοχής του στις εκλογές. Όταν όμως ο ίδιος ο πρώην ανώτερος δικαστικός επιβεβαίωσε την είδηση, έγινε κατανοητό ότι δεν είχαμε να κάνουμε με fake news, αλλά με μια νέα τροπή στην υπόθεση Κασιδιάρη.
Υπενθυμίζεται ο Κασιδιάρης εκτίει ποινή κάθειρξης 13 ετών και έξι μηνών για την διεύθυνση της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή.
Δημοσιεύτηκε στο News 247 τον Γενάρη του 2023.
Γενικά, δύσκολα μπορεί να πειστεί κανείς ότι δεν έχει κομματική σκοπιμότητα οποιαδήποτε εκλογική ρύθμιση έρχεται λίγο πριν στηθούν οι κάλπες. Ειδικά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, είναι προφανές ότι αυτό που βάρυνε στην απόφασή της να φέρει τη ρύθμιση τώρα, 3,5 χρόνια από την ανάληψη της διακυβέρνησης, είναι τα δημοσκοπικά ευρήματα, τα οποία δείχνουν ότι το ναζιστικό μόρφωμα του Κασιδιάρη κόβει ψήφους από τη Νέα Δημοκρατία.
Το γεγονός δεν εκπλήσσει. Μια κυβέρνηση που πολιτεύεται διαρκώς με βάσει έναν ακραίο ψηφοθηρικό λαϊκισμό, αντιμετωπίζει με τον ίδιο τυχοδιωκτικό και ανεύθυνο τρόπο το κρίσιμο ζήτημα της αντιμετώπισης του φασισμού.
Δημοσιεύτηκε στο @News247 τον Νοέμβριο του 2022.
Η εικόνα από την έναρξη της δίκης για το Μάτι συμπυκνώνει το πρόβλημα της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Περισσότερα από τέσσερα χρόνια έχουν περάσει από την τραγωδία που συγκλόνισε τη χώρα και η δίκη ξεκινάει μόλις τώρα, με τον κίνδυνο της παραγραφής να ελλοχεύει. Η αίθουσα δεν χώραγε τους διάδικους, με αποτέλεσμα κάποιοι να μείνουν απ’ έξω, ενώ είδαμε και δικηγόρους να στέκονται έξω από τα παράθυρα για να μπορούν να ακούν. Η όλη κατάσταση θα έμοιαζε βγαλμένη από κάποιο σκετς των Monty Python και θα έβγαζε απίστευτο γέλιο, αν δεν είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους που έχασαν τους αγαπημένους και οι ίδιοι έπαθαν σοβαρά εγκαύματα στη φονική πυρκαγιά. Απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν περάσει τα πάνδεινα, η Ελληνική Πολιτεία δεν θα μπορούσε να δείξει μεγαλύτερη έλλειψη σεβασμού. Όχι μόνο δεν έχουν αποδώσει δικαιοσύνη ακόμα, αλλά δεν έχουν μπορέσει καν να βρουν κατάλληλη αίθουσα για να δικάσουν.
Από την Εποχή της 13/10/2013
Στην εκδήλωση του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής, ο Δημήτρης Ψαρράς έκανε μια πολύ χρήσιμη παρατήρηση. Συνέκρινε την αμηχανία που παρατηρείται σε ορισμένους αριστερούς κύκλους, μετά την έναρξη της αστυνομικής επιχείρησης εναντίον της Χρυσής Αυγής, με την αμηχανία που είχαν τις πρώτες μέρες της Μεταπολίτευσης αρκετοί αριστεροί εκείνης της εποχής, όταν έβλεπαν ότι τη διαδικασία αποχουντοποίησης διηύθυνε η καραμανλική Δεξιά, δηλαδή ακριβώς η παράταξη που άνοιξε το δρόμο στη χούντα. Η αναλογία έγκειται στο ότι και αυτή τη φορά, την επίθεση στο φασιστικό παρακράτος τη διευθύνει μια (ακρο)δεξιά κυβέρνηση, η οποία ήταν αυτή ακριβώς που υπέθαλψε τη ναζιστική Χρυσή Αυγή. Στην προαναφερθείσα αναλογία, θα μπορούσαμε να προσθέσουμε άλλη μία. Ούτε το ’74 αλλά ούτε και τώρα, τα γεγονότα θα έπαιρναν την τελική τροπή τους, αν δεν είχε διαμορφωθεί στην κοινωνία ένα πλειοψηφικό, και απολύτως ηγεμονικό, δημοκρατικό ρεύμα, που απαίτησε και τελικά επέβαλε κινήσεις με πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο, και όχι ανούσιους ελιγμούς.
Απέναντι στο δίπολο «διεύθυνση της εξάρθρωσης της Χρυσής Αυγής από τον Σαμαρά-δημοκρατικός κοινωνικός συσχετισμός», ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να διακρίνει και να ιεραρχήσει το μείζον. Ότι δηλαδή ήταν οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης (ελληνικής και διεθνούς) που έπαιξαν τον μεγαλύτερο ρόλο στο να αναγκαστεί η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει επιτέλους με αποφασιστικότητα τους ναζί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είδε ορθά στη σύλληψη των καθαρμάτων την ικανοποίηση, ως ένα βαθμό. του αιτήματος της Αριστεράς και του αντιφασιστικού κινήματος για πάταξη της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας. Επιπλέον, δεν έπεσε στην παγίδα της συμμετοχής σε ένα υποτιθέμενο «συνταγματικό τόξο», σκοπός του οποίου δεν ήταν η αποτελεσματική αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής, αλλά η ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο μνημονιακό πλαίσιο. Εν ολίγοις, ο ΣΥΡΙΖΑ στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής έχει επιδείξει πολιτική νηφαλιότητα κι έχει αποφύγει το μεγάλο λάθος.
Ωστόσο, η αποφυγή του μεγάλου λάθους αποτρέπει την ήττα και διασφαλίζει τη θέση που έχεις ήδη κατακτήσει, αλλά δεν οδηγεί αυτομάτως στη νίκη. Η νίκη απαιτεί προωθητικό σχέδιο, πρωτοβουλία κινήσεων και ανάληψη ρίσκου. Μέχρι τώρα στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται να αντιμετωπίζει προβλήματα και στα τρία.
1. Ενώ είναι σαφές ότι διαθέτει επεξεργασμένο σχέδιο άμυνας για να αποφύγει τις παγίδες του αντιπάλου, μοιάζει να μη διαθέτει εξίσου έναν οδικό χάρτη για τις προωθητικές κινήσεις του στα πεδία του δημόσιου διαλόγου, της λειτουργίας των θεσμών και του αντιφασιστικού κινήματοςΠοια ζητήματα πρέπει να ανοίξουν, ποιες αλλαγές πρέπει να προωθηθούν στους νόμους και τους θεσμούς, πώς πρέπει να κινηθεί ο κόσμος στο δρόμο, όλα αυτά είναι ζητήματα που χρήζουν συγκεκριμένων απαντήσεων, και οι οποίες πρέπει να συγκλίνουν σε μια εξαρχής συμφωνημένη κατεύθυνση. Ειδάλλως δεν υπάρχει προωθητικό σχέδιο, αλλά αποσπασματικές κινήσεις.
2. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρά με ικανοποιητικό τρόπο στα ζητήματα που ανοίγουν, ο ίδιος δεν έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Στο δημόσιο διάλογο η ημερήσια διάταξη τίθεται από τα ΜΜΕ και τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης, στους θεσμούς η κυβέρνηση κάνει πρώτη τις κινήσεις της, και στο δρόμο οι κινητοποιήσεις σχεδιάζονται και οργανώνονται από τοπικές πρωτοβουλίες και κινηματικές συσπειρώσεις –στις οποίες βέβαια συμμετέχουν πάρα πολλοί συριζαίοι-ες. Από τη μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν έχουν αναδειχθεί ζητήματα σχετικά με όσες υποθέσεις ρατσιστικής βίας (που είναι και οι περισσότερες) δεν εμπεριέχονται στον φάκελο Δένδια, το πραγματικό βάθος της ναζιστικής διείσδυσης στην αστυνομία και το στρατό, τις πολιτικές και νομικές ευθύνες όσων δεν έπρατταν το καθήκον τους τόσον καιρό για να σταματήσουν τα εγκλήματα, τον δημοκρατικό έλεγχο της αστυνομίας και της ΕΥΠ, την προστασία των θυμάτων ρατσιστικής βίας. Ζητήματα για τα οποία πρέπει να επιχειρηματολογήσει κανείς, να τα προωθήσει στη βουλή και πάνω απ’ όλα να τα παλέψει στο δρόμο όπου εντέλει διαμορφώνονται οι συσχετισμοί.
3. Ενώ ορθώς υπογραμμίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ η ανάγκη μαζικής κινητοποίησης και ρηξικέλευθου πολιτικού προτάγματος για την αναχαίτιση της φασιστικής απειλής και την ανατροπή των μνημονίων, παρατηρούνται δισταγμοί, δυσκαμψίες και φοβικά αντανακλαστικά όταν φτάνει η ώρα της συγκεκριμενοποίησης της γενικής γραμμής. Από τις κινητοποιήσεις της 25ης Σεπτέμβρη όπου η πορεία προς τη Χρυσή Αυγή είχε 10 φορές παραπάνω κόσμο από τη συγκέντρωση στο Σύνταγμα (αποδεικνύοντας ότι η πιο «μετριοπαθής» επιλογή δεν είναι κατ’ ανάγκη η πιο μαζική), έως την υιοθέτηση στερεότυπων του συντηρητικού πολιτικού λόγου, είναι εμφανής μια τάση αποφυγής του πολιτικού ρίσκου –ή ό,τι τέλος πάντων θεωρείται τέτοιο. Κανείς όμως δεν νικάει στο τέλος επειδή απλά δεν κάνει λάθη, καμιά πορεία προς την ανατροπή δεν είναι ευθύγραμμη και ομαλή. Το ρίσκο αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό του πολιτικού παιχνιδιού.
Γιάννης Αλμπάνης
Πρόσφατα σχόλια