Δημοσιεύτηκε στο News247 τον Ιούλιο του 2023.
Τα πρώτα εικοσιτετράωρα μετά τις εκλογές της 25ης Ιουνίου ήταν γενική η εκτίμηση ότι είχε πέσει η αυλαία στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ ως κόμματος εξουσίας. Πέρα από το 17,8% και τις 22,7 μονάδες διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία, εξίσου σημαντική ήταν η αίσθηση του πλήρους αποπροσανατολισμού που εξέπεμπαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο είχαν συντριβεί, αλλά έμοιαζαν να μην έχουν την παραμικρή ιδέα για το πώς θα μπορούσαν να βγουν από το τέλμα.
Τα αντανακλαστικά
Ωστόσο, από ένα σημείο και μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να δίνει την εικόνα ενός κόμματος που πράττει αυτά που μοιάζουν λογικά για να επιβιώσει κι ενδεχομένως να ξαναγίνει κόμμα εξουσίας. Ασφαλώς θρυαλλίδα των εξελίξεων αποτέλεσε η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί από τη θέση του προέδρου. Απόφαση που δεν ήταν απλώς γενναία σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και πολιτικά απαραίτητη για την ανασυγκρότηση του κόμματος.
Το δεύτερο λογικό βήμα που έγινε, ήταν η σχετική αυτοσυγκράτηση που επιδείχθηκε στις εσωκομματικές κόντρες -για τα συριζικά δεδομένα πάντα… Ούτε έγινε «σφαγή» στις συνεδριάσεις της Πολιτικής Γραμματείας ούτε στα social media ξεπεράστηκαν τα όρια (για τα συριζικά δεδομένα πάντα…), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έλειψαν τα κρούσματα συριζικής ανοησίας και χυδαιότητας -αλίμονο…
Το τρίτο βήμα ήταν η ορθή απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας να κάνει την εκλογική διαδικασία για το νέο πρόεδρο στις αρχές Σεπτεμβρίου. Απορρίφθηκε δηλαδή η καταφανώς παράλογη πρόταση να γίνουν οι εσωκομματικές εκλογές μετά τον Σεπτέμβρη, πράγμα που θα σήμαινε ότι για πρώτη φορά στα χρονικά μεγάλο κόμμα θα πήγαινε στις αυτοδιοικητικές κάλπες χωρίς ηγεσία.
Οι υποψηφιότητες
Οι ανακοινώσεις των υποψηφίων για την προεδρία συνιστούν τέταρτο λογικό βήμα για την ανασυγκρότησή του ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα ανακοινώνει την υποψηφιότητά της η Έφη Αχτσιόγλου. Πρόκειται για την πιο αναμενόμενη υποψηφιότητα, αφού η Αχτσιόγλου είναι το πλέον δημοφιλές στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο μεταξύ των ψηφοφόρων του όσο και στο ευρύ κοινό. Την Παρασκευή ανακοινώνει την υποψηφιότητά του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος -μια αναμφίβολα δυνατή υποψηφιότητα. Τις επόμενες μέρες αναμένεται να ανακοινώσουν τις υποψηφιότητές τους οι Νίκος Παππάς και Παύλος Πολάκης. Φαίνεται δηλαδή ότι θα έχουμε τέσσερις (τουλάχιστον) ανταγωνιστικές υποψηφιότητες που θα προσδώσουν ενδιαφέρον στις εσωκομματικές εκλογές, αυξάνοντας τη συμμετοχή στη διαδικασία. Εν ολίγοις, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει τον σκόπελο της διαδικασίας-σούπας που θα κέντριζε μόνος τους… «συνδεσμίτες».
Παρεμπιπτόντως, για να αξιολογούμε όσα κατά καιρούς λέγονται, η περίφημη εκλογή από τη βάση ουδόλως βοήθησε τον ΣΥΡΙΖΑ στο να ανοίξει και να αποκτήσει ρίζες στην κοινωνία…
Το στοίχημα
Αξίζει να σταθούμε στην υποψηφιότητα της Έφης Αχτσιόγλου όχι μόνο γιατί σήμερα είναι η μέρα της, αλλά και γιατί είναι το μεγάλο φαβορί για τη νίκη. Από τη σκοπιά της πολιτικής επικοινωνίας, η κ. Αχτσιόγλου μοιάζει να έχει όλα τα προσόντα για να ηγηθεί. Έχει χτίσει μια εικόνα πολιτικής σοβαρότητας και τεχνοκρατικής συγκρότησης, είναι νέα, έχει κυβερνητική εμπειρία και δεν ταυτίζεται στις συνειδήσεις των πολιτών με τη μνημονιακή περίοδο, παρότι υπήρξε υπουργός σε μνημονιακή κυβέρνηση. Δεν κάνω καμία αναφορά στο παρουσιαστικό της, γιατί αυτές οι αναφορές υποκρύπτουν απύθμενο σεξισμό και αφόρητη ανοησία.
Ωστόσο, η κ. Αχτσιόγλου (όπως άλλωστε και οι ανθυποψήφιοί της) θα κριθεί δευτερευόντως στην επικοινωνία. Πρωτίστως θα κριθεί στην πολιτική ουσία. Γιατί στην ουσία κρίνονται οι ηγέτες και τα κόμματα. Και ήταν πρωτίστως στην πολιτική ουσία που έδειξε τεράστια αδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια.
Οι προκλήσεις με τις οποίες θα βρεθεί αντιμέτωπη η νέα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανείς:
- Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί τον εαυτό του κόμμα εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας, θα μπορέσει να διαμορφώσει ένα σχέδιο διακυβέρνησης που θα έχει αριστερό πρόσημο και ταυτόχρονα θα πείθει ότι είναι ρεαλιστικό στο πλαίσιο του ευρώ και της παγκοσμιοποίησης;
- Θα μπορέσει να συνδεθεί εκ νέου με τα λαϊκά στρώματα, τα οποία γύρισαν την πλάτη στον ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές;
- Θα καλύψει το τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας του κόμματος, ανατρέποντας την εδραιωμένη πεποίθηση ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ψέματα»;
- Θα ανασυγκροτήσει τη συλλογική λειτουργία του κόμματος, διαμορφώνοντας παράλληλα ένα μηχανισμό παραγωγής πολιτικής, υψηλής επιστημονικής επάρκειας και αδιαμφισβήτητης σοβαρότητας;
- Θα διαμορφώσει μια αποτελεσματική τακτική σύγκρουσης με το «σύστημα Μητσοτάκη», το πιο ισχυρό σύστημα εξουσίας που έχει γνωρίσει ο τόπος στα 50 χρόνια της Μεταπολίτευσης;
- Θα βρει τις ισορροπίες της απέναντι στα συμφέροντα τα οποία θα προσπαθήσουν είτε να την «αγκαλιάσουν» για να την εργαλεοιοποιήσουν στους σχεδιασμούς τους είτε να την περιθωριοποιήσουν, φορώντας της την ταμπέλα της ακραίας;
Εντέλει, το στοίχημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει πραγματικά μια νέα αρχή.
Γιάννης Αλμπάνης